Hoi allemaal, Ik ben nieuw op dit forum, hopelijk plaats ik dit op de juiste plek. Ik heb een zoontje van 4 jaar en een zoontje die in december 1 wordt. Daartussen zat nog een zwangerschap van een dochtertje welke met 22 weken zwangerschap stil is geboren. Mijn man en ik hebben altijd graag drie (levende) kinderen gewild. Als het aan mijn man ligt, gaan we er nu weer voor. Ik merk dat ik een beetje overhoop lig met mijn hormonen en twijfel wat emotioneel/rationeel ook goed is. Mijn twijfels: - Als het gelijk raak is (wat vaak bij ons was) dan zijn de 2 jongsten onder de 2, lijkt me erg pittig. Daar komt bij dat onze zoon nog elke nacht wakker is. En mijn zwangerschappen waren altijd behoorlijk zwaar op lichamelijk gebied, dus lijkt me voldoende rust ook belangrijk. - Hoewel ik zielsgelukkig ben met mijn jongens, lijkt het me heel bijzonder om de spullen die ik gekocht had voor ons meisje* eindelijk te kunnen gebruiken. Ik verlang naar een meisje, niet alleen omdat ik haar mis, maar ook omdat die moeder-dochterband zo speciaal is. Ik ben bang dat ik misschien wat teleurgesteld zou zijn als het een jongetje zou zijn en om hoop te houden stel ik het zwanger zijn liever uit. Maar daarentegen zijn mijn zus en 2 beste vriendinnen momenteel zwanger en verlang ik ook weer zo naar een baby in de buik, een bevalling en de kraamweek met zo’n lief vers babietje. Mijn man en ik hebben nu afgesproken er in juli voor te gaan. Soms denk ik dat duurt nog 7 maanden, maar soms denk ik wow al over 7 maanden. Haha! Iemand die zich herkent in dit verhaal?
Je schrijft zelf al verschillende voors en tegens, en misschien is t daarom goed om te wachten tot juli, zodat je goed kan nadenken. Maar....wees eerlijk tegen jezelf: Wil je nog een baby, of wil je graag een meisje? En zal je net zo blij zijn met een jongetje? Want niemand kan je beloven dat je deze keer een meisje zal krijgen...