heel heel veel sterkte meid!!!!!!! Ik hoop dat je erbij kan zijn. ik zelf heb bij onze eerste zwangerschap mijn vader verloren (was toen 12 weekjes zwanger) 51 jaar, na de zwangerschap toen jelle 5 weken oud was werd hij geopereerd toen storte ik volledig in maar door veel hulp er snel weer boven op gekomen. nu tweede zwangerschap 2 oma's verloren 1 eind januari wij wisten net dat ik zwanger was en de andere half april, ditis denk ik mijn laatste zwangerschap dit rouw verlies kan ik opzich niet meer aan na die tijd komen ben ik bang de vele emoties los, probeer nu als het lukt van de zwangerschap te genieten.
Sterkte Annemarie! Laat je baby'tje je helpen om door dit verdriet heen te komen. Ook wij hebben twee weken geleden afscheid moeten nemen van een tante van mijn vriend. Voor haar is het beter, omdat haar lichaam verloor van de kanker, maar waarom doet het dan elke keer als je afscheid moet nemen van iemand zoveel pijn?
Ik heb het overlijden van mijn opa een paar maanden geleden moeten verwerken. Om heel eerlijk te zijn, het scheurde mijn hart door midden, ook om mijn familie zo te moeten zien... , en dan de vreugde erbij.. Het lijkt me erg moeilijk, maar om heel eerlijk te zijn heb ik alleen gehuild bij de begrafenis omdat het me echt heel erg aangreep maar verder ben ik blij voor de manier waarop hij gestorven is, dat was erg mooi om te horen en is een verhaal die ik nooit meer zal vergeten. En daarom heb ik er ook vrede mee. Gecondoleerd meid!
Oh, wat erg voor je. Gecondoleerd. Voor mij hebben dood en leven ook erg dicht bij elkaar gestaan, het is nogsteeds dubbel. Ik ben zwanger geraakt toen een van mijn vriendinnen heel plotseling is overleden. Het moet zowat gelijktijdig zijn geweest. Zij was pas 24 en is zomaar dood neergevallen. Ik kan dat nogsteeds geen plek geven. De eerste maanden heb ik veel strijd gehad met de dubbele gevoelens. Ik wens jou en je familie veel sterkte.
Och Annemarie, gecondoleerd met je opa! Veel sterkte met al die dubbele gevoelens, en ik hoop dat je er dinsdag gewoon bij kunt zijn.
ik ben nu 36 weken en 2 dagen zwanger.. gistermorgen belde mijn opa op of we even met hem naar t ziekenhuis konden rijden omdat hij plotseling pijn kreeg in zijn onderrug,, dus mijn vriend en ik zijn met hem daarheen gereden.. hij is 5 minuten bij de arts binnen geweest, en mocht met wat ibroprufen 600 en nog een doosje pillen gewoon naar huis toe, en moest maandag naar zijn eigen huisarts gaan.. wij nog even met mijn opa mee naar huis gegaan, wat gedronken, en toen weer gegaan,, (hij had echt veel pijn dat kon je echt zien, want normaal laat hij echt niets merken van een beetje pijn.. hij vroeg zelfs aan mij of hij 2 ibroprufen tegelijk mocht pakken terwijl hij normaal zelfs nooit een paracetamol pakte.. ) wij gingen dus naar huis, en hij zou lekker op de bank gaan slapen, de pijn uitslapen en dan maandag naar z'n huisarts gaan.. worden we gisteravond opgebeld door mijn oom met het nieuws... ' opa heeft het niet gehaald' .. ik snapte het niet echt,.. nu schijnt dat nadat ik en mijn vriend weg waren gegaan hij zo'n erge pijn heeft gekregen dat hij 112 heeft gebeld,, en naar t ziekenhuis gebracht is,,. daar is hij meteen naar de operatie kamer gebracht,, maar nog voor hij op de operatietafel lag, was hij al overleden.. ze hebben hem wel nog open gemaakt en zagen daar dat de aorta geknapt was, de aorta was opgezwollen tot zo'n 9 cm... (normaal heeft hij eendikte van 1,5 cm).. en toen is die gesprongen.. dus er was helemaal niets meer aan te doen... die rugpijn heeft had hij waarschijnlijk ook doordat die aorta zo opgezwollen was en tegen allerlei andere organen aan drukte.. het is echt allemaal zo plotseling.. we zijn het 's middags nog daar wat drinken, en denken dat hij gewoon een ontsteking heeft en dat het wel overgaat in een paar dagen.. en dan hoor je het savonds dat je opa dood is.. 4 weken voor mijn kindje.. zijn eerste achterkleinkind komt.. hij was er echt blij mee dat hij overgrootopa werd, en was al alles aant regelen,, dat we de filmcamera mochten lenen voor de bevalling,.. en hij deed ook gewoon echt alles voor me.. en nu is hij er gewoon niet meer. van de een op de andere dag.. ik ben hier echt gewoon helemaal kapot van, en weet echt niet wat ik moet doen nu,, ik zit maar de hele dag te janken.. gaan allerlei dingen door me hoofd,, wat als de arts die ochtend gewoon onderzoeken had gedaan? wat als wij niet naar huis waren gegaan maar bij m'n opa waren gebleven nog... hoe ga ik het daalijk doen met mijn kindje,. als mijn opa pas begraven is.. ik weet het echt niet, en ik voel me echt zo klote nu!!! ik hoop maar dat dit verdriet niet al te lang blijft, en dat ik wel kan genieten zometeen van de kraamtijd en alles...
Heel veel sterkte meid... de vriend van mijn oma (is al heel lang haar vriend hoor,zo lang ik leef al...we noemen hem altijd ome ad) is pas overleden na een heel kort ziekenbbed, hij had acute leukemie, in 4 weken tijd van super fit naar dus ontzettend ziek en dus overlijden... WE kregen op 1 dag 2 kaartjes binnen: een geboortekaartje van een kennis en dus het overlijdingskaartje
oh meiden, heel veel sterkte met jullie verlies. moet er gewoon van huilen ( hormonen ) hier helaas ook nog alle opa's en oma's van mijn vriend zijn kant maar die zie je ook met de week achte ruit gaan
Heel veel sterkte~!! Maandag hebben we 's ochtends eerst een echo en daarna de begrafenis van een tante.. heel raar allemaal..
Hey iedereen, Heel veel sterkte met jullie verlies. Hier blijft het momenteel allemaal een beetje stabiel, de vraag is natuurlijk voor hoelang nog... Liefs Nanske
Allemaal heel veel sterkte!! Ikzelf heb ook iets soortgelijks meegemaakt, alleen dan net andersom. Mijn oma was gek op haar 2 achterkleinkinderen", van hen ben ik snel zwanger geraakt. We waren "al" een half jaar (voor ons dus redelijk lang) bezig voor een derde kindje maar ik raakte maar niet zwanger. Toen overleed mijn oma. Erg verdrietig en ondanks haar leeftijd toch erg onverwacht. Een paar weken later had ik een positieve test ik zou ongeveer een week na haar overlijden (volgens onze berekening) zwanger moeten zijn geraakt. Bij de echo's bleek alleen anders, op de dag dat mijn oma overleed waar wij allemaal bij waren ben ik zwanger geraakt. Diverse echo's lieten die datum zien. Toeval?? Ik denk dat ik van haar het mooiste kadootje heb gekregen wat ik me maar kon wensen!