Hallo, ik plaats mijn bericht maar even hier want hier zijn volop meiden/dames waarbij het zwanger worden niet 'zomaar' gaat. Mijn vriend en ik zijn 5 jaar gelukkig samen. vanwege mijn kindewens heeft hij zijn sterilisatie ongedaan laten maken (sept 2010). Hij heeft 2 kids uit vorige relatie. Nu heeft hij een slechte zaadkwaliteit. We hebben in nov 2011 een IUI gehad, helaas mislukt. Gelijk doorverwezen voor IVF of ICSI. Nu wil mijn vriend geen MMM meer. Als de baby komt moet het 'zo' natuurlijk zonder hulp. Die kans is zo erg klein, dat ik het gevoel heb dat hij mij, mij kinderwens afpakt. We hebben het er zelfs over gehad dat ik maar met 'een ander' verder moet om zo toch ooit moeder te mogen worden. Iemand ooit hetzelfde dilemma meegemaakt? Ik ben hard opzoek naar steun. Het is zo zwaar omdat hij al 2 meiden heeft, hij wel en ik niet, zo voelt het. Bedankt voor het lezen alvast.....
Jeetje wat moeilijk lijkt me dat! Hier nooit twijfel over mmm gehad. Waarom wil hij geen icsi? Ik vind het toch behoorlijk egoïstisch?
Sorry dat ik het zeg maar ik vind het ook behoorlijk egoïstisch. Vooral omdat hij er al 2 heeft en dus moet weten hoe het voelt om je eigen kids te hebben. En daarbij IVF/ICSI kost hem echt niet te veel moeite. Dat is voor de vrouw toch het zwaarste... Hoop voor je dat hij snel veranderd van gedachten. Dikke knuffel..
Hoi Sterre, Wat een verhaal en hoe moeilijk is dit voor jou! Ik kom vanuit eenzelfde positie. Hij heeft 2 kinderen, die hier om de week en in de vakanties (soms) zijn. Ik herken dat dit moeilijk is als je zelf een kinderwens hebt. Het kan ooit zo pijnlijk zijn. Mijn man heeft in okt 2010 een hersteloperatie gehad. Dit bij ons in het streekziekenhuis. De uitslag van de zaadtest 3 maanden later was niet zo best, maar we moesten het toch een half jaar zelf proberen. Hierin heeft de arts (co-assistent) een grote fout gemaakt. Na een half jaar bleek het gewoon compleet onmogelijk om op de natuurlijke manier zwanger te raken, ze hadden ons meteen moeten verwijzen voor ivf/ icsi. Toen kwam voor ons ook de vraag: gaan we dit doen? Mijn man en ik hebben gelukkig beide geen twijfels gehad en op dit moment ben ik bezig met onze 2e ICSI-poging in Gent. Wij hebben echter te horen gekregen dat als deze poging niet slaagt (lang verhaal), we geen kans hebben op een kindje van ons samen. Dan kom je in de volgende tweestrijd: donor of geen kindje. Dat laatste kan ik denk ik niet accepteren, zeker vanwege het feit dat ik om de week behoorlijk met de neus op de feiten word gedrukt met 2 kids in huis. Zijn kids en niet onze kids. Daarom ben ik verder gaan zoeken en heb ik een arts gevonden in het Erasmus die al zeer regelmatig succesvolle 2e hersteloperaties heeft uitgevoerd. Wij hebben daar volgende week een afspraak. Mijn man wil het zelf dolgraag, wil erg graag samen nog een kindje en het liefst 2. Als ik jouw verhaal lees, krijg ik het gevoel dat jouw vriend het puur doet om jou te plezieren. Wil hij het zelf ook wel echt? Ik kan me je gevoel van het afpakken van de kinderwens helemaal voorstellen. Dat gevoel had ik ook toen het niet lukte. Ik ben er echt ontzettend boos en verdrietig om geweest en met vlagen nog steeds. Hetgeen hij zegt van enkel op de natuurlijke manier is zeer moeilijk na een hersteloperatie. Bij mijn man zijn de zaadleiders dus compleet dichtgeslibt vanwege littekenweefsel. Het erge is dat je niet weet, tenzij je het zaad laat testen. Staat hij daar nog wel open voor? Meis, ik snap je gevoel helemaal. Als je wilt praten, roep maar!
Meiske, dit moet echt ontzettend hard aankomen. Ik snap je gevoel helemaal. Gelukkig heeft mijn vriend nooit een probleem gemaakt van de MMM. Omdat het bij ons ook niet lukte wilde ik graag naar de HA. Hij stond er volledig achter omdat hij zelf ook graag kindjes wilt.... Ik zou heel goed met je vriend gaan praten over waarom hij het niet ziet zitten. Zoals Kiekske al zeg, het lijkt wel alsof hij jou wil plezieren.... maar goed. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat het helemaal goed gaat komen! Dikke knuffel!!
mijn man is steriel geboren, dus dat zijn zaadleiders niet zijn aangesloten, eigenlijk net als iemand die gesteriliseerd is. Bij ons is de mmm ook geen probleem geweest. Ik vind dat je man best even mag stilstaan wat het voor jou betekend, hij zou jou geen kindje van jezelf gunnen lijkt het wel omdat hij er geen zin in heeft. Zoals ook al is benoemd heeft hij in de mmm weinig te vrezen want alles komt op jou neer. Hij hoeft alleen maar een potje zaad in te leveren en dat is het. Dus ik denk dat je nog eens een goed gesprek met hem aan moet gaan. Wil hij nog wel kinderen eigenlijk en waar kijkt hij zo tegenop? Ik begrijp er niks van eigenlijk.. veel sterkte meid, en als hij echt niet wil zul je na moeten denken wat belangrijker is, een toekomst met je man zonder eigen zwangerschap (voorlopig) of verder gaan en kiezen voor je eigen geluk. Ik kan me herinneren dat ik het erg lastig vond omdat manlief pertinent geen donorzaad wilde, gelukkig had hij zelf wel zaad na een ingreep, maar toch.. wat als hij dat niet had gehad? En ik dan? Vreselijk gevoel vond ik dat..
He Sterre, Hier ook een man met een hersteloperatie. Deze wilde gelukkig wel de mmm in... Kun je omschrijven waarom jouw man de mmm niet in wil? Om eerlijk te zijn vind ik de bijdrage van de man in een medisch traject echt minimaal. Effe een keer een kwakkie in een potje, that's it. Ik snap dus niet helemaal waarom hij zich wel wil laten opereren (en dat is toch zeker niet fijn, begreep ik van mijn man) en dan afhaakt bij het 'makkelijke' gedeelte.
Lieve Sterre, ik vind het heel naar voor je dat het zo loopt. Maar ik ben het wel met de andere meiden eens. In een eerlijke relatie bespreek je samen je mogelijkheden. Het lijkt nu idd vanuit jouw beschrijving alsof hij de beslissing al heeft genomen. Wat ik heel gek vind, is dat hij wel IUI wilde doen, maar geen IVF of ICSI. Voor hem is de belasting toch nihil. Jij ondergaat alles. Daarom begrijp ik niet waarom hij op dit punt afhaakt en niet eerder al? Weet je waarom dat is? Nou Lieverd, heeeeeeeeeeeeel veel succes!!! Het blijft toch vooral jouw keuze. Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen! Liefs, Elvi
Bedankt voor al jullie reacties, dat doet me goed. Begon bijna aan mezelf te twijfelen. Ik begrijp hem ook niet, hij stond ook al niet achter de IUI maar dat heeft hij ook gedaan. Hij vind dat een kind natuurlijk moet worden geboren en niet door geknutsel in het ziekenhuis. Ik begrijp hem TOTAAL NIET. We hebben al veel gepraat maar er komt geen oplossing. En dan in de weekenden maar leuk en aardig doen tegen zijn kinderen, die kids kunnen er niets aan oden, maar ik verdraag ze straks niet meer. Zijn meiden en ik hebben altijd een goede band gehad maar nu in deze situatie wordt het wel erg zwaar. Ik hoop zo dat we eruit komen, anders weet ik nog niet of ik wel bij hem kan blijven. Want hij zal mijn verdriet dan nooit kunnen begrijpen en hij is wel degene die mij dit aan doet. Ik ben nu 31 en kan niet jaren gaan wachten tot hij zich misschien bedenkt.
Zie in je handtekening dat jullie wel een intake voor IVF/ICSI hebben gehad? Is hij toen wel meegeweest? Ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat je vriend er wel heel eenvoudig over denkt. Natuurlijke zwangerschap of niet. Terwijl hij het je waarschijnlijk niet kan geven. Dit geeft mij het idee dat het voor hem allemaal niet hoeft. En als je zelfs besproken hebt dat je dan maar op zoek naar een ander moet..pff... heftig hoor. Ik zou me in deze situatie ook erg onbegrepen voelen. Ik vind het ook kwetsend. Hoe oud is je vriend en hoe oud zijn zijn meiden? Kan je er wel fatsoenlijk met hem over praten of is het zijn mening met een dikke punt erachter? Onzettend moeilijk...
ik heb hier zelf geen ervaring mee. Mijn man moest wel even een drempel over om na de gyn te stappen, maar wilde het wel graag. Tuurlijk wil iedereen liever dat het thuis gewoon lukt, maar ik ben zo blij dat de mmm bestaat! Het lijkt me erg lastig voor je dat je je niet begrepen voelt. Je staat er eigenlijk een beetje alleen voor in deze keuze en vind het behoorlijk egoïstisch eigenlijk. Wens je veel sterkte en ik hoop dat jullie er alsnog samen uitkomen!
Wat ben ik blij dat ik dit bericht geplaatst heb, zat er zo over te twijvelen. Mijn vriend is 46, ik ben 31. zijn meiden zijn 17 en 20. Hij is wel mee gegaan naar de intake voor IVF/ICSI. Ze hebben daar tot nu toe een slagingspercentage van 43% met icsi, vertelde de gyn. En de MMM is er toch om te helpen, juist om in deze situatie te helpen. Mn vriend is dol op kinderen en vanaf het begin van de relatie ben ik hier duidelijk in geweest en wou hij het ook. En waarom hij nu niet verder wil met de MMM begrijp ik totaal niet. Hiervoor heb ik relatie van 6 jaar gehad welke niet goed ging. En met mn huidige relatie gaat alles voor de rest zo super goed en ben zo bang dat ik nooit meer zo'n leuke vent tegen kom.....
Misschien is hij geschrokken van de percentages? Dat hij denkt: straks de hele kermis en dan nog maar 43% kans op een kind? Ik gok maar wat hoor. Ik snap zijn redenatie namelijk ook niet. Een kind op de natuurlijke manier? Ik ken zat mensen die er zo over denken, maar die hebben zich niet eerst later steriliseren en daarna weer ongedaan laten maken. Over natuurlijk gesproken. Wij waren overigens net zo oud als jullie toen de de molen ingingen. Mijn man is ook 15 jaar ouder dan ik. hij had alleen nog geen kinderen, dat is wel het verschil. Vanaf het begin hebben we er over gespoken. Als hij toen resoluut 'nee' had gezegd weet ik ook niet of ik met hem verder was gegaan. Moelijk hoor! Ik begrijp je zo goed.
Sja.. je bent net als ik al wat ouder, dus je hebt idd geen jaren meer om af te wachten tot hij zich eens bedenkt.. Ik vind het echt een beetje flauw. Misschien kun je je gevoelens eens op papier zetten voor hem? Ik zou als ik jou was wel gaag willen weten waar ik aan toe was. En als hij zo makkelijk roept+ dan zoek je maar een ander, dan vraag ik me af in hoeverre hij dat meent. Heel gek, zeker ook omdat jullie relatie verder wel heel goed verloopt. Ik zou het echt op papier zetten OF een heel goed gesprek met hem aangaan hierover en desnoods een tijdslimiet eraan vast knopen, van dan en dan wil ik van je horen of je er met mij voor wilt gaan of niet.. Jammer eigenlijk, want zo zie je het natuurlijk niet voor je..
Dat je nooit meer zo'n leuke vent tegen kom zou ik niet zeggen, je bent hem ook tegen gekomen. Ik snap je vriend wel, het proces is wellicht onnatuurlijk voor hem (hij is ook ouder he). Maar wellicht kan je hem er ook opwijzen dat hij al 46 is en als jullie het op de natuurlijke manier gaan proberen, zo van we zien wel wat de natuur doet, hij dadelijk heel oud is en niet volledig kan genieten. Ga een gesprek met hem aan hij hoeft niet veel te doen. Als hij niet mee wil naar alle ziekenhuis bezoekjes nou dan doe je die alleen (misschien vind hij ziekenhuizen onprettig). Misschien kan je hem ook vertellen dat je het belangrijk vind dat als hij er niet meer is jij toch nog iets van hem en jou samen heb. Daarnaast heeft hij je wens altijd geweten en is dit het risico wanneer je een jongere vriendin heb en ook dat mag tegen hem gezegd worden. Hoe zouden zijn kinderen het vinden als er een kleine komt? Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe en hoop dat je man bij draait en jullie als nog een klein wondertje van jullie samen mogen verwelkomen.
Heel veel sterkte meid. En als je echt voor een kind wilt gaan, zou ik het gesprek nog een keer goed aanknopen met je man. Je moet je eigen geluk niet uit de weg gaan. Als dit je grootste wens is ( wat ik me helemaal voor kan stellen ) kun je je gevoel achterna gaan en nog altijd voor jezelf en een kindje kiezen. Natuurlijk wil je je geluk delen met een super leuke vent, maar als hij jou je geluk niet gunt.... moeilijk hoor. Ik ben juist blij met de MMM...zonder de MMM hadden wij ( waarschijnlijk ) niet zwanger kunnen raken. Het is nu voor ons ook nog allemaal heel pril maar toch...we weten dat het kan. Meid, ik wens je het allerbeste en als je er niet uit komt....ga voor je eigen geluk en dan als BAM moeder ofzo??? Dat is ook altijd nog een optie...
Ooh wat een moeilijke situatie voor je zeg! Ik vind ook dat je vriend nu wel erg makkelijk nee zegt, terwijl hij wist waar hij met jou aan begon. Je hebt je kinderwens direct kenbaar gemaakt en daar komt ie nu op terug, beetje slappe bak. Hij heeft niets te verliezen, jij wel. Ik vind niet dat hij je dit mag ontnemen! Goed voor jezelf nadenken of dit dan wel de man is die gechikt voor je is. Ook hier een vriend die 10 jaar ouder is en al 2 kinderen (ook via ICSI) heeft uit een vorige relatie. Gelukkig wil hij wel overal aan meewerken, maar ik heb altijd wel het idee dat hij heel makkelijk met de MMM omgaat terwijl het voor mij redelijk zwaar is. En dat niet alleen vanwege de hormonen, maar ja, hij heeft al kinderen en niets te verliezen en ik kan de kans krijgen dat kinderen er voor mij nooit in gaan zitten.... Sterkte meid!
Wat ontzettend moeilijk! Wij zitten sinds kort ook in de MMM helaas maar vriend vind het prima en gaat in alles mee. Ik wil niet oneerlijk zijn en zeggen dat het komt doordat hij al twee kinderen heeft maar ik denk daar toch een beetje aan..Voor hem is die druk dus veel lager denk ik. Ik zou toch eens een gesprek aangaan en als hij blijft weigeren zou ik zelf denk ik weggaan. Ik zou het heel moeilijk hebben zonder kinderen. Maar of iemand niet wil of het lukt niet is nogal een verschil. Sterkte en succes met je gesprek.
Op zich snap ik wel dat hij het allemaal zo natuurlijk mogelijk wil, is ook allemaal heel leuk als dat kan. Maar ik neem aan dat het DOOR HEM komt dat dat nu niet kan... Alleen daarom vind ik zijn mening toch wat apart. Kan hij ook aangeven waarom hij dat vindt? En hij er dan tegen aan kijkt dat hij daarmee jouw kinderwens op loss schroeven zet? Je zou kunnen overwegen om dit probleem samen met hem en een counsellor of psycholoog te bespreken. Die kan helpen om alle aspecten naar boven te halen en jullie tot een oplossing te laten komen. (ik ben zelf bezig met een opleiding om coach/counsellor te worden op dit soort issues, vandaar het advies ) Wat betreft de percentages en kansen, volgens mij is de kans om normaal zwanger te worden ook maar 40% per keer (misschien nog wel minder). Juist als jij goed gezond bent, heb je een hoge kans om met icsi of ivf zwanger te worden. Veel sterkte in elk geval!