Hallo meiden, Mijn man en ik hebben vanaf december een concrete kinderwens. Daarvoor wisten we ook al dat we later graag kinderen wilden, maar was het nog niet de tijd voor ons zeg maar.... Nu waren we er in december ineens helemaal uit, het was zo helder als maar kan; we gaan ervoor, het is tijd. Voor mijn man is het, net als voor mij, een wens, een droom. Maar mijn hele wezen lijkt veranderd te zijn sinds dat gesprek. Nu loop ik met een vraagje; kun je lichamelijk gezien er ineens klaar voor zijn? Kan je lijf aangeven dat het nu rijp is voor een zwangerschap? Ik voel me er zo vreemd bij, zo gespannen. Herkenbaar voor jullie? Tegenover mijn man noem ik het maar gekscherend "rammelende eierstokken". Maar ondertussen ben ik er wel mooi ondersteboven van...
Hoi, Heel herkenbaar hoor. Ik dacht toen we hadden besloten om te stoppen met de pil, dan doen we het rustig aan en zien we het wel. Maar vanaf de eerste dag na het stoppen, stond alles op zn kop. Ik was met heel mn wezen alleen maar bezig met zwanger worden! Nu 6 rondes later lukt het (soms) om er niet zo mee bezig te zijn maar ik ben er HELEMAAL klaar voor. Denk inderdaad dat je opeens een knop omdraait en dan gaat je lichaam en je geest zich daar op instellen. ....veel plezier met zwanger worden!
Hallo!, Ik heb precies hetzelfde, we zijn ook sinds november bezig. Ik dacht nou dat zal nog eens lang kunnen duren dus we doen er rustig aan. Nou ik niet, sinds dan ben ik er alleen er maar bezig, voel van alles en nog wat en ben teleurgesteld als het niet gelukt heeft.
Fijn te horen dat ik niet alleen dat maffe gedrag vertoon.... nu nog erachter komen hoe ik er wat minder mee bezig kan zijn.... Hoe hebben jullie dat aangepakt? Iemand tips?
Hier nog eentje hoor! Sinds we hebben besloten voor een kleine te gaan ben ik er non-stop mee bezig, word gek van mezelf af en toe Maar idd, na een paar maanden lukt het af en toe om er even niet mee bezig te zijn, voornamelijk als blijkt dat het weer niet raak is. Dan is het ff flinke teleurstelling, maar gewoon doorzetten en hopen dat het de volgende keer dan raak is. Op het moment valt het bij mij mee, ben een week overtijd maar volgens de testen ook niet zwanger. Dus ik zit lekker te wachten tot ik eindelijk een keer weer ongi word, en ondertussen lekker winkelen en leuke kleren kopen (die ik hopelijk over een paar maandjes niet meer aan kan, en dan een aantal maanden later weer wel! ) Maar er helemaal niet mee bezig zijn is hier onmogelijk
Ik kan jullie de hand schudden. Ongeveer een jaar geleden heb ik het er al met mijn vriend over gehad. Toen was ik net 24 geworden, maar ik had toch nog zoiets van we wachten nog even. Eind november hadden we het er over en willen we er coor gaan. Merk wel als ik aan het werk ben, dan heb ik afleiding en ben ik er bijna niet mee bezig. Zodra ik thuis ben, ben ik er veel meer mee bezig. Nu wel iets minder dan de eerste ronde, had allerlei symptonen, was gewoon van het ontpillen. Dus laat me deze maand niet meer zo gek maken.
Nou, ik heb altijd gezegd... ik weet niet of ik wel kinderen wil. Ook heel eerlijk gezegd tegen mijn vriend toen mekaar net kende. Maar opeens 3/4 jaar geleden (bijna 30 was ik toen) zat ik op een verplichte bijeenkomst op het werk.... Poef " ik wil kinderen!" zo raar! Echt ineens! Waardoor het kwam weet ik niet. Niemand in mijn omgeving zwanger ofzo.... Maar de rest van die ozo saaie avond heb ik aan niets anders kunnen denken! Een half jaar later zijn we uiteindelijk pas begonnen met gericht klussen. Meer omdat we nog zo veel in huis te klussen hadden. Nu nog wel maar iig iets minder. Groetjes Cynthia
In juli 07 hebben we (als niet echt 'kinderliefhebbers') bedacht dat een kleintje van ons wel leuk zou zijn en dat we ervoor zouden gaan. Dat hebben we toen meteen maar gedaan. De dagen erna voelde ik me heel erg raar. Anders. Alsof alles zou gaan veranderen. Zat toen te kijken naar die docu van National Geographic over hoe een babietje groeit en vond het mooooi! Terwijl het me vlak ervoor nog geen reet had geïnteresseerd... Hhad een vroege eisprong en het was in een keer raak dus ik voelde me ook vrij snel echt zwanger. Maar toen we het besloten hadden, was dat wel echt maf. Wel bijzonder. Nieuwe fase in je leven, toch wel... Je willen voortplanten enzo
Fijn om te lezen dat er meer meiden een beetje doldraaien... zullen dat nou ook hormomen zijn? Ik probeer trouwens afspraken met mezelf te maken.... die kom ik alleen niet na hahaha! ik zeg dan tegen mezelf; vanavond ga je nog 1 keer op het forum kijken en dan lees je een kwartiertje en daarna ga je weer wat anders doen! En ik luister gewoon niet naar mezelf! aaargh! Het is gewoon zo verslavend allemaal! Ik kan hier uren rondneuzen....
hallo bij ons hetzelfde hoor! toen we ervoor kozen om gezin te stichten, was ik er ook alleen maar mee bezig. en dat is nog zo, je wilt het graag! werk was afleiding, maar nu is er iemand op mijn werk ook zwanger. maar goed, we houden moed. en een ieder die zegt 'je moet er niet teveel mee bezig zijn!' die moet echt zijn / haar mond houden want het zit onbewust in je hoofd
haha, er niet teveel mee bezig zijn, makkelijk gezegd, alsof ik een UIT knopje heb ofzo. toen ik van de zomer zwanger werk had ik net vantevoren 'toevallig' tegen mezelf gezegd: alweer ongesteld!?!?!?! dit gaat denk ik nog wel maaaaaaanden duren. en nu probeer ik ook bepaalde periodes(tijdens menstruaties bv) niet al te vaak op het forum te zijn, maar lukt nog niet echt,haha.
@jannekeG: het is heel vervelend dat het allemaal zooo lang duurt! uit knopje hebben we niet. het lijkt (onderwerp bestaat ook al op dit forum) dat iedereen zwanger wordt. jong, oud.. behalve wij! hopelijk is het bij ons allebei snel raak!
kortom ik ben ervan overtuigd dat als je veel mee bezig bent dat het dan juist niet lukt( bij mezelf dan...) dankje Liano, 2009 is ons jaar!