Hoi dames Zal mijn verhaal even kort uitleggen. 5 mei 2019 ben ik volledig uitgevallen op mijn werk ivm bevalling bij 19week van mijn dochter zij had geen overlevingskans. Heb hierdoor ptss gekregen en was er dan ook lang helemaal uit nu ben ik op het moment druk bezig met reïntegreren werk in de zorg. Spontaan zwanger worden is in 8 jaar nog nooit gelukt altijd dmv iui en hormooninjecties Is me ook altijd door ziekenhuis verteld dat dat nooit zou gebeuren Nu is het toch gebeurt afgelopen woensdag had ik een positieve test in handen door extreme misselijkheid en over tijd getest Jullie begrijpen wel dat we er beide van stonden te kijken zo onverwacht en zo spontaan totaal niet gepland. Nu ben ik dan ook erg bang wat mijn werk hiervan gaat vinden ze zijn de hele tijd al erg begripvol Maar weet niet zo goed hoe en wanneer ik het nieuws moet vertellen en hoe ze reageren Heb 31 december mijn 1e echo Met 13 week zwangerschap mijn guo 1 11 januari een afspraak staan voor gewoon een gesprek hoe het gaat Twijfel nu heel erg of ik 11 januari tijdens gesprek met leidinggevende het al moet vertellen of wacht op de guo.
Ik vermoed dat je gewoon eerst je echo af moet wachten. Houd rekening met evt kwalen. Melding is niet verplicht officieel maar als het je reintegratie in de weg zit zou ik het wel meenemen. Iedereen is anders, maar veelal als je zo moeizaam zwanger wordt met zo'n verschrikkelijke afloop van je vorige, dan is dat meestal ook wel bekend bij je teamleider. Het zijn niet echt de koffiegesprekken maar het zit een mens wel heeel erg dwars. Dus mocht het al bekend zijn van die diagnose dan zal dit wonderlijke verschijnsel vermoedelijk niet verkeerd landen. Wij hebben in januari afscheid moeten nemen van ons zoontje van toen 15 weken, niet iets wat in je koude kleren gaat zitten.
Als het je reïntegratie in de weg staat, is melden wel handig al de 11e. Doe vooral waar jij je prettig bij voelt. Heel eerlijk denk ik wel dat ze het verwachten dat je kinderwens nooit weg is gegaan en ze niet raar op kijken dat je nu zwanger bent. Maak je daar maar niet druk om.
Bedankt voor je reactie Persoonlijk denk ik niet dat het mijn reïntegratie in de weg staat ga wel gewoon door ben veel misselijk maar daar is wat voor te krijgen Ik hoop ook inderdaad dat het vanzelfsprekend is dat de wens er altijd nog is mijn leidinggevende kent de situatie tot in de details ben heel open geweest daarover hoop dan ook zoals je zegt dat ze inderdaad wel zoiets verwacht alhoewel dit hadden we zelf niet eens verwacht omdat net niet gepland is maar oh zo gewenst Wat ontzettend naar om met 15 week afscheid te hebben moeten nemen
Dat hoop ik ook inderdaad enige waar ik bang voor ben is dat ze het te snel vinden zo stom dat ik daar zo over pieker wacht iig 1e echo af die heb ik 31 december en dan kijken we even verder Bedankt voor je reactie