Tobias is nu bijna 2 en het gebeurt nu steeds vaker dat mensen vragen wanneer er een tweede komt. Ik merk dat ik het er best wel moeilijk mee heb. Ten eerste vind ik het privé, ten tweede zijn we er zelf nog helemaal niet uit of we een tweede kindje willen en is die keuze al moeilijk genoeg zonder de bemoeienissen en de mening van familie, vrienden en kennissen. Ik kan wel wat tips gebruiken over hoe ik op een nette manier kan zeggen dat mensen zich er niet mee moeten bemoeien.... Nu zeg ik elke keer dat mijn man en ik er nog niet uit zijn, dat mijn man er nu zo instaat dat hij het niet wil (de waarheid dus!), maar heb het idee dat mensen het daardoor wel blijven vragen.... Moet ik dan gewoon liegen en zeggen dat we samen hebben besloten dat er geen tweede komt, om van die vragen af te zijn?! Het rakelt bij mij elke keer weer verdriet op wat ik probeer weg te stoppen...
Misschien kun je antwoorden "voorlopig richt ik me op .... (naam zoontje of dochtertje)" Ik zie hier ook heel erg tegenop omdat ik van bekkenpeut advies heb gekregen niet opnieuw zwanger te worden en zeker de eerste 3 jaar niet ivm ernstige bekkeninstabiliteit. Dus zie vreselijk op tegen de goedbedoelde en wanneer komt de tweede. Alleen kan ik in mijn geval redelijk makkelijk antwoorden dat het dus niet verstandig is. Hoe pijnlijk ook. Want zou het best willen...
heel herkenbaar, hier ook op elke verjaardag of als we mensen tegenkomen die we een tijdje niet gezien hebben... ik zeg altijd voorlopig niet.. erg irritant, waar bemoeien mensen zich mee, bahh..
Ik zou antwoorden: voorlopig nog niet. Dan ben je voorlopig wel van de vragen af lijkt me. En bij sommige mensen kan je misschien wel helemaal eerlijk zijn, maar net wat je zelf wil. Aan sommige mensen wil je je verhaal wel kwijt en aan sommigen niet.
We zien wel, was hier altijd het antwoord. We wisten het een tijdlang ook echt niet, vanwege een retezware start (en eerste tweeënhalf jaar) met de oudste. Iedereen wist ook wel dat het nog wel even kon duren of misschien wel nooit zou gebeuren. Na één of twee keer vragen was het wel voorbij, behalve dan van schoonmoeder, die moest het blijven proberen...
Ik krijg de vraag helemaal niet zo vaak eigenlijk, maar als ie komt en ik zeg: "het is mooi zo", dan zijn ook de opmerkingen niet van de lucht. Waaat: een tweede is zo leuuuuk! wat zieluuuug! Je komt er wel op teruhuug!!! Nou, no way dus. Ik trek me er eerlijk gezegd niks van aan. Het is inderdaad privé, dus ik ga er verder ook helemaal niet op in. Gewoon een ander onderwerp aansnijden, zoiets als: "en hoe is het eigenlijk jouw kinderen? Is ... eindelijk over, of is ze weer blijven zitten" ?
Ik vind dat echt onbegrijpelijk. Zoiets vind ik echt privé. Een ander heeft daar niets mee te maken. Ik heb nu zelfs de vraag gekregen hoeveel! er nog komen. Ik ben nu zwanger van de 7de. Blijkbaar verwachten ze dan dat er dus nog wel meer komen. Nou dat weet ik niet hoor. Ik zou als ik jou was toch zo netjes mogelijk zeggen dat je dat echt privé vind en de ander daar niets mee te maken heeft. Enne, succes met het nemen van de beslissing die bij jullie past!
Ik vind het ook een erg persoonlijke vraag om zomaar aan iemand te stellen... alhoewel ik me die vraag ook wel weer kan voorstellen.... mensen zijn nu eenmaal vaak gewend dat met zo'n leeftijd een nieuwe zwangerschap volgt en staan er niet altijd bij stil dat het erg kwetsend kan zijn om er vragen over te stellen. Wat ik altijd zei was iets in de trant van 'tjsa, dat zou wel hartstikke leuk zijn maar soms heb je dat niet voor het uitkiezen' Vaak snappen mensen dan wel dat het een privé-kwestie is... bij mij vroegen ze niet verder. Toen het toch weer zover was kreeg ik wel vaak de reactie 'we dachten al dat het eraan zat te komen' maar dé vraag werd vantevoren nooit meer gesteld.
Ik zeg tegenwoordig gewoon dat dat onze zaak is en ik het hen niets aan gaat. Best onbeschoft wellicht, maar ben dr klaar mee.
Herkenbaar hoor. Als ik een keertje koffie weiger of geen sushi neem, houden mensen mij meteen in de gaten en gaan vragen stellen... Terwijl ik wel vaker iets oversla! Voor mij is het geen gevoelig onderwerp: ik wil heel graag nog een tweede kindje, maar niet te snel omdat ik er nog niet aan toe ben. Vind het alleen zwaar irritant om dit steeds te moeten uitleggen. Bij vriendinnen heb ik gezegd dat ze het te weten krijgen zodra ik nieuws heb en die beginnen er nu ook niet meer over.
Zoals je het dik gedrukt hebt beschreven is het toch netjes en vertel je ook nog wat je wilt zeggen? Lijkt me een prima reactie Wel ingewikkeld... Vaak vragen mensen het ook maar uit "gewoonte" of Om iets te vragen/ belangstelling te tonen... Of ze zijn oprecht geïnteresseerd in jullie ... Het is meestal niet vervelend bedoeld denk ik / hoop ik...
Ik zeg dan of dat we het helemaal niet willen bij mensen die verder weg staan en bij wat bekendere dat we wachten tot dochter naar de basisschool gaat ivm zware zwangerschap. Inmiddels laten we het wel Op zijn beloop en gebruiken geen anticonceptie maar dat houden we dus lekker voor onszelf
Ik had het voor de eerste was geboren al dat iedereen ging vragen WANNEER ik aan kinderen ging beginnen. Mijn antwoord 'geen idee, misschien lukt het wel helemaal niet. Nu is er niet de situatie naar en het kan best zijn dat ik mij straks te oud voel' Toen ik eenmaal zwanger was begonnen mensen al over een tweede! Dus ik heb geantwoord dat we eerst de eerste maar eens af moesten wachten en daarna zien we wel verder. Ik zou gewoon antwoorden 'geen idee of er een tweede gaat komen en al zou het zo zijn, dan nog ga ik het niet iedereen meteen vertellen' o.i.d. Uiteindelijk stoppen ze wel met vragen. De meesten dan. Er zijn mensen die niet snappen hoe vervelend het is (misschien is er bij de geboorte van de eerste wel iets gebeurd waardoor je helemaal niet nog een kindje kan krijgen terwijl je het wel graag zou willen! Best kwalijk dat mensen daar niet bij nadenken)
Fijn...dat soort vragen. Ik vond ze soms ronduit pijnlijk. Ik heb de laatste tijd verteld dat er geen tweede komt. Scheelt een hoop gedoe. Wij hebben ruim 1,5 jaar moeten wachten op een tweede zwangerschap. Geen drama, maar soms niet leuk om elke keer die vraag te krijgen. Mensen zullen wel verbaasd kijken straks (gaat hier vooral om collega's)
Ik zeg altijd: bij vragen over nummer 3. Ik vraag toch ook niet hoe het er bij jullie toegaat in de slaapkamer...
Iedereen in onze omgeving weet dat wij nog wel graag een of meerdere kindjes willen maar we zijn nog jong dus nog niet heel veel vragen. Ben er zelf ook heelm open in dat ik wil wachten tot onze dochter kan lopen vanwege verloop vorige zwangerschap en momenteel lopen we met onze dochter bij de klinisch geneticus dus wil eerst daar uitslag van hebben voor we verder denken over een 2e dus als er vragen zijn zeg ik dat ook gewoon dat ik eerst wil weten wat er evt in onze genen zit voordat ik een volgend kind op de wereld zet. Dus na dat antwoord houd iedereen altijd gelijk an mond. Maar goed omdat we erg open hierin zijn krijg ik de vraag maar zelden
Hier krijg ik ook steeds vaker die vraag, had het toevallig met een collega erover pas geleden. Ik zeg meestal dat ik mij eerst wil richten op mijn carrière en dat klopt ook.
Ik kan me eigenlijk ook wel voorstellen dat als je er open over bent tegen mensen dat jullie er nog niet uit zijn bijv., dat ze denken dat ook wel oké is om er zelf naar te vragen. Het is ook oprechte interesse van mensen, denk ik. Zou dan toch gewoon vriendelijk maar duidelijk zeggen dat je dat een privé-onderwerp vindt, dan zullen ze het ook wel laten om het de volgende keer weer te vragen.
Ik vind het vreselijk als mensen het vragen. Ik zei eerst ook altijd dat we het nog niet wisten want zoon is nog zo jong etc etc. Maar nu zitten we alweer in ronde 20 en het leeftijdsverschil wordt ook steeds groter. Als ze het nu vragen zeg ik gewoon dat er geen tweede komt. (Die kans is ook erg groot ondanks onze wens) Ben je er meteen klaar mee. Toch merk je soms wel dat mensen op je letten als je een keer een wijntje overslaat. Je zou er zelfs meer van gaan drinken om alleen die rottige vraag maar te vermijden