Eh, je verwacht het zelfs van de buren die niet eens naast je wonen, maar schuin tegenover je? Waar ligt de 'grens' om jezelf voor te stellen dan? Moet je de hele straat af, aan beide kanten van de weg? Ik krijg echt al jeuk bij het woord 'buurtetiquette' Alsof mensen die zich niet houden aan de 'buurtetiquette' en die zich niet direct voor komen stellen niet keurig en degelijk genoeg zijn. Ik ben oprecht blij dat ik in een buurt woon waar hier niet zo spastisch over gedaan wordt zeg, mijn hemel
Wij hebben ons toen we de eerste dagen aan het klussen waren voorgesteld aan de naaste buren aan de ene kant en de buurman aan de andere kant. Zijn vriendin negeert ons juist. Toen ik haar voor het eerst zag, wilde ik haar gaan begroeten en me voorstellen, maar ze vluchtte snel naar binnen. Ze zegt nooit iets terug als ik goedendag zeg, terwijl haar dochter van 7 jaar dat wel doet. Ik ben inmiddels ook maar opgehouden met proberen een praatje aan te knopen. Meer mensen in de straat hebben deze ervaring met haar horen we. Wij wonen er nu een jaar. De buren zijn onderling veelal heel hecht, kennen elkaar goed. Wij komen er nog niet echt tussen. We hebben mensen uitgenodigd, maar dan moeten ze "even kijken" en komt het er niet van. Dat vind ik jammer. Vooral als ik ze samen lol zie maken. Maar ik blijf er niet achteraan lopen. Dan maar niet hoor. Of misschien komt het nog. We hebben 1x met de naaste buren afgesproken. Toen hebben wij lukraak een datum voorgesteld. Helaas is er nog geen vervolg opgekomen.
Persoonlijk zou ik (proberen te) stoppen met het hebben van ( onuitgesproken) verwachtingen van mensen. Bespaard je een hoop teleurstelling in het leven.
Ondertussen heeft de buurvrouw een topic lopen op Viva dat ze al weken ergens aan het klussen is. Een paar buren zijn al langs geweest om zich voor te stellen en welkom te heten in de buurt. Maar die ene buurvrouw is nog steeds niet geweest. Wat is er toch met haar??
Wij kregen vorig jaar nieuwe buren, ben er zelf heen gegaan, maakt mij niet zo heel veel uit wie naar wie komt
Wij zijn ook toevallig aan het verbouwen in een onze nieuwe woning. Ik ga pas langs als we er zijn ingetrokken. Simpelweg om de reden dat ik er nu nog nauwelijks te vinden ben. Ik loop soms even naar binnen- en naar buiten om iets te bekijken, of om eten langs te brengen. Maar daar houdt het ook mee op. Als dadelijk het werk achter de rug is, dan hebben we alle tijd om ons rustig voor te stellen. Een praatje te maken en dergelijke. Ik heb al meerdere buren gesproken hoor, en we zeggen elkaar allemaal vriendelijk gedag. Maar 'formeel' gezien komt het dus nog wel.
Snap precies wat je bedoeld. Ben van een grote stad naar een dorp verhuisd. Hier zijn ze nogal achterbaks. Vriendelijk gedag zeggen, maar ondertussen wel achter je rug om roddelen.
Hebben wij ook niet gedaan toen we hier kwamen wonen. Maar je maakt uiteindelijk toch wel een praatje met de mensen uit je straat. Nu staan we regelmatig met de buurvrouw te kletsen of met andere mensen uit de straat. In ons vorige woning ook niet gedaan, dat was een flatje en daar ging het uiteindelijk ook "automatisch". Ik hecht er ook totaal geen waarde aan om mij voor te gaan stellen of omgekeerd. Een 'hallo' op zijn tijd of een praatje is voldoende
Je voorstellen vindt ik heel normaal. Je woont toch naast elkaar. Verder hoef ik geen contact met m'n buren. Toen wij begonnen met bouwen zijn we langs de naast buren gegaan. Ook ivm de overlast. Dat stelden ze wel op prijs. Ze vonden t ook leuk om de bouwtekeningen te zien.
Ik stel mijzelf nooit voor bij nieuwe buren.. Ik kom ze vaak vanzelf wel tegen maar ik ga niet helemaal aanbellen...
Ik vind dat een kleine moeite. Ook een soort fatsoenlijk. Echt niet bij de hele buurt, maar gewoon die naast je wonen. Maar ik begrijp dat dat gewoon vaak niet gedaan wordt.
Wij wonen en er nu een jaar en deburen kwamen zelf aan de deur toen we aan het verven waren met een bloemetje van het huizenblok. Vond ik super attent, anders waren we er zelf langs gegaan toen we er eenmaal woonde. Aangezien we we zo klaar waren vonden we dat wel kunnen.
Wij wonen nog niet in ons nieuwe huis, maar wel al kennis gemaakt met de (directe) buren. Ook gelijk aangekaart dat we in de eerste twee weken zullen gaan klussen en ze er wellicht wat overlast van kunnen ondervinden. Dat konden ze wel waarderen. Als we er wonen, zullen we bij de rest van het rijtje (3 huizen) even een kaartje in de bus doen, of langs gaan. Van de huidige bewoners begrepen wij dat er veel sociale controle is in de wijk. Veel kinderen, dus iedereen let ook een beetje op elkaars kids als ze buiten spelen, etc. Dus als er dan iemand nieuw komt wonen, zullen ze die graag willen ontmoeten. En andersom waren wij zelf ook benieuwd naast wij zouden komen te wonen.
Hier kwamen de buren zich ook niet voorstellen. Het waren jonge mensen van een jaar of 25. Wel flink lawaai maken met klussen maar dit niet even melden en voorstellen. Vind ik behoorlijk aso. Maar moest wel even lachen. Z'n Pappie kwam samen met hem thuis en die vroeg aan hem of hij zich al voorgesteld had aan mij. Nee. Hij kreeg een set in z'n rug met de mededeling:" ga je eens netjes voorstellen". Joch kwam rood haar me toe schuifelen om zich voor te stellen. Daarna liep hij weg, z'n hand afvegend aan en broek. Dat vond ik weer wat minder
Bij de naaste buren wel voorgesteld, bij de overburen niet. Had dat gemoeten vraag ik me nu af. Ik woon hier nu 1.5 maand, dus het kan nog haha! Ze doen zelf overigens ook geen moeite, het blijft altijd bij een hallo en dag...
Toen wij de sleutel kregen van ons huidige huis, kwamen wel de eerste dag onze naaste buurman tegen. Hij was in zijn voortuin bezig, dus toen zijn wel naar hem toegelopen om ons even voor te stellen. Zijn vrouw kwam toen ook even naar buiten. Diezelfde dag was mijn dochter (toen 2,5 jaar) onder de heg door naar de tuin van de andere buren gekropen. Er was toen niemand thuis, maar de dag erna was onze buurvrouw er wel. Dus we hebben ons toen voor gesteld en vertelt dat onze dochter in hun tuin was geweest, en gevraagd of ze geen planten en bloemen kapot gemaakt heeft. Weet hebben goed contact met allebei de buren, maar ik heb geen behoefte om op de koffie te gaan. Dus ik vraag ze ook niet op de koffie. Maar we staan regelmatig even te kletsen voor. De rest van de buren zijn we niet langs gegaan om ons voor te stellen, maar die kwamen we in de loop van de tijd tegen.
Wij hebben helaas aan een kant ook zulke buren. Mijn vriend heeft zich inmiddels voor kunnen stellen aan haar vriend...die woont hier niet. Maar zij elke keer als we haar tegen komen, ook op haar werk of school en gedag zeggen...word er heeeeel zelde wat terug gezegd helaas
Toen wij 2 jaar geleden hier kwamen wonen hebben wij ook ons ook niet uitgebreid voorgesteld hoor, we waren enorm druk moesten binnen 10 dagen klaar zijn en eigenlijk echt geen tijd voor praatjes, maar goed de ene kant kwam zelf al even snel een praatje maken met mijn man. de andere buurman hebben we pas nadat we er echt woonden ontmoet en gesproken. We wonen er nu 2 jaar en we hebben nooit veel contact met de buren, niet ons type mensen maar een gemoedelijk hoi en doei en alles goed dat is er wel. Ik zelf zou me er niet druk om maken, ze komen vanzelf, en anders ga je zelf even een praatje maken. Het is dus niet persee raar.