nieuwe baan overwegen, hoe gaat dat bij jullie?

Wij hebben hier ook vrij lang over gepraat, maar ik heb op een gegeven moment tegen mijn man gezegd dat het om hem gaat, dat hij zelf de keuze moet maken en dat ik er achter sta.
Mijn man heeft hierop zijn baan opgezegd. Het bedrijf zou gaan verhuizen, waardoor hij 2x zoveel reistijd kwijt zou zijn. daarbij reist hij al veel voor zijn werk, dus nóg minder thuis.
Ook veranderde het management op de zaak én bij het moederbedrijf in het buitenland, waardoor hij het er steeds minder naar zijn zin kreeg.
En vanaf vandaag is hij thuis. Zijn ouders hebben een eigen bedrijf en daar gaat hij nu energie in steken, al houdt hij wel eerst even een paar weken een 'sabbatical'
En ja, het is echt een complete omschakeling, want hij verdiende erg goed, dat valt nu weg. We hebben een buffer, schakelen om naar de basic mode en ik heb er totaal geen moeite mee, puur omdat ik denk dat het juist meer rust in ons gezin gaat geven. Hij was altijd weg, soms ook onverwacht, ik draaide de boel eigenlijk alleen, moest zoveel regelen en nu niet meer, dat geeft mij ook rust.
Voorlopig, want hij gaat echt wel weer aan het werk.

Alleen, op het moment dat hij hier mee kwam, zat ik ook te denken om wat anders te gaan zoeken, of te stoppen en te kijken wat te gaan doen. Het bijzondere is dat hij hierin meteen aangaf dat ik dit niet moet doen. Daar waar ik hem steunde en aangaf te doen wat voor hem goed voelt, daar ervoer ik weinig steun.
Maar bij mij is de nood minder hoog, hij werkte 5 dagen, ik 2. Dan sta je er net iets anders in.

 

Mijn dochter hebben wij er ook voor een deel bij betrokken, nadat hij had opgezegd. Zij gaf aan het fijn te vinden dat papa meer thuis is, want, ze miste hem best wel als hij in het buitenland zat, of weer eens niet thuis kwam met het eten, of haar geen kus kon geven voor het naar bed gaan, leuke dingen mist enz enz.
Mijn man had per dag zeg even 30-60 minuten 'kindtijd', soms 0 uur. En hij geniet nu al dat hij haar zo mag ophalen van school om samen een broodje te eten.

 

Hier heb ik juist het geluk gehad van een vader die relatief veel thuis was en heel erg betrokken, dat wil ik daarom juist ook voor onze kinderen Maar gelukkig vind mijn man dat uit zichzelf ook erg belangrijk, dus dat kwam vanuit hemzelf ook al. Wij willen juist meegeven dat je niet alleen tijd voor elkaar hebt in het weekend, maar juist ook doordeweeks met de normale dingetjes van school, sport etc., waarbij beide ouders dan betrokken zijn. Al is het maar van 17-19 thuis zijn na net werk of dus juist 's ochtends en tussen de middag met een avonddienst. Daar geven wij graag extra financiële ruimte voor op.. Maar dat moet inderdaad een ieder voor zichzelf en zijn of haar gezin bepalen. Dit is voor ons gezin de fijnste manier.

 

Ik heb mijn vader inderdaad gemist als kind en wil daarom nu een wat meer 50/50 verdeling. Pas toen ik uit huis ging, kreeg ik een band met mijn vader, want toen stopte hij met werken. Als kind was hij er alleen op zondagen en met de feestdagen. Ik vond papa stom.
Mijn vader heeft ZELF heel veel spijt over hoe hij het toen heeft aangepakt en zou willen dat hij het terug kon draaien. Dat kan niet. En juist omdat ik zie hoeveel spijt hij heeft, ben ik heel blij dat mijn vriend (die ook een eigen bedrijf heeft) het anders aanpakt en dat we hier naast onze carrières onze kinderen ook gewoon heel erg belangrijk vinden.

 

Mijn vader was juist erg betrokken en daarom maak ik die keuze zelf ook
Het is niet altijd ellende waar goede keuzes uit voortkomen

 

Alsof het een losstaat van het ander? Ik wil graag een vaderfiguur in het leven van mijn kinderen en toch het financieel goed hebben en dat kan ook hoor. En werk vind ik belangrijk, maar de juiste prioriteiten kunnen stellen vind ik nog belangrijker.
En niks gemist, juist niet. Mijn vader was elke dag om 14.30 uur vrij en deed dan leuke dingen met ons. Zou ging hij elke dinsdag naar de markt, mochten we een loempia en mandarijntjes. Hij was onze hockeycoach en bracht ons naar de trainingen.
Dat zijn mooie herinneringen en die gun ik onze kindjes ook. En ik besef dat elke dag om 14.30 uur vrij zijn niet haalbaar is nu, maar ik wil niet een vader die alleen in het weekend er is en dan nog vaak zijn telefoon in de gaten moet houden.

 

Mooi gezegd.

 

Bij ons gaat het in overleg, maar als mijn man een iets langere reistijd zou hebben zou ik hem wel een leuke nieuwe uitdaging gunnen. we zien wel waar het schip strand. ik denk absoluut niet snel dat mijn kindjes papa dan niet genoeg zullen zien of dat ze te weinig quality time hebben.
Het is altijd lastig jij kunt bepaalde dingen anders zien dan je partner, maar het is goed om er over te praten, en te benoemen wat voor jou de kritische punten zijn, en aan te horen hoe hij dit ziet. en hoe jullie samen een goede oplossing zouden kunnen vinden waardoor het voor iedereen, dus jullie maar ook de kindjes, een goede beslissing is.
Succes ermee....

(hieronder nog hoe het bij ons thuis zit)
Meestal ben ik degene die tussen 17 en 17.30 de kinderen van het kdv haal en komt mijn man ergens tussen 18u-18.15 thuis, dus onze situatie is al anders dan bij jullie, de kinderen gaan hier nog niet naar school en ergens tussen 19.30 en 20 uur naar bed. maar als dit straks rond 19 uur wordt, dan is dat niet anders. man lief heeft genoeg tijd om in die 45 minuten lekker met ze te eten, spelen, badderren etc. daarnaast hebben ze een heel weekend om bij elkaar te zijn.

 

En die herinnering is zo mooi! Het gaat om de herinneringen die je maakt voor later.
Mijn vader had een baan waarbij hij om 17.30 thuis was, dan schoof hij aan tafel en dan ging hij na de afwas of naar de voetbaltraining waar hij coach was, of naar de woningbouwvereniging waar hij voorzitter was, of naar de gemeente waar hij wethouder was, of naar een andere vereniging. Hij was altijd weg… altijd. En toen was het ook nog zo dat 'wacht maar tot je vader thuis is', heel gewoon was.
Dus om nu te zeggen dat ik leuke herinneringen aan mijn vader heb…nee.
Laat staan de herinneringen die ik heb hoe mijn moeder het heeft ervaren, want zij was altijd aan het mopperen, had nooit tijd want moest alles alleen doen. Dus nee, geen fijne herinneringen aan die tijd.
En dat is nu net hetgeen wat ik dus niet wil voor mijn kind. En dat is dus net hetgeen wat wij hier precies hetzelfde deden.
Dat verandert nu door deze keuze. En hopelijk kan mijn dochter zo wel goede en leuke herinneringen aan haar vader (en moeder ) krijgen. Het is een hele blije meid, maar dat was ik vroeger ook. En toch heb ik eerder een rugzak mindere herinneringen, dan van die mooie kernherinneringen (uit de film Binnenstebuiten )

 

Ik pak even je stukje eruit van de kinderen.

Over een tijd gaan je kinderen waarschijnlijk wat later naar bed en is er weer wat meer tijd.

Ik snap dat je het niet leuk vind, zou ik ook niet vinden, maar als het te doen is, en je man word er gelukkig van zou ik het een kans geven.

 

Mijn vriend werkt 's nachts, en ziet Dafne heel weinig doordeweeks. Gelukkig heeft hij de maandag vrij, omdat hij zaterdag werkt, en heeft hij dan de hele dag met haar. Verder een uurtje op woensdag en een uurtje op vrijdag. Hij vindt dat echt wel zwaarder dan gedacht! Daarbij is het voor mij ook zwaarder, zoveel alleen moeten doen, terwijl ik ook 34 uur werk. Dus ik snap je wel een beetje.

 

Ik denk eigenlijk dat de situatie zoals die eerst was, heel luxe is. Er zijn maar weinig mensen al zo vroeg thuis. Als je het gewend bent, is het heel fijn natuurlijk, dus snap dat later thuis zijn daardoor minder prettig voelt. Maar besef wel dat 6 uur thuis helemaal niet gek is.

En weet je, voor je het weet gaan je kinderen later naar bed en heeft hij wel meer tijd met je kinderen. En er zijn altijd nog de vakanties en weekenden.

 

Eens met dat ze beide ouders nodig hebben. Maar mijn vriend werkt 's nachts, wij leven doordeweeks langs elkaar heen, en hij ziet Dafne een uurtje op woensdag, een uurtje op vrijdag en is maandag vrij, dus dan zorgt hij voor haar. Laatste maanden helaas vaak ook die maandag moeten werken. Maar dit was al voordat wij een kind kregen. En zijn werk is nou eenmaal iets waarvoor hij geleerd heeft. En ik geloof niet dat zijn band met Dafne minder is dan mijn band met haar, hoor. Ze is echt een papa's kindje. Bij ons kan het dus niet anders.

 

6u thuis is hier een goeie dag. En dan werkt mijn man in de plaats waar wij wonen... Op mijn werkdagen haal ik J tussen 18-18:30 uit de creche en dan is het thuis eten, badje en naar bed. En ik heb 4 van de 7 avonden verplichtingen.

Ik heb daar dus echt geen moeite mee. Wij hebben ontzettend veel 'quality time', ondanks de werktijden. Maar ja, ik had een vader die alleen in het weekend thuis was en doordeweeks in het buitenland werkte. Ik heb een geweldige band met mijn vader, heb me altijd bijzonder geliefd geweten en heb me nooit tekort gedaan gevoeld. Voor mijn moeder was het pittig, maar voor mij als kind was het echt prima.

 

Heb niet alles gelezen, maar bij ons zorgen we er wel voor dat 1 van ons een vaste baan heeft die alle rekeningen kan betalen. Zo kon mijn partner een aantal jaren geleden een spannende switch maken, en kan ik nu een paar jaar nietwerken.

 

Dit inderdaad, veel mensen zijn pas rond of na zessen thuis.
Maar ik snap dat je de verandering wel moeilijk vindt.

Onze kids zijn ook slaapkoppen en gaan ook tussen half 7 en 7 naar bed, mijn man is vaak rond 6 uur thuis, helpt dan eerst mee met de kids, leest ze ook voor en gaat daarna pas eten (avondeten start ik vaak alleen al mee met de kids).
Hij heeft nu een nieuwe baan waardoor hij om de week in het buitenland is, dat is erg wennen, maar meer voor mij dan voor de kids. We FaceTimen dan vaak met papa en dat vinden ze geweldig. Ik heb niet het idee dat we ze tekort doen, we overleggen daar ook niet over met hen, we dealen gewoon met deze situatie.
Daarnaast ben ik vaak op zaterdag weg voor studie en dan is papa alleen met de kids, dus dan hebben ze veel aandacht van papa.

Ik denk dat veel kids het niet merken hoor als hun papa een half uur later thuis is...