Hallo allemaal Ik ben een Susanne, 24 jaar. Mijn man is 25. Ons zoontje 2. Na een zeer gewenste positieve test in Augustus 2009, zijn mijn man en ik trotse ouders geworden van onze zoon. wat een heerlijkheid!! We wilden graag een tweede! Half December 2011 laatste pil... begin April 2012 werden we weer ontzettend blij gemaakt met een positive test! Alles verliep vlekkeloos. Op de bekende zwangerschaps kwaaltjes na. Met 8 weken een echo gehad en die was prima! met 11 weken en 5 dagen kregen we de zogenoemde 12 weken echo. Waar ons kindje een nekplooi bleek te hebben van maarliefst 6,3 mm. We hebben toen meteen gebruik gemaakt van de mogelijkheid om een vlokkentest te doen. Onze wereld stortte in. Wat kon er aan de hand zijn? Uiteindelijk kregen we de uitslag van de vlokkentest en bleek ons MEISJE het syndroom van down te hebben. Na veel gesprekken met artsen en elkaar hebben we toen besloten dat we de zwangerschap zouden laten beeindigen. Dit gebeurde op 13-06-2012. 4 uurtjes na de eerste medicijnen werd ons meisje Lois* geboren. Daadwerkelijk..... ALLES erop en eraan... maar natuurlijk nog zo piepklein (met 13.5 weken zwangerschap)! We hebben haar mee naar huis genomen en haar laten cremeren. Nu heeft ze een mooi plekje thuis, maar voor altijd in ons hart! 2 weken na de "bevalling" bleek na 3 dagen en zeer pijnlijke krampen dat er nog weefsel was achtergebleven. Toen ben ik nog eens gecurreteerd.... Dit alles is nog maar zo kort geleden gebeurt... en doet ontzettend zeer! maar we hopen snel weer een beetje geluk en blijdschap te mogen voelen met een nieuwe zwangerschap. Missen zullen we Lois* altijd! Mijn cyclus weet ik nog niet precies. Wel dat tijdens de echo, een uur voor curretage van 29-06, mijn ei op springen stond,(ik ging om half7 in de avond naar de huisartsen post, en om 20.00 lag ik op de ok van het zh) in de nacht vóór de curretage (toen wisten we nog niet wat er aan de hand was) hebben mijn man en ik gemeenschap gehad. Sinds de curretage vloei ik nog steeds (wat normaal blijkt te zijn)... maar nu sinds 2 dagen wel pijnlijke borsten, liezen en vermoeidheid. Het zal toch niet zo zijn, dat ik precies 2 weken na de bevalling van ons meisje, de eisprong bijna had, gemeenschap heb gehad met mijn man, nog geen halve dag later de curretage heb gehad, dat het eitje toch bevrucht zou kunnen zijn?!?! Of zijn dit tekenen van een nadere menstruatie? de tijd zal het leren... mijn lf is 11 dagen dus nog even geduld tot testen. Ik weet wel... dat ik me nog nooit zo ontzettend onzeker gevoeld heb! (voor mijn banner heb ik de datum van de "bevalling" maar even aangehouden) Vragen... stel ze gerust! Groetjes Susanne
Beste Susanne, Ik zit met de tranen in mijn ogen jouw verhaal te lezen... Meid, heel erg veel sterkte met het verlies van jullie meisje! Ik hoop dat jullie weer snel het geluk van een zwangerschap mogen ervaren! Liefs
Wat een heftig verhaal! Ik denk trouwens niet dat je nu alweer zwanger kunt zijn. Het eitje kan wel bevrucht zijn, maar het kan niet innestelen als je baarmoeder leeggeschraapt is. Denk dat je klachten nog bij je hormoonveranderingen passen na je zwangerschap. Hopelijk ben je snel weer zwanger van een gezond kindje.
Bedankt voor jullie lieve reacties vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen! Ik heb gisterenavond en vanmorgen positief getest. Heel vreemd! (omdat we een week geleden nog negatief testten) Zelfs clear blue digital gaf vanmorgen aan zwanger 1-2. Maandag even naar het ziekenhuis om bloed te prikken op HCG. Het zou inderdaad bijna onmogelijk zijn Mama in Spe... maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit! Regazza bedankt voor je hoop hoop doet leven zeggen ze Liefs
idd heel heftig zeg!! Dat gun je niemand. Veel sterkte met het verwerken daarvan Hopelijk kan je snel weer blij gemaakt worden met een goeie zwangerschap! Wie weet sneller als verwacht dus... afwachten. knuffel voor jou!