@loesje: Ja dat is wat mij ook het meeste aangerijpt...........ik weet wel dat ik niet de enige was die dit heeft moeten doorstaan maar het ook zo zien is iets heel anders. Ik gun het echt iedereen om niet op deze manier zwanger te hoeven worden. Dat het allemaal door "gewoon" sex mag gaan. En dat je niet in zo'n koude stoel hoeft te liggen met je benen wijd. Het is alleen soms een beetje jammer dat de mensen die "gewoon" zwanger worden zo weinig.........tja geen woord vinden hoe ze reageren.......begrip kunnen hebben en de mmm wegwuiven als iets van: Nee hoor daar licht mijn grens. Ik denk dat de stellen die helaas aangewezen zijn op de mmm met geen pen kunne beschrijven hoe het voelt om te weten dat je nooit via de natuurlijke manier zwanger zal worden, maar zo vreselijk dankbaar zijn dat het via de mmm toch kan. Ik had nooit durven hopen op één kindje en ik kon het tot voorkort niet eens geloven dat we Megan gekregen hadden en nu mag ik gewoon voor de tweede keer zwanger zijn. En ik zou zo graag mijn geluk ik een potje willen stoppen en aan iedereen willen geven die via de mmm hoopt zwanger te zijn. Bij mij is het verdriet wat ik heb moeten incasseren door de mmm nog niet eens verwerkt. Dat gaat pas komen als ik dit wondertje vast mag houden, maar ik gun iedereen hier (makkelijk zwanger of niet) dit geluk! xxx sloppy (ik hoop dat mn verhaal een beetje te volgen is want ik ben een beetje emo op het moment )
Ik ben heel 'gewoon' zwanger geworden maar heb altijd gezegd (ook tegen mijn vriend) dat ik de mmm dus wél in zou gaan als dat nodig was geweest. Gelukkig was dat niet nodig, en heb ik geen idee hoe het voelt om ziekenhuizen in en uit te gaan, te moeten wachten op resultaten van tests, de pijn, de rompslomp, de reacties vanuit je omgeving.. nee ik heb écht geen idee, dat kan ik met alle zekerheid zeggen. Ik kan alleen maar heel veel respect hebben voor de meiden en mannen die dat wel moeten doorstaan en zelf realiseren hoeveel geluk ik heb.
Wow, vind dit dus een super lieve reactie! Als mensen in mijn omgeving (familie en vrienden) dit tegen mij zouden zeggen zou ik ze meteen de meest begripvolle, meelevende personen vinden. Geweldig zo'n reactie zeg! Toont dat je ondanks dat je het niet meegemaakt hebt, wel degelijk begrip hebt voor de mmm'ers!
Is er ergens al bekent hoe het met het zoontje van Sandra afloopt? Ons meisje lag er ook zo bij, verschrikkelijk.....
kan je dit even aan heeeel mijn omgeving uitleggen zou idd veel verdriet gescheeld hebben, moesten mensen zo reageren
@Juju: AMEN! dat vind ik dus ook.. ik vind het niet meer dan normaal dat mensen respect hebben voor de MMMers.. wij waren voor de eerste achteraf 11 maanden bezig geweest maar ik was me al op de mmm aan het voorbereiden en wist voor mezelf ook dat ik ook alles zou doen wat er mogelijk is! Als je een sterke kinderwens hebt denk ik dat je al snel je eigen grenzen overgaat als het punt echt daar is.. Ik vind dat het programma goed laat zien hoeveel pijn en strijd er soms is in het traject van het krijgen van een kindje en dat t niet altijd maar even zo gedaan is (Of met het "je moet er niet zoveel mee bezig zijn" antwoord allemaal maar opgelost is ) Ik vind dat je het heel mooi verwoord en sta eigenlijk te kijken van de MMMers die verbaasd zijn door je reactie en zeggen dat de reactie in hun omgeving niet zo is
Ja ik dus ook, ik was helemaal niet bezig om een lieve of mooie reactie te typen, ik vind dit een hele normale reactie en sta er dus ook van te kijken dat zoveel meiden heel andere reacties krijgen vanuit hun omgeving.
idd, Juju, ik sta dar ook altijd van te kijken...mensen denken, oh joh paar spuitjes, btj pillen slikken en hup je bent zwanger..
Zo'n mooie reactie hebben wij echt nog niet gehad hoor! Van mijn schoonouders krijgen we alleen maar domme opmerkingen (je moet gewoon geduld hebben, het gebeurt straks zo spontaan en volgend jaar zitten jullie hier ook met een baby. Als dit niet lukt doen jullie toch even ivf) Lief bedoeld hoor, maar niemand weet hoe het zal gaan, dat is nu juist onze grootste angst. Dit bagatalliseerd het alleen maar. Van mijn ene schoonzus kreeg ik de opmerking dat ik het dan misschien onbewust wel tegenhield, omdat ik het eigenlijk toch niet wil x) mijn andere schoonzus heeft er sinds vorig jaar september niet meer naar gevraagd. Mijn moeder vind het wel erg, maar kakelt gerust een hele verjaardag over wie er wel en niet zwanger/bevallen zijn. En zij hebben ook nog geen echt begripvolle opmerking gemaakt. Zelfs iemand die mee eens vroeg of hij het misschien eens voor moest doen :x:x Daar heb ik nu dus geen contact meer mee. Maar zo'n begripvolle reactie had ik wel mooi gevonden van iemand uit mijn omgeving. Vind het nu al heel mooi om te lezen
Danip jeetje zeg Mensen kunnen zo bot zijn. Wij hadden dat ook toen we 3 jaar bezig waren, mijn moeder "begreep" het wel. Maar zat wel onder kraamvisite bij kennissen te vertellen over wie nog zwanger was enz.
je moet dit lezen met een nipoog hoor zal ik even een paar reacties uit mijn omgeving geven....? - Je moet er niet zoveel mee bezig zijn, dan gaat het vanzelf - tip van de gyn, ja je leest het goed!: Ga ff lekker op vakantie, vaak gebeurt het dan echt wel! (die zal ik echt nooit meer vergeten) - toen ik vertelde dat ik nu weer zwanger was: Als je zo makkelijk zwanger word.......waarom heb je dan IVF nodig? - Stop je niet te veel energie in je eigenbedrijf? daar kan het ook aan liggen. - Je krijgt nog eerder een kind als dat je de 100.00 wint! Ik heb ik mijn jrn van wachten geen 100.00euro gewonnen wel: een reisje naar rome, 200euro, 500euro, een boek, kaartjes voor auto races, kaartjes voor de film, kaartjes voor weet nie wat nog.......had liever een zwangerschap gewonnen (maar wie ben ik) Denk niet dat ik door moet gaan toe? Wat mij ook heel erg raakte van mijn vriendinnen die ook stopte met de pil, bijna allemaal na mij. Die belde mij op als het na 6periode nog niet gelukt was, voor tips om het vol te houden. Ik was immers expert op dat gebied! En uithuilen op mijn schouder terwijl ik al 4jaar aan het wachten was.
Toen mijn moeder vertelde dat mijn schoonzus zwanger was mislukte net onze eerste IUI poging, echt op dezlefde dag. Mijn moeder vond het belachelijk dat ik niet blij voor haar kon zijn terwijl de grond onder mijn voeten weg zakte. Mijn broer wilde namelijk nooit kinderen en ik had dit nieuws dus echt niet verwacht.
oh wow erg herkenbaar! Mijn zwager en schoonzus krijgen nu hun 1ste. Ze leerden elkaar kennen toen wij al 2,5 jaar bezig waren, en kwamen het melden toen ik net ongesteld was geworden (neem ze niks kwalijk hoor ) Toen mijn schoonmoeder er over belde met ons, werd ze erg boos dat we aangaven het wel dubbel te vinden. En blijdschap voor hun, en het verdriet om ons zelf. Ze was er echt heel pissig om en vond ons egoistisch.
Ja het is ook helemaal niet dat je niet blij bent of het ze niet gunt want ik weet zeker dat als je aan ieder stel in de mmm de vraag steld: wat hoop je voor een ander, dat het antwoord zal zijn: nooit dit! Maar het doet wel ff pijn en je moet heel even aan het idee wennen om pas blijdschap te kunnen tonen... En het heeft zeker helemaal niks met egoistisch te maken. Je gunt het hun wel, maar je gunt het jezelf ook zo!