Mijn vader heeft dus op Moederdag een hartstilstand gekregen, dankzij het snelle reageren van mijn moeder kon de buurman snel komen en mijn vader reanimeren. Zonder zijn snelle handelen was mijn vader er niet meer geweest. Na 4 dagen ic en 2 dagen mc in Arnhem ligt hij nu op zaal in het streekziekenhuis. Hij moet wachten tot hij volgende week een interne defibrillator krijgt. Neurologisch lijkt er amper schade te zijn. Natuurlijk is er nog een lange weg te gaan, maar ik ben zo blij dat hij er nog is. We hebben de buurman een bos bloemen gestuurd, maar ik wil zo graag nog iets geven.. Maar weet niet wat, hoe bedankt je iemand voor zoiets? Dus ik dacht misschien weten jullie iets. Ik was al aan het denken om iets symbolisch te geven waar een hart in is verwerk.. Lastig.. En weet iemand of het mogelijk is om een 112 medewerker te bedanken? Alvast bedank en welterusten X mo
Heftig verhaal zeg, maar gelukkig heeft het een goed einde! Ik weet niet of ambulancebroeders wel iets aan mogen nemen, aangezien het hun werk is. Misschien een bon geven voor een weekendje weg ofzo? Of wil je echt iets blijvends geven? Dat is inderdaad lastig.
Nou het gaat me qua cadeau voor de buurman, wil de 112 medewerkers graag gewoon een berichtje sturen..
Ik had je verhaal ook gelezen. Heftig hoor. En de komende tijd is het ook nog spannend. Ik denk eerlijk gezegd dat het mooiste geschenk is dat je vader nog in leven is, maar ik begrijp dat je misschien nog wat wilt doen. Met z'n allen misschien uit eten? Een mooie kaart met daarin wat het voor jullie betekent? Voor de buurman zal het ook heftig zijn geweest, dus nog eens samen er bij stil staan lijkt mij niet onbelangrijk. Sterkte nog even de komende tijd.
Voor de 112 medewerkers kan ik misschien helpen. Ik ken meerdere personen op de ac namelijk. Verder een kadotje voor de buurman heeft de stichting hartewensen of iets dergelijks niet in die gaarding?
Ik zou het hierbij laten... je kan hier zo lastig iets voor geven. Mijn moeder en zusje heen aantal maanden geleden ook gereanimeerd met goede afloop. ze zijn door meerdere familieleden gebeld en uitvoerig bedankt en kregen een mega orchidee in pot als dank. pas geleden was die man jarig lieten ze een taart bezorgen bij mijn ouders. Heel lief maar ook lastig wat moet je er mee. uit liefde voor je medemens doe je dit. Als je diegene bedankt hebt is het al goed. heel veel sterkte verder!
ik zou het ook bij de bos bloemen laten. Hij kan reanimeren juist om mensen te helpen. Ik ben zelf ook EHBO'er en zou dat ook allemaal niet hoeven omdat ik gewoon een medemens help, dat geeft al voldoening genoeg. Je zou het evt kunnen vragen dat je dat wilt wat hij ervan vind.
Ik heb zelf ooit iemand gereanimeerd. Helaas niet succesvol. Dus ik reageer vanachter die 'bril'. Reanimeren is iets wat je -als je het kan- gewoon doet. Dat doe je onbaatzuchtig en er hoort dus niks tegenover te staan. Zo voel ik dat in ieder geval. En ook van andere mensen met deze ervaring, hoor ik dat eigenlijk altijd. Maar het is -of het nu wel lukt of niet- vaak ook best ingrijpend voor de persoon die de reanimatie uitvoert. De één zal daar meer last van hebben dan de ander. Maar het is sowieso wel fijn dat je het niet negeert alsof het niks is. Dat iemand iets vrijwillig en onbaatzuchtig doet, betekent niet dat die persoon geen waardering verdient. Maar ik denk dat je die waardering beter in woord en daad kunt laten blijken dan met dure cadeaus. In jullie geval: je hebt je waardering en dank laten blijken zonder het te gek / ongemakkelijk te maken. En dat is goed. Dat het leven van je vader je meer 'waard' is dan een bosje bloemen, is duidelijk. Maar dat kan ook niet en hoeft ook niet. Je hebt laten zien dat je waardeert wat hij gedaan heeft en dat is genoeg. Ik denk dat het heel fijn is als je vader zelf nog een keer de buurman stevig de hand schudt en hem zelf bedankt. Maar dat zal hij toch wel doen denk ik. Zelf zou ik absoluut niet meer willen dan dat. Misschien nog eens een keer rustig bespreken hoe het allemaal gegaan is en hoe hij dat ervaren heeft en jullie. Maar ik zou me echt ongemakkelijk voelen bij cadeautjes e.d. Het grootste geschenk is iedere keer dat je vader straks langsloopt. Voor mij zou een handdruk of knuffel van een persoon die ik gereanimeerd heb, 1000x meer betekenen dan welk tastbaar cadeau dat iemand kan verzinnen.
Bos bloemen is voldoende. Geef je meer, maak je het ongemakkelijk. Buurman weet echt wel dat jullie hem dankbaar zijn.
idd.. ik zou me enorm ongemakkelijk voelen met een groot cadeau,.. en zou het ook niet aan willen nemen! die man is al hartstikke blij dat de reanimatie goed gegaan is.. en jullie hem bedankt hebben
Wat fijn dat jullie zo eerlijk reageren, zo had ik het nog helemaal niet bekeken.. Ik wil het alles behalve ongemakkelijk maken! Ik denk nu opeens wel aan bijvoorbeeld een taart of zo op de dag dat pa weer thuis komt, maakt het misschien wat luchtiger? Bedankt dames.. Mijn hoofd zit zo vol op dit moment, maar kan dit punt al een beetje afvinken...
Opeten... Maar goed, ik kan me voorstellen dat je er niet aan jaar later nog steeds voor bedankt wil worden. 1x is ook goed. Dan kun je er nog eens over praten, bedanken.. En verder met leven. Want daar deed diegene het voor tenslotte. En in geval van een bekende kan ik me goed voorstellen dat je toch nader tot elkaar komt omdat je iets heftigs hebt meegemaakt. Maar van een wildvreemde die je daarna nooit meer hebt gezien? Tja, ik weet het niet
Ja.. Het is hier idd wel een bekende.. Geen wildvreemde. Het heeft de buurman ook erg geraakt omdat hij mijn vader zo goed kent.. Ik belde hem op toen mijn vader wakker was geworden en toen moest hij huilen aan de telefoon.. Hij was zo opgelucht. Mijn moeder is eigenlijk mijn grootste held, de eerste paar minuten zijn cruciaal en ze heeft echt (ook volgens de cardioloog) er voor gezorgd dat hij er zo goed is uitgekomen. Mijn ma weet zich totaal geen houding te geven, vooral omdat pa echt aan de hele wereld wil verkondigen dat ze hem gered heeft...
Ik denk dat hij wel weet hoe dankbaar je bent.. Misschien een mooie kaart? Ik denk dat jouw worden meer betekenen dan wat dan ook. Wat je hier in de opening post schrijft vind ik al zo mooi, hoe bedank je iemand die het leven van mijn vader gered heeft? Die zin alleen al zou wat mij betreft meer zeggen dan 100 etentjes! En dan van de zomer met zijn allen lekker BBQ'en oid om het af te sluiten... Wat heerlijk dat ie er nog is joh!