Hier was ik ook weer even! Heb nu weer even tijd gehad om bij te lezen! @justme: pff wat een heftig verhaal zeg!! en ook nog maar zo kort geleden! Jullie meisje was net 1 dag jonger als ons mannetje! Echt vreselijk ook voor jullie!! Knap dat je toch weer zo positief kan denken en aan een volgende zwangerschap denkt! Spannend ook als je eind deze week de uitslagen krijgt! @missjopie: hopelijk is het bij jullie ook snel raak!! Bij ons is het nu ook bijna een half jaar geleden en moet zeggen dat ik er nu ook wel aan toe ben en er wel weer voor wil gaan! Maar tegelijkertijd ook wel erg spannend! Verder voor iedereen een knuffel!
@just me; wat verschrikkelijk zeg. Je bent precies 1 week na mij bevallen. Ben benieuwd wanneer jullie er samen weer voor gaan. Ik heb steeds gezegd na de zomer, dus nu wil ik niets liever. Mijn man vind me nu al een 'frusto'. Hij is meer rustig aan, het komt wanneer het komt. Ik wil juist alle vruchtbare dagen maximaal benutten, maar hij houdt niet van sexen 'op commando'. En aanezien ik het zie als een gemiste kans? Pfff vind ook dat wel lastig hoor. Hij heeft in principe gelijk hoor maar ja........... @peet; jij hebt niet tijdens de onzekere periode je hart hier gelucht he? Anders had ik je verhaal ook wel moeten kennen. Ik was destijds heel actief. Nu soms wel en soms niet. Je lijkt me ook een redelijk nuchter persoon. Ik heb het idee dat je je zwangerschap zo beleeft als ik zou doen. Denk ik, want ik vraag me soms weleens af hoe ik het zou vinden. Ben toch best bang dat er wat bovenkomt. Maar misschien ook wel niet. Als ik er maar aan denk dat je de nekplooimeting doet pffffff. Hoe was dat voor jou?
@iradersma: goh, maar 1 dag verschil. Wat is er bij jullie gebeurd? Is er een oorzaak gevonden? Ik heb heel de week naar de uitslag toegeleefd. Spijtig genoeg zorgde dat ervoor dat ik de hele week enorm emotioneel geweest ben. En dan nog een paar niet zo tactvolle personen tegengekomen... was een vermoeiende week. De onderzoeken waren eigenlijk allemaal goed. Alycia* was eigenlijk perfect in orde. Ook haar longetjes enzo waren iets beter dan ze verwacht hadden voor haar zwangerschapstermijn. Het blijkt te liggen aan een ontsteking bij mij... blijkbaar zijn 20% van de niet-zwangere vrouwen drager van die ontsteking, vaak zonder symptomen. Dit is dan waarschijnlijk gepaard gegaan met een zeer geleidelijke placentaloslating. Dus niet echt een verhoogd herhalingsrisico. Ik moet enkel zeker bij een volgende zwangerschap vanaf de eerste contracties antibiotica krijgen. Maar de gyneacoloog gaat me sowieso beter in het oog houden en vanaf 20 weken meer controles,... En ik ga zeker aandringen op regelmatige onderzoeken naar een ontsteking. @missjopie: Bij jullie is het dan ook nog zeer recent... Ik wil jullie nog veel sterkte wensen! Wij willen er eigenlijk vrijwel direct terug voor gaan. De gynaecoloog raad echter aan om nog te wachten tot januari, maar dat is nog zo lang! Mijn baarmoeder zou nog een klein beetje groter zijn dan voor de zwangerschap, maar ik heb even gegoogled en ze is 'gemiddeld' (8 op 4). Mijn vriend wil dan ook helemaal niet wachten! Ik snap wel niet goed hoe mijn cyclus nu verloopt... Ik dacht dat mijn menstruatie 20 augustus terug was (ik had daarvoor 2à3 dagen niet meer gebloed en vanaf toen terug beginnen bloeden, zelfs meer dan vlak na de bevalling, gedurenden ongeveer 15 dagen), maar dan zit ik ondertussen op dag 37... en nog geen teken van aankomende menstruatie. (Donderdagavond wel een beetje bruine afscheiding, maar volgens mij komt dit door het uitstrijkje dat de gyn genomen heeft) Dus ik heb geen idee wat ik kan verwachten... hoe liep dit bij jullie?
Just me, mij werd aangeraden te wachten tot ik ontzwangerd zo zijn. Maar ach, een arts spreekt zichzelf ook tegen. De ene keer zeiden ze dit en toen ik belde voor een telfonische uitslag was de eerste vraag; ben je weer terug zwanger? Dus ik denk als ik heel graag snel weer zwanger was geraakt, dan had dat prima gekund.... Ik wilde alleen ff wachten. Ben benieuwd wanneer mijn eispring is of is geweest. Ik ben ook niet heel reglmatig ongesteld geweest en heb zoiezo de eerste maanden niets bijgehouden. Gisteren eens zitten googlen of je wat wijzer kunt worden door je 'slijm' in de gaten te houden. Ik ben er nooit zo mee bezig geweest maar het is wel handig om toch wat meer ervan te weten. Zijn jullie ook weleens in de weer geweest met ovulatietesten? Ik wilde daar eigenlojk niet aan beginnen. Ik was trouwens weer heel snel ongesteld justme. Gewoon na een week of 3 al en daarna ook zo rond 30 dagen. Wel steeds wisselend. Moet het maar eens echt goed gaan bijhouden.
Ik ben 27 juli bevallen van ons dochtertje *Esther 2,5 week bloedverlies gehad. Op 4 sept had ik mijn eerste menstruatie terug, dus in totaal 5,5 weken. Ook wij hebben ondanks het grote verlies een hele sterke kinderwens en gaan er gelijk weer voor, omdat ik er ook niet jonger op wordt Sterkte meis en hopelijk is het snel raak. Voor ons is het ook spannend want de volgende NOD is vrijdag (aangezien mijn eisprong op dag 12 was) en heb nog steeds een temp van 37,1
Hey meiden... Pfff ben ff druk geweest de laatste dagen (dan vraag je je af, hoe kan dat zonder baan.... ) Ook erg druk geweest met mezelf, ik dacht dat als ik weer zwanger zou zijn dat 'veel dingen' weer goed zouden zijn. Maar dat is niet zo (en begrijp me niet verkeerd, ik ben zielsgelukkig met het wonder in mijn buik) maar het lost de problemen niet op, het maakt het dragelijker... @ Missjoppie; fijn dat je geen moeite hebt met baby's, ik had dat echt heel erg. Ik vind je beredenering 'om niet zwanger te worden' echt sterk, pfff ik kon dit echt niet. Ik miste wat. Wel fijn dat je nog zo genoten hebt, en idd duiken heb je nu nog lekker kunnen doen! Jullie hebben al wel een kindje, dat maakt misschien een klein verschil, ik voelde me echt een moeder zonder kind... Over kansen benutten, hier was ik er echt heel veel mee bezig, hubbie trok ik hier in mee, maar het heeft hem nooit belemmert of iets. @ Peet; wat balen dat de nieuwe job (overplaatsing) zo veel van je vraagt, je zag het zelf als een nieuwe uitdaging en nieuwe start.... Hoop dat je je er een beetje doorheen kunt slepen, als iets stressvol is is het onderwijs (en in mijn vakgebied zijn onderwijsvernieuwingen, nieuwe leermethodes, geen geschikt lesmateriaal vanzelfsprekend, maakt het allemaal frustrerender! Hou je taai meid! Hier is het drama met 'werk zoeken'. Ten eerste is er niks, er zijn nauwelijks vacatures, maar wel moet ik voldoen aan mijn sollicitatieplicht... Een beetje creatief kan ik dit wel oplossen, maar eenvoudig is het niet En ja wie neemt nou een zwangere dame aan? Daarbij vraag ik me af of het voor mij (geestelijk gezien) nu nog verstandig is om met een nieuwe job te beginnen... @ Justme; wat een heftig verhaal weer met tranen in mijn ogen heb ik het zitten lezen. Wat is de wereld toch hard! Wel goed dat jullie er weer voor willen gaan! @ Iradersma; hoe ist met jou? Ook druk geweest een paar dagen? @ Albertina; helaas welkom meid, gefeliciteerd en ook gecondoleerd met jullie dochter Esther* . Ook sterk dat jullie er weer voor gaan, zo kort geleden. @ Sannie; hoe ist met jou?.. Gaat het allemaal een beetje... Denk zo vaak aan je meid, gun het je zo.... Zoals ik hierboven al een beetje schreef, gaat het bij/met mij nog steeds met up's en down's en wrl heeft dit ook veel te maken met andere zaken die in mijn leven gebeuren. Ik merk dat ik veel 'negatieve' dingen aan trek, betrek alles op mezelf, voel me om alles en iedereen schuldig. Kortom ik maak met mezelf de laatste tijd lastig, ben onlangs ook weer bij de maatschappelijk werkster geweest. Moet zeggen dat dit wel prettig is, maar ik weet wat ik verkeerd doe en kan goed relativeren. Maar het is gewoon lastig, om je zonder baan, iedere dag positief te stimuleren en structuur aan te brengen. Gelukkig rij ik nog lekker paard, loop iedere dag nog een rondje hard en ben van plan om het hele huis te gaan verbouwen. Dingen genoeg zeg maar. Merk ook gewoon vaak (te vaak) dat ik zo een andere kijk heb gekregen op het leven en vind het vaak nog moeilijk om daar mee te dealen. Ik wil mezelf weer zo onbezorgd voelen, maar het is er niet meer bij..... Vandaag nog met mijn vader op de spoedeisende hulp gezeten, een circel zaag en hand gaan niet samen....Na dik een uur hechten heeft de plastich chirurg gelukkig zijn hand nog kunnen fixen, alle vingers zitten er nog aan, en over een paar weken zal hij zijn hand weer kunnen gebruiken. Heeft weer een hele erge impact om mij..... Naja weer genoeg geklaag van mij, ik hoop dat ik hier snel wat positief nieuws kan krijgen!
Hoi meiden, Ik wil me ook hier aanmelden. 16 september ben ik na 17 weken zwangerschap bevallen van onze zoon Mylan*. Hij is overleden na ruim 16 weken. Momenteel zitten we dus nog volop in de onderzoeken en controles. Mijn lichaam is de bevalling en de daaropvolgende curetage(placenta liet niet los) nog niet te boven maar we weten al wel dat we graag snel weer willen proberen zwanger te raken. We hebben dan ook besloten dat we niet meer aan de anticonceptie gaan. Ik hoop hier een beetje aansluiting te vinden...Als jullie dat ok vinden.
@ Mams136; gefeliciteerd maar helaas ook gecondoleerd met jullie mannetje Mylan*. Wat vreselijk dat jullie dit ook hebben moeten mee maken, het is voor jullie echt nog allemaal erg vers. Je bent hier van harte welkom en ik hoop dat je een beetje je ei kwijt kun hier. Nogmaals veel sterkte met dit vreselijke verlies!
Dankjewel voor je welkom Frenzy Het is idd allemaal nog erg vers... We maken nu een hele zware moeilijke tijd door. Maar daartegenover is de wens voor nog een kindje nog nooit zo groot en aanwezig geweest. Nu we het door onze vingers hebben zien glippen is dat verlangen alleen maar aan het groeien. En dan moeten we nog zolang wachten op uitslagen, controles en weet ik veel wat allemaal nog meer.
Hej meiden, en welkom voor de twee andere dames, tenminste een welkom in deze groep is altijd redelijk dubbel.... Frenzy; ik geloof dat ik wel begrijp wat je bedoelt, wij hebben snel gekregen wat we eigenlijk wilden, maar dat zegt niets over wat we verloren. En deze twee gevoelens tegelijkertijd zijn verwarrend. Sinds dat ik deze kleine luid en duidelijk voel in m'n buik accepteer ik hem ook meer, klinkt wel een beetje anders dan ik bedoel, want natuurlijk was ik er altijd al gelukkig mee. Maar heel vreemd, hij heeft even z'n plekje naast z'n grote broer moeten veroveren.. Ik denk angst en schuldgevoel. Hoe voel je je verder? Ik wilde nog even inhaken op lichamelijk herstel na een zwangerschap. Ik moet eerlijk zeggen dat k het lichamelijk wel merk, ik ben nu bijna een jaar zwanger ( in principe) en ben er nog even niet. Natuurlijk ben ik ook iets ouder denk ik dan de rest (38) . Maar mijn bekken gaan toch protesteren nu. Misschien heeft t een niet met het ander te maken en zou ik dat toch wel krijgen.... Maar wie weet zijn de artsen die adviseren te wachten niet te voorzichtig. Je hormoonhuishouding krijgt toch een behoorlijke opdoffer. Ohw... Op m'n werk is het nu iets beter; ik laat t systeem het systeem zijn en op andere fronten heb ik m'n hakken wat uit t zand moeten halen, scheelt ook wel Frenzy; ik hoop dat gesprekken met maatschappelijk werk snel wat opleveren. Het zit je op bepaalde fronten ook niet mee. En ondanks je nieuwe geluk mag je best flink de pest erover in hebben. Het is verdorie niet niks waar wij ( iedereen hier) maar Ff mee moeten dealen.. De omgeving vergeet dat zo nu en dan ( en dat is natuurlijk ook niet altijd gek) .... Missjopie ; die nekplooimeting was een hel, mn man en ik waren zo nerveus dat we de avond daarvoor een vreselijke ruzie maakten, we wisten ons eigenlijk geen raad met onze gevoelens. Uiteindelijk was het een opluchting .... Maar pfff was heftig. Het wordt ook eigenlijk nooit meer vanzelfsprekend. Nu krijgen we met 28 weken nog een echo voor de zekerheid ... Soms komt vocht toch nog later. Maar sinds dat ik hem zo krachtig voel, maak ik me gewoon minder zorgen. Ik vertrouw erop dat hij gewoon bij ons komt wonen! Meiden succes en voor de dames die een spannende maand tegemoet gaan, ik blijf duimen en voel mee met diegene die al veel te lang wachten... Liefs peet
Och Frenzy; toch nog even, wat goed voor je lijf dat je nog zoveel sport! Respect! Hoop ook dat je vaders hand snel geneest... Zat ie niet op te letten? Ongeluk zit in een klein hoekje dan....
@missjopie: wij hebben geen ovutesten gebruikt, ook nu niet, hebben daar geen zin in. Nu, moest het echt lang duren en ik heel onregelmatig zijn, dan natuurlijk wel. Ik was na 6 maanden zwanger van Alycia* en was op het einde echt heel regelmatig, netjes 28 dagen. Mijn slijm ben ik na een tijdje wel wat in het oog gaan houden. Maar als ik daar nu zou op moeten afgaan, dan heb ik mijn eisprong al een tijdje geleden gehad... Weet ook niet in hoeverre dat systeem altijd accuraat is. Ik zal maar denken dat mijn lichaam er allemaal nog niet klaar voor is. Ik heb wel 2 dagen gekolfd omdat, zeker voor zo'n kleintjes, borstvoeding héél belangrijk is. Misschien dat het daardoor bij mij iets langer duurt. @albertina: Je bent een dag na mij bevallen... Proficiat en mijn innige deelneming bij de geboorte en het overlijden van Esther*! Hier is de wens ook alleen maar groter geworden! We hebben er even van mogen proeven... Morgen kan je testen! Spannend! Of ga je nog wat langer wachten? Ik duim in ieder geval! @Frenzy: ik begrijp wat je zegt over de zwangerschap. Ik ben ergens ook wel wat bang voor wat dat gaat geven op emotioneel niveau. Tuurlijk maakt het de pijn en het verdriet niet 'beter', ik vind de formulering 'je word gewend aan de pijn en leert er mee leven' veel juister dan de pijn slijt of het wordt minder. Het is natuurlijk nog erg vers, maar kan me nog niet voorstellen dat de pijn minder wordt... Ik wil je in ieder geval een dikke virtuele knuffel geven en hoop dat je vlug terug wat beter in je vel zit. Hoe is het nu met je vader? Wat goed dat hij zijn vingers nog gaat kunnen gebruiken! Moet echt wel schrikken geweest zijn! @mams: ook jullie wil ik tegelijk proficiat en mijn innige deelneming wensen met jullie zoontje Milan*. Weten jullie al wanneer jullie de resultaten van de onderzoeken gaan krijgen? @peet: Het zal er waarschijnlijk wel iets mee te maken hebben. Het zijn immers de hormonen die de banden in je bekken soepeler maken als voorbereiding op de bevalling, dus ik zou dan denken hoe langer de hormonen in je lijf, hoe harder ze inwerken. Ga je naar een fysio voor je bekken? Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar hoor toch dat zo erger voorkomen kan worden of het binnen de perken gehouden kan worden. Hoeveel weken ben je ondertussen zwanger? Ik kan me wel voorstellen dat, voor je gevoel, je kindje zijn plaatje naast zijn grote broer wat heeft moeten veroveren. Het is natuurlijk heel dubbel. Hoe ongelofelijk blij je ook bent met het wonder in je buik, je blijft je zoontje ongelofelijk missen.
Justme, 6 en 27 oktober moeten we terug naar de gyn dus ik denk dat we dan ook uitslag kunnen krijgen. Hopelijk hebben ze wel iets gevonden, dan hebben we in elk geval een antwoord. Mn bloedverlies begint eindelijk minder te worden...Nu roze/bruin en slijmerig. Het voelt alsof mn lijf de draad weer aan het oppakken is. Ik hoop het ook echt...dan kunnen we weer gaan beginnen. Die wens voor nog een kindje is zooooo onwijs veel groter geworden. Nog meer dames gister gtst gekeken? Ik storte helemaal in tijdens de scene met de echo Ligt ze daar te janken omdat het kindje leeft en er echt zit. Gelukkig lag ik in de armen van manlief te kijken dus kon me ff lekker laten gaan.
Sorry mams! Ik zie net dat ik de naam van je zoontje verkeerd geschreven hebt, het is Mylan*... Een antwoord krijgen helpt wel vind ik. Hoewel het vaak nog met 'we denken' en 'waarschijnlijk' gepaard gaat, maar het biedt wel rust. 6 oktober gaat wel, maar 27 oktober is nog een heel eindje! Hopelijk weet je de 6e al wat meer! Jullie willen er toch ook heel snel weer voor gaan. Het is zo, we zijn mama, maar ons kindje mocht niet bij ons blijven. Ik hoop dat je vlug goed nieuws hebt! Ik heb het niet gezien op tv (woon ook in België). Ik kijk ook niet graag meer naar zo'n programma's, krijg ik het altijd moeilijk mee. Gisteren op de parking van de Aldi (equivalent van de C1000) werd ik tegengehouden door een vrouw die spulletjes probeerde te verkopen. Mijn eerste idee was: ik koop niets, kan mijn geld zelf goed genoeg gebruiken. MAAR.... ze zamelden geld in voor een baby'tje met ernstige hartafwijkingen waarvan de ouders de operaties niet meer konden betalen... vanaf ik de foto zag en het verhaal hoorde was ik verloren... Tuurlijk koop ik iets Ik heb me in de winkel echt sterk moeten houden, was er niet goed van... Als het over zo iets gaat, kunnen ze mij alles verkopen of laten doen denk ik
Geeft niet hoor.. Ja we willen er snel weer voor gaan...met name omdat de wens voor een kindje erbij zo groot is. Maar ook omdat Tygho inmiddels al 3,5 is. Mylan* werd net voor Tygho's 4e verjaardag verwacht...Nu gaan we daar dus sowieso al ruim overheen. Ik wou graag een jaar of 4 tussen de kids, maar niet heel veel langer. Ik hoop dat ze met zekerheid kunnen melden wat er mis is gegaan, dan kunnen we het afsluiten en proberen verder te gaan. Oooh ik kan me dat heel goed voorstellen dat je dan toch wat hebt gekocht. Ik zou ook bezwijken. Zo sneu dat ze voor een kindje dat niet vergoeden..Kloteverzekeringen tegenwoordig.
Hoi meiden, Hier was ik weer eens....best wel druk gehad de laatste weken en is het er wat bij in geschoten om weer op het forum te kijken! Het gaat hie dus dat is dan wel weer erg moeilijk. Nu gaat het gelukkig weer ietsje beter! Ik kan ook zeggen dat wij nu officieel in de eerste ronde zitten! Dat geeft me ook wel weer veel kracht! @justme: ik denk dat ik me laatst vergist had met dat ik zei dat er 1 dag verschil zat tussen onze kindjes, Roan is namelijk 28 maart geboren dus ik denk dat ik in de war was met iemand anders Hoe gaat het nu met jouw? Er is dus niet echt kans op herhaling dat je dezelfde klachten krijgt? Wel fijn hé dat je dan in ieder geval goed in de gaten wordt gehouden! @missjopie: ik ben ook wel heel benieuwd wanneer mijn eisprong is en waaraan je dat kan herkennen, ik heb het ook wel gegoogled. De ovu-testen heb ik ook niet zo`n zin aan, daar hoor ik ook heel veel verschillende meningen over en toch ook vaak dat het niet helemaal werkt. Gewoon maar wat vaker "klussen" @albertina: helaas welkom hier! Gefeliciteerd met jullie dochter Esther maar ook gecondoleerd! Door welke oorzaak is jullie meisje overleden? Jullie willen er dus ook weer voor gaan? Gebruik jij wel ovu-testen omdat je weer wanneer je eisprong was? Sterkte! @frenzy: jij ook drukjes dus? Ik begrijp trouwens heel goed wat je zegt over je zwangerschap! Het maakt het draaglijker maar de pijn neemt het niet weg...het zal idd minder worden maar weggaan nooit. Hoever ben je nu? Knap van je dat je nog steeds rent! Wat vervelend ook dat je steeds moet solliciteren! Maar wat je zegt, niet veel bedrijven e.d nemen zwangere mensen aan. Misschien maar beter voor je, anders heb je de drukte van een nieuwe baan er ook nog bij! Hopelijk heb je wat aan de maatschappelijk werkster! @mams136: ook jij helaas welkom hier. Jullie ook gefeliciteerd maar ook gecondoleerd met jullie zoontje Mylan! En wat is het kort geleden zeg! Hopelijk kom je lichamelijk er snel weer boven op! Spannend al die onderzoeken! Is er al iets bekend van de oorzaak? Sterkte! Ik heb ook gtst gezien en vond het ook wel erg confronterend! Ik ben maar even de andere kant op gaan kijken. @peet: Hoe gaat het nu met je bekken?? Kun je het allemaal wat volhouden? Wat fijn dat je hem zo goed voelt schoppen!! Fijn ook dat het op je werk nu wat beter gaat!! Nou maar rustig aan doen! Liefs!
Ik ben helemaal geen gtst- kijker... Maar nu wel nieuwsgierig ...Eigenlijk, of maar beter dat het langs me heen is gegaan? Iradersma, spannend om weer er voor te gaan! Hoop op snel en veel geluk! Bekken zijn inderdaad van slag, maar samen met de fysio aanpakken zodat ik zo min mogelijk pijn heb en krijg. Ik wil genieten van deze kleine! ( doe ik toch wel hoor, kleine 'gymnast' In m'n buik) Justme; ik ben morgen 21 weken zwanger, al over de helft, voelt fijn. Hoe gaat het nu met jou? Ik was zo onder de indruk van jouw verhaal over je kleine meid, pfff.. mams136; ik herken idd het gevoel om er snel weer voor te gaan, ik hoop ook dat het snel 'lukt'. ...het is nog kort geleden meid voor jou, hoe gaat het? Ssannie; zijn we niet te brutaal om gewoon onder het door jouw geopende topic maar verder te babbelen? Trekje hè verder nog een beetje? Greets peet
bedankt voor jullie welkom allemaal Ik voel me eigelijk best wel goed. Krijg mn energie weer terug en mn lijf voelt steeds weer een beetje meer "van mij" Wat betreft gtst...Het ging om een tienermeisje die 28 weken zwanger is, het nog maar net weet en lag te huilen bij haar echo omdat ze het kind niet wil. Nou snap ik dat het de verhaallijn is, maar het is toch behoorlijk confronterend.
Hallo allemaal, Ook ik mag me hier helaas aansluiten onze dochter *Sarah* is 7 September geboren en overleden na een hele zware zwangerschap van 39,5 wk en cerclage, strikte bedrust voor bijna 6 mnd.. scheurde mijn placenta een paar uur voor de bevalling kompleet af. Ik vloei nog steeds dus het is nog erg vroeg.. maar de gyno vind niet dat er een reden is om anticonceptie te gaan gebruiken (wel staat vast dat ik met (12-14 wk weer een cerclage zou moeten en een keizersnede 34-36wk ivm dat ik geen weeen meer mag krijgen)