Die lieve arme kleine Lucas, ohw ohw ohw... wat heb ik weer tranen gelaten. Zo verschrikkelijk oneerlijk en wat heb ik een respect voor de ouders.. En Amber wát een plaatje !! zo'n mooi koppie incl. bos haar!! Ik vond het weer een heftige uitzending
Fruitypebbles:ik ga je prive bericht sturen haha . Amber zo lief En ik gunde het marianne en alex zo ik zou het erg jammer vinden
Ik vind het juist heel goed van haar dat ze dat toegeeft, en zo'n kindje dan ook niet laat komen. Als alle mensen zo verstandig en eerlijk waren zou het een hoop leed schelen in de wereld.
Ben het absoluut niet met je eens. Ik kan begrijpen dat iemand de zorg voor een verstandelijk gehandicapt kind misschien niet aan kan en dat die persoon daarom de keuze maakt om een zwangerschap af te breken. Maar dan hou je toch wel van dat kindje? Of kan jij ook alleen van een gezond kind houden? Want dat is wat ze zei hoor. Dat ze er niet van kon houden als het downsyndroom of een andere ernstige geestelijke handicap zou hebben. Zowel bij mijn eerste en tweede zwangerschap hield ik al van ze toen ik de positieve test in handen had.
@Foxter, ik denk dat je daar nog wel eens heel anders over zou kunnen denken als je werkelijk in die schoenen staat.
Welk leed, leg dat eens uit? Dat het jou mening is dat een kindje met Down beter niet kan komen, wil niet zeggen dat die kindjes er niet toe doen in de samenleving. :x Tussen Down, en Down zit een enorm verschil hoor, ze zijn niet allemaal afhankelijk, sommige kunnen goed voor zichzelf zorgen, alleen met een beetje extra begeleiding! En jou gezond kind kan ontsporen aan de drugs en drank raken, en veel meer leed toebrengen in de wereld dan een kindje met Down, die gewoon werkt in een fabriek, en geniet van het leven. Dus denk nog maar eens goed na over je uitspraak. Ik heb geen kindje met Down, en ik ken er ook geen van dichtbij, maar dit schiet mij echt ff in t verkeerde keelgat! Wat een uitspraak zeg!
Precies, dat was voor mij ook zo. Ik weet trouwens niet of degene die dat zei al zwanger was. Ik zou ook iets anders hebben kunnen zeggen voor ik uberhaupt zwanger was (hoewel niet dat ik niet genoeg van een gehandicapt kind zou houden, wel dat ik er bang voor zou zijn het niet aan te kunnen). Met 20 weken heb je trouwens een kindje meestal al gevoeld - ik denk dat ik bij een zware, niet met het leven verenigbare aandoening alsnog de zwangerschap zou uitdragen en het leven niet uit eigen keuze in de kiem zou smoren. Maar dit zijn persoonlijke overwegingen. Dat van diegene ook- maar om dan te zeggen dat 'er minder leed in de wereld zou zijn met meer van dit soort verstandige mensen', dat gaat wel even een stap verder dan vinden dat iedereen recht op zijn eigen idee hierover heeft.
ik ben het wel met je eens. Ook als je kijkt wat mensen ooit zeggen van IVF of ICSI sta je te kijken. Dat het genetische manipulatie is of dat je niet zo ver moet gaan en de natuur moet accepteren. Zo heeft iedereen zijn eigen visie ergens op. Tot ze zelf in zo'n situatie komen. Je kan ze dat niet kwalijk nemen. Ik dacht eerst ook dat wij nooit over zouden gaan tot ICSI maar als je er dan ineens mee geconfronteerd wordt dan is het wel even anders........
is het nu niet allemaal tot in extremen afwegen wat iemand zegt? bedoel iemand zegt ik denk! het is een gevoel. misschien denkt zij er ook wel anders over als ze er werkelijk voor komt te staan. Ik kan me het gevoel voorstellen. Ik heb gezonde kinderen en heb wel gedacht jemig. wat ALS (zou een zw-schap niet afbreken) maar denk wel dat ik het gevoel zou hebben niet of minder van het kindje te houden. Daaraantegen weet ik zeker dat als het eenmaal in mijn armen ligt dat je er gewoon gek op ben.. (heb er ook 3 weet inmiddels hoe snel dat gaat) (dacht bij de 2de ook dat ik er nooit zoveel van kon houden als de eerste. maar ja als je ze een maal in je armen hebt zijn ze je allen even dierbaar.) ik snap dat mensen op tv soms ongelukkige uitspraken doen. maar denk dat je ook moet proberen dingen in perspectief te zien. en dat sommige dingen nu eenmaal gevoelskwesties zijn waar naar gevraagd wordt en je eigenlijk pas over kan mee praten als je er voor hebt gestaan. maar ze moeten wel op basis van wat ze nu weten en voelen een antwoord geven. tja... dus. meiden niet persoonlijk aantrekken. helaas hebben jullie ervaring met zo'n situatie. en is een bepaalde vorm van vanzelfsprekendheid weg. je leert er van maar jammer dat je het hebt mee moeten maken. (sommigen leren er ook van zonder het mee te maken maar dan toch denk ik dat je het volle begrip er niet van hebt als je er niet voor gestaan hebt) jemig wat een hoop woorden. maar hoop dat jullie snappen wat ik bedoel
brabbel ik denk meer dat foxter bedoeld aan leed. dat kinderen gedumpt mishandeld worden door ouders die er niet voor willen zorgen en van houden. en dat een btje zelf kennis dan wel handig is? Al vind ik het leed wat er uit voor komt persoonlijk gewoon onnatuurlijk. dus ja.. maar er gebeurt genoeg ergs. niet dat er geen kinderen met down of een andere afwijking geboren mogen worden. (Foxter correct me if i'm wrong)
Ik denk dat dit een heel moeilijk onderwerp is. Want iedereen verstaat iets anders onder onvoorwaardelijke liefde. Voor de ene houdt dat in dat het kindje welkom is , voor een ander houdt dit in de zwangerschap te beeïndigen met de bedoeling het kindje veel pijn te besparen. Mijn man en ik hebben het er gisteren ook over gehad en kwamen er al achter dat onze grenzen al anders liggen en zijn tot de conclusie gekomen dat wij ons zeer gelukkig prijzen dat wij deze keuze nooit hebben hoeven te maken en hopen dat we in de toekomst ook nooit voor dergelijke beslissingen komen te staan
Ik denk niet dat ook maar iemand van tevoren weet hoe hij om zou gaan met een gehandicapt kind, net zoals niemand het zich kan voorstellen dat hij om kan gaan met een ernstige ziekte bij zichzelf of bij een dierbare. Het leven is niet compleet maakbaar of controleerbaar. Ik weet niet, moet je uberhaupt aan kinderen beginnen als de voorwaarde is dat ze perfect gezond zijn? Want een gezond geboren/lijkend kind kan alsnog doodziek blijken te zijn of bij de geboorte door zuurstofgebrek gehandicapt voor het leven raken. Over wat voor leed heb jij het als ik vragen mag? Wat is er onnatuurlijk aan volgens jou, en is dat noodzakelijk iets slechts? Sorry, ik volg je geloof ik niet helemaal. Pluk's argument vind ik van een heel ander kaliber, maar dat heeft juist weer niet te maken met de uitspraak waar dit om gaat, toch? Ja, uit onvoorwaardelijke liefde kan je inderdaad besluiten om een zwangerschap te beeïndigen. Maar hier was de redenering niet het leed van het kind, maar de angst dat je niet genoeg van 'zo'n kind' kan houden. Dat heeft toch wel een heel andere resonantie in mijn hoofd
nogmaals een gevoel die op tv is uitgesproken. Ik had op een bepaald moment zelfs de angst dat ik niet genoeg van mijn 2de kon houden. (Zijn dit dan zulke vreemde gevoelens en gedachten? dacht dat veel meer vrouwen dat hadden ) de angst was trouwens compleet ongegrond en hou heel veel van alle 3 mijn kinderen. de een niet meer dan de ander. misschien is het zo iets duidelijker dat we redelijk op dezelfde lijn liggen.