Lieve iedereen, Na mijn missed abortion heb ik een rottijd gehad. Twee keer medicijnen niet aangeslagen om het natuurlijk op te wekken, dus vandaag precies twee weken geleden een curretage moeten ondergaan. Het kindje is opgestuurd naar het laboratorium (basis onderzoek en blijft daar voor het geval er meer miskramen gaan volgen). Mijn gynacoloog is heel duidelijk; zij wil dat er een maand gewacht wordt met opnieuw proberen zwanger te raken. De verloskundige zegt dat er géén medische reden is om te wachten, en de behandelend arts met de curretage zei letterlijk: 'handig is het voor ons niet, maar er is geen probleem als je wel meteen weer zwanger bent'. Oke,wisselende meningen, heel vervelend en ik zal dus zelf een keuze moeten maken. Gelukkig heb ik haast geen bloedverlies gehad na de curretage en morgen hoor ik of alles goed is (echo + uitslag laboratorium) spannend! Gisteren vierden mijn man en ik ons jubileum! Lekker uit eten geweest. Het was twee weken geleden en we besloten om te klussen voor ik ging slapen een ovulatietest gedaan. Niet eerder gedaan deze keer, maar ik wil weten wanneer ik mijn menstruatie kan gaan verwachten. Ja hoor, een knalstreep. Aan een kant paniek; andere kant kan ik t niet helpen dat ik het liefst weer heel snel zwanger raak, dus ook blij. Vanmorgen weer een ovulatietest (ter controle) en ja hoor, nog maar een lichte streep, dus hij klopte gisteren. Vanmorgen veel over nagedacht en ik laat het maar op zijn beloop, mijn lichaam bepaalt of ik zwanger mag gaan raken en wanneer. Schuldgevoel bekroop mij wel toen ik vanmorgen van mijn nicht hoorde (zij is ju zwanger) dat de schildklier (te traag of te snel) kan zorgen voor een miskraam en ik dus straks weer op controle moet bij de internist zo snel als ik zwanger ben (zij wist niet van mijn miskraam). Ja, mijn schildklier is al jaren te traag en ben al erg lang niet meer op controle geweest na mijn medicijnen en ook niemand heeft mij dit verteld toen ik zwanger was. Zou ik daarom mijn kindje zijn verloren? Dus mijn emoties zijn een grote rollercoaster.. verdriet, schuldgevoel.. en angst.. maar soms ook hoop en opwinding om weer te gaan proberen.. Bedankt voor het luisteren/lezen, het lucht op! Groetjes