Dat kan ik me inderdaad niet voorstellen. Wat erg! Ik hoop van harte dat hij snel een plekje heeft waar hij op zijn gemak is en toch voldoende uitdaging heeft. Sterkte!
Dochter gaat naar groep 3. Het echte werk gaat beginnen. Kan ze het bijhouden met haar 5 jaar? Ze kent er maar 3 jongens, dus ik vind het spannend of ze snel haar draai gaat vinden/vriendinnetjes krijgt. Ik poep dus stiekem in m'n broek.
Wij doen dit nu een paar jaar zo. Het is hier al zo vanzelfsprekend dat ik soms bijna vergeet dat het op andere scholen vaak niet gebeurt. Zowel als juf als als moeder vind ik het echt heel prettig dat de kinderen erbij zijn. Het gaat over hun tenslotte. Je kunt als ouders en leerkrachten wel allerlei doelen en plannen maken, maar het is uiteindelijk het kind dat het (met onze begeleiding) moet gaan doen. Wel zo handig als die dus ook inspraak heeft. Als er dingen zijn die besproken moet worden zonder kind, wordt er altijd een aparte afspraak gemaakt. Ik moet wel zeggen dat ik 2 keer per jaar erg weinig vindt. Wij hebben 1 jaar gehad dat we maar twee rapporten meegaven. Dat leek handig, om het samen te laten vallen met CITO en de groepsplannen. In de praktijk spraken we veel ouders dan pas in februari. Veel te laat. Hier zijn de eerste gesprekken al in de derde schoolweek: even kennismaken. Daarna volgen nog 2 ‘verplichte’ gesprekken (bij het 1e en 2e rapport) en tegen het einde van het schooljaar is er nog de mogelijkheid om een eindgesprek in te plannen. Daarnaast spreken we heel veel ouders ook nog wel tussendoor, natuurlijk.
Mijn dochter gaat nu naar groep 8, nieuwe klas omdat ze klassen hebben moeten samenvoegen. Hierna het naar VO, dus een druk jaar m.b.t. oriënteren en mentaal voorbereiden om haar steeds meer los te laten... Zoon gaat dit jaar naar groep 6, ook een belangrijk jaar omdat ze bij ons vooral de rapporten van groep 6, 7 en 8 meenemen in hun beslissing voor het VO. Hij heeft een extreem strenge juf gehad waar heel veel problemen mee waren en waar een enorme angstcultuur heersde. Directie is er nu actief mee aan de slag gegaan en zij wordt nu begeleidt en in de gaten gehouden. Gelukkig hebben zijn cijfers er niet onder geleden, maar hij (en de rest van de klas) was/waren doodongelukkig. Dus wat dat betreft kan het alleen maar beter gaan! Althans, qua contact met de leerkracht.
Dit keer houdt het me eigenlijk niet echt bezig. Ze hebben beiden vorig jaar goed afgesloten, de scores van de oudste zaten weer op het oude niveau, en hoewel die scores heus niet alles zeggen, zegt het mij wel voor een groot deel hoe het met hem gaat. Hij gaat naar groep 7 en dochter naar 4. Dit jaar zullen ze denk ik wel een open dag van een middelbare school bezoeken maar die 'keus' is hier al lang gemaakt, omdat er voor ons eigenlijk geen keus is. Dus qua school hoeven we niet echt meer na te denken. Beiden krijgen ze een fulltime juf en dat vind ik vooral voor de oudste heerlijk. Wel hoop ik dat ze net zo goed is als zijn juf van groep 6 en van groep 4, want dat waren allebei toppers en voor hem echt fantastisch. De nieuwe juffen van beiden ken ik nog niet. We zullen morgen zien, ze hebben zelf heel veel zin om weer te starten gelukkig.
Ik wil dat ze de oudste wat meer gaan aanpakken. Dat ze hem niet iedere keer de hand boven het hoofd houden. Thuis en school zijn twee aparte werelden. Dasr willen we nu met hulpverlening een brug slaan. Hoop dat het gaat lukken, want daar heeft hij straks alleen maar profijt van. Nummer 2 gaat naar groep 4, ben heel benieuwd hoe dat gaat straks. Groep 3 was een rampjaar. Veel ziek, rond de kerst leek hij wel depressief zo moe en neerslachtig. We weten nu waar dat vandaan kwam en hopen dat we hem nu met de juiste benadering en ondersteuning van medicatie een goede start kunnen laten maken. En nummer 3 gaat naar groep 3. Ze heeft er zin in, alleen het vooruitzicht van hele dagen op de stoel zitten, daar ziet ze nog wel tegenop. Maar ook bij haar zijn concentratie en werktempo opvallend, met de kanttekening dat ze het allemaal heel erg goed en netjes wil doen. Haar werkjes van groep 2 zagen er allemaal keurig uit, dat wat af was. Dus dat houden we in de gaten.