Kennen jullie dat liedje van herman van veen. Renne vliegen duiken vallen...ect. Zo voel ik me ook op me werk. Ik kan gewoon weg niet meer, maar toch...ben ik weer aan het haasten daar. Ik heb de locatiemanger al gesproken dat ik baal van de situatie en dat ik baal van jaloerze mensen en baal van de bejaarden die alsmaar te zeiken hebben! (ben activiteitenbegeleider maar voor heeeeeel het huis en moet een nieuwe collega inwerken) Ik krijg alsmaar op me kop van mijn lieve collega dat ik rustiger moet lopen. Ik heb het gisteren erg bont gemaakt en raasde gewoon echt door. Zo erg dat ik alles ontkende...ik ben een beetje bang dat ik nu gewoon erdoor zit. Maar het kan niet...alles loopt in de soep anders. Ondertussen maak ik me druk om me kleine. Zou ze het wel doen? Zou ze er wat van merken...blijft ze gewoon groeien. Ik voelde wat minder schopjes gisteren. Houd ze zich dan gedeist. Sorry voor mijn klaagzang maar ik moest het even kwijt. Ik werk maar 3 dagen per week en eigenlijk vind ik niet dat ik kan zeuren. Ik kan toch niet er echt doorheen zitten? Met maar 3 dagen werk toch... zucht.
Wat een vervelende situatie zeg! Met je drie dagen werken zou je misschien iets minder verantwoordelijkheid op je moeten nemen, en probeer naar je collega's te luisteren! Het is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat is voor jou belangrijker: een fijne zwangerschap en een gezond kindje of je werk? Probeer hier een middenweg in te vinden! Heel veel succes en kalm aan!
ik twijfel dat ik echt tever ben gegaan. iemand die dit herkent? Zou ik overspannen zijn? Ik raas soms door. Heb geen zin in onverwachte dingen. Kan weinig aan daardoor en ben zeer egoistisch. Snauw mensen af in de vriendenkring. Achteraf heb ik spijt.
meissie je moet aan jezelf en aan je kleintje gaan denken. Je wil heel erg veel en regeld vanalles waardoor je je veel te druk maakt en over werkt raakt. Schuif de ellende in de schoenen van je manager en laat haar een oplossing vinden voor de situatie. Hoe moeilijk het ook is, laat alles vallen op je werk en doe alleen wat je moet doen. Ik weet er alles van hoor want hier is het ook een hele poos een ellende geweest. Je kindje is boven alles veel belangrijker en daarbij komt kijken dat als je zo door gaat je ook je baan op het spel zet omdat je straks de oude van dagen uit gaat schelden hihi. Doe het rustig aan en succes he
Klinkt in ieder geval als overbelast... Overspannen of overwerkt vind ik voor jouw situatie nog een iets zware term, alhoewel ik het moet hebben van wat ik van je lees natuurlijk... Maar: doe rustiger aan! De problemen op je werk zijn niet jouw verantwoordelijkheid en als de werkdruk te hoog is, had jouw baas meer uren of meer mensen voor het werk moeten hebben. Dat ze dat niet hebben, is NIET jouw verantwoordelijkheid! Je stelt erg hoge eisen aan jezelf en daar moet je echt mee stoppen! Dat trek je niet en dat is normaal! Rustiger aan dus, wat je collega ook al zegt en de boel de boel laten. Wat vandaag niet kan, komt morgen wel en als dat niet zo is, moet je baas maar meer mensen aannemen om het werk te doen. Als jij te lang te hoge eisen aan jezelf blijft stellen, kan je kind een groeiachterstand oplopen, (ik mij waarschijnlijk ook gebeurd, ik heb een tijdlang te hard doorgelopen omdat ik uitzicht had op rustiger aan vanwege het laten vallen van 1 functie, wat achteraf iets langer duurde dan vooraf gepland ). Eerst zorgen voor jezelf en je kindje, dan pas voor de rest van de wereld, (en kies alsjeblieft een klein stukje wereld, en niet de hele wereld, ).
lieve chrissie, je moet nu echt rust in gaan lassen, tuurlijk kan ook met 3 dagen werken het te veel zijn. Luister naar je lijf!
Meis, denk ajb aan jezelf, hier nog 1 die in de zorg werkt....en door personeelstekort maar aan de gang bleef! en ik ben pas 12,5 week! Ik kreeg last van rugklachten/bekkenklachten. Ik dacht dat dat normaal was dat het nu zou zijn en het allemaal "weker" zou worden. Totdat ik afgelopen maandag bij de vk was en ze zei dat die klachten niet normaal waren voor deze tijd van zwangerschap.....bij mij zijn mijn onderrug en de klachten die erbij horen altijd normaal geweest, heb vorig jaar al een ischias gehad, en had wel het idee dat dat bij een zwangerschap op zou kunnen spelen, maar niet al zo vroeg! Ik had er dus al vroeger last van en gewoon aan de gang gebleven en doorgerend! waar ik nu dus voor moet boeten; 2 weken intensieve fysio en thuisblijven! daarna kijken of ik langzaamaan weer kan beginnen, wat ik wel wil natuurlijk omdat ik nog zolang moet! ik baal er gruwelijk van, vooral omdat ik eerder had moeten luisteren naar mijn lichaam. Ook niet begripvolle collega's was een factor die meespeelde...kreeg alleen maar commentaar. Nu denk ik aan mezelf, en ik denk dat het heel verstandig is als jij dat ook gaat doen.