Ik werk momenteel op kantoor, dus lichamelijk geen zwaar werk. Bij dit bedrijf zit ik nu 1,5jaar (met een vast contract). Door strubbelingen op de werkvloer, is het stressniveau wel behoorlijk hoog en hier zijn meerdere gesprekken over geweest (dit ligt overigens niet aan mij, maar ik zit wel middenin een heel gespannen sfeer). Ik heb de problemen hierover ook aangekaart voordat ik zwanger was, dus dit was al langere tijd bij het management bekend. Bij één van de gesprekken die heeft plaatsgevonden, toen inmiddels al bekend was dat ik zwanger was, heb ik aangeven dat ik op mijn tenen loop. Hier zaten o.a. de directeur, 2 managers (waaronder de mijne) en mijn directe collega's bij. Bij de 20weken echo was ik ook heel bang dat het kindje te klein zou zijn, maar gelukkig was alles gemiddeld. Enkele weken geleden heb ik tijdens een gesprek met mijn manager ook nog eens aangegeven 'ik trek dit niet meer'. Zijn reactie: 'van de nieuwen is er altijd ongeveer 30% die uitstroomt omdat ze het werk niet aankunnen'. Ik was met stomheid geslagen en klapte hierdoor gewoon dicht! Dit heeft niets met het werk zelf te maken, maar door de sfeer en stress die de problemen veroorzaakt en waar het management weigert iets aan te doen! Ondanks dat dit al veel eerder door mij (en een andere collega) is aangegeven! Hierna is er alleen maar meer werk naar mij toegeschoven, terwijl mijn directe collega's hetzelfde werk moeten kunnen, maar daar werd de druk niet bij opgevoerd. Mijn directe collega's staan hier ook van te kijken en weten niet zo goed wat ze ertegen kunnen doen. I.p.v. dat de werkdruk vermindert tijdens mijn zwangerschap, gebeurt juist het tegenovergestelde. Op advies van de VK, huisarts en onder druk van enkele collega's heb ik mij ziek gemeld en contact opgenomen met de ARBO Unie, omdat ik via hen een afspraak met de bedrijfsarts kan maken. Dit is over 2 weken. Ik voel mij verder niet ziek, alleen moe. Ik slaap nu ook 's middags en heb 3 a 4 uur meer slaap nodig dan enkele weken geleden. Ik merk dat mijn kindje opeens een stuk rustiger is (wel actief, maar op een andere manier). Toch voel ik mij schuldig tegenover mijn collega's. Ik zadel hun nu met 'mijn' werk op, terwijl ze mij juist zo goed proberen te steunen. Een andere, niet-zwangere, collega op de afdeling heeft van de huisarts onlangs het advies te krijgen een andere baan te zoeken om overspannenheid te voorkomen, dus dan is zo'n beslissing best moeilijk. Achteraf zie ik via internet dat mijn werkgever mij had moeten wijzen op de rechten die ik heb. Ze hebben mij nooit op extra pauzes gewezen, er is geen ruimte waar ik even kan rusten (alleen een klein bankje in de kantine waar iedereen in en uit loopt) etc. Ik vind het zo jammer en ook heel moeilijk dat het zo loopt. Ik had graag tot 4 weken voor de bevalling door willen werken, maar het lijkt erop dat dit door toedoen van het bedrijf niet mogelijk gaat zijn. Overigens ben ik nu ruim 27 weken zwanger, dus heb het nog lang volgehouden ondanks alle stress. Sorry dat het zo'n lang verhaal is, maar ik moest het even kwijt.
Rot dat je zoveel last hebt van stress op het werk! Goed dat je het (op aandringen van collega's ) toch hebt aangegeven en naar de Arbo arts bent geweest. Helaas heb je het niet voor het zeggen of je tot 4 weken van tevoren door kan werken. Je lichaam geeft duidelijk anders aan. En het is frustrerend, maar niet jouw probleem dat collega's het drukker gaan hebben als jij er niet bent. Dan moeten ze vervang regelen! Sterkte ermee! Verder wel herkenbaar hoor, ik ben ruim 26 weken zwanger en vind het werk ook echte zwaar worden. Ook door het stressniveau. Maar ik doe ook lichamelijk zwaar werk.
Goed luisteren na je lichaam. Stress is niet goed voor je kleine! Het isjammer dat je niet tot 4 weken voor je zwangerschapsverlof hebt kunnen werken voor de tijd die je erna langer thuis kon blijven maar goed zorgen voor jezelf en je kindje is nu het allerbelangrijkste. Succes en niet schuldig voelen na collega's, hun zouden waarschijnlijk hetzelfde doen in deze situatie
Goed dat je voor jezelf en de kleine hebt gekozen. Dat is veel belangrijker dan een werkgever die niet omkijkt naar jouw gezondheid en die van de kleine! Je verhaal klinkt mij heel herkenbaar in de oren. Ik heb ook zo'n werkgever die de stress alleen maar hoger laat worden ipv minder. Ook de extra pauzes of een rustige plek werden niet door de werkgever geboden, maar moest ik ze op wijzen. Zelf met deze informatie deden ze niks. Uiteindelijk moest ik bij ongeveer 25 wkn op last van de VK en arboarts stoppen met werken. Daar heeft de werkgever het zelf naar gemaakt, net als zoals bij jou.... Veel succes!