Heel herkenbaar haha, en niet eens bij baby's. Ik zat ooit op bezoek die het maar raar vond dat ik niet wilde dat haar chihuahua uit mijn glas mocht drinken. Om het bezoek niet te verpesten heb ik maar gezegd dat haar hond en ik elkaar nog onvoldoende kennen om elkaars speeksel uit te wisselen
Ik begrijp je punt hoor amdaa: het hoeft zeker niet beladen te zijn. Feitelijk deed ik precies wat jij beschrijft. Ik duwde de hond een beetje weg bij schoonmoeder en DL, waarop schoonmoeder zei dat er niks aan de hand was. Enerzijds had ik toen moeten aangeven dat ik het ongemakkelijk vond, anderzijds had zij dat aan mijn reactie ook kunnen aanvoelen. Ik vind het prima als m'n schoonmoeder DL vasthoudt, maar dan even geen hond erbij. Volgende keer doe ik dan wel hetzelfde en als ze doorvraagt zeg ik gewoon dat ik het ongemakkelijk vindt. Of als DL bij mij is, duw ik het hondje wel wat weg of zo. Dan is het ook gauw duidelijk. Beetje aftasten dit soort situaties. Maar ik denk dat mijn gevoel het belangrijkste is: als ik het echt niet ok vindt, niet doen. Ik vind het alleen raar dat m'n schoonmoeder haar hond gewoon laat gaan zonder het eerst aan ons te vragen. En dan aankondigen dat ze straks weer mag snuffelen...hoezo? Mijn ouders zouden DL nooit zomaar bij hun huisdieren houden om te snuffelen.
Fijn dat meer moeders er hetzelfde over denken...dan ben ik dus niet overdreven... Volgende keer blijft de hond dus uit de buurt van m'n meisje. Jammer dan voor m'n schoonmoeder.
Oh ik zou dat ook echt niet toestaan hoor, dat een hond aan m'n zoontje gaat zitten likken. En nu ben ik echt niet zo'n meut ofzo, vind niet snel iets vies, maar ik houd er zelf ook niet van als een hond aan m'n vingers gaat zitten likken ofzo. Mijn man en ik hebben allebei niet echt iets met dieren, leuk bij een ander en mijn zoontje laat ik nu hij groter is, soms echt wel een hond aaien, maar zodra een hond met z'n tong bij z'n gezicht komt haal ik hem weg. En verder, inderdaad, voed jullie kindje gewoon op zoals het voor jullie goed voelt en probeer de rest langs je heen te laten gaan. Daarbij probeer ik wel altijd te bedenken of iets echt zo erg is als ik op het eerste moment denk, of zou ik er zelf niet voor kiezen, maar is het voor een keer helemaal niet erg dat het voorkomt. Soms zijn er namelijk meerdere mogelijkheden om met een situatie om te gaan en kies jij een manier die bij jou past, maar je moeder/ schoonmoeder/ oppas kiest een manier die bij haar past en in haar ogen werkt en niet per definitie fout is.
Mijn standaard antwoord: Oh, wij zien dat heel anders (repeat indien nodig). En mbt honden, onze hond mag wel even kort snuffelen, maar moet daarna gewoon op z'n eigen plek, met z'n eigen speelgoed.
Ik vind de honden van sm en sz ook zo irritant! Van die keffertjes en maar springen en maar likken. Die houden amper op. Ik vind dat ze ook niet opgevoed worden Maar gelukkig vonden ze zelf ook dat die voorlopig niet in de buurt mogen komen. Tegenwoordig, Dafne is ruim 8 maanden, vind ik het wat minder erg dan toen ze nog een stuk kleiner was. En die opmerkingen, herkenbaar! Van veel mensen laat ik het lekker langs me heen gaan. Mijn kind, mijn opvoeding. Zij kennen mijn kind niet. Maar als mijn vader of zus iets zeggen, zoals laatst: ze huilt wel veel he. Dan kan ik me dat wel aantrekken ja. Tegenwoordig ben ik zo assertief om dan te vragen wat zij eraan willen doen dan wat ik al niet heb gedaan, haha. Dan weten ze ook geen antwoord.
Bleeeeh, honden die likken vind ik eigenlijk altijd vies! Maar een vreemde hond (lees: hond die ik nog niet door en door ken), komt echt niet op lik-afstand van mijn kind. Ben daar heel stellig in en heeft me ook al de nodige problemen opgeleverd. O.a. met mijn broer en schoonzus wiens 3 joekels van honden hun "kinderen" zijn. Heel lastig om daar over in discussie te gaan zonder het op een ruzie te laten uitlopen... En wat betreft opmerkingen van familie of vrienden over je kindje laten huilen of niet: gewoon negeren en je eigen gevoel volgen. Is me vaak overkomen, maar daar stoorde ik me niet echt aan, ene oor in en andere oor uit!
Opmerkingen over hoe je 'moet' opvoeden kan je afwegen en overna denken. Maar als je het niks vind gewoon naast je neer leggen. Soms zit er wat nuttigs in en soms niet. Als jij het niet fijn vind dat die hond zo dichtbij je kleintje komt, je het rustig aangeeft en geen gehoor krijgt dan zou ik de kleine gewoon weer oppakken. Maar als de pup normaal is dan kan de kleine wel gewoon in de ruimte blijven. Hier schoonouders met 2 honden waarvan 1 met een hersenbloeding. Begon zich agressief te gedragen en zou door zijn baasje niet weggehaald worden. Was bij voorbaat al aangegeven. No way dat mijn kleine daar met die hond in 1 ruimte zou gaan komen. Bleek ook gelijk te hebben, hij is afgemaakt nadat ie mijn schoonvader naar de keel heeft gegrepen. Baasjes kunnen blind zijn voor hun 'lieve' diertje. Het is ook een beetje kijken naar wat voor hondje het is.