Wat nu het beste is om te doen? Zal proberen in het kort mijn verhaal te doen. Mijn man en ik zijn getrouwd toen ik 34 weken zwanger was. Allemaal geweldig en super gelukkig. Vlak na het trouwen begonnen de veranderingen al en bleek het eigenlijk helemaal niet zo'n leuk persoon. Maar goed toen dacht ik nog''ach misschien ligt het wel aan mijn hormomen'' Na de geboorte van Justin deed hij vaak lelijk tegen mij en tegen ons zoontje. Hij noemde hem een jankerd en een aansteller. Ging vaak weg en liet ons dan alleen. Met oud en nieuw heeft hij ons moederziel alleen gelaten terwijl ons zoontje net uit het ziekenhuis was ontslagen en nog steeds ziek was. Inmiddels ben ik bij hem weg en nu heeft hij al 7 weken niet naar zijn zoontje omgekeken en hem niet opgezocht. Ook heeft hij in al die tijd geen stuiver voor hem betaald en heeft zelfs de kinderbijslag van januari opgemaakt. Hij heeft me al 4 keer beloofd geld te storten maar doet dit gewoon niet. OOk beloofd hij keer op keer justin op te zoeken maar ook dit doet hij gewoon niet. Ik ben zo verdrietig dat mijn ventje zo in de steek word gelaten door zijn eigen vader. Ik word gek van die onzekerheid van zal papa je nu wel of niet opzoeken? Het liefst zou ik zeggen je krijgt hem niet meer te zien maar wil ook mijn zoon zijn vader niet ontnemen,maar tot nu toe is hij geen papa geweest. Wat moet ik nu en hoe moet ik in godsnaam met deze gevoelens omgaan?
hey jezus zeg kan niet meer zeggen dat die vent gewoon een eikel is ! mij ouders zij ook gescheiden en ik was 3 heb daarna mijn vader 7 jaar niet gezien heb daar verder niks van geleden hoor mijn vader woont ik t buitenland dus zie m nu een keer in t jaar (ben daar ook geboren) ik weet nog dat mijn moeder zei toen hij niks wilde betalen dat ze een rechtzaak van gemaakt had . nou dat won hij natuurlijk nooit en dat wist hij ook dus betaalde uiteidelijk gewoon hoor . maar ik zou me niet te druk maken hoor laat m lekker zakken t slaat nergen op dat hij dit doet . en ikdenk niet dat je je kind zn vader ontmeemt want ik noem dit geen vader. vind t echt erg voor je !
Laat hem lekker in zijn eigen sop gaar koken Je hebt het geprobeerd, meer kun je niet doen. Beter helemaal geen vader dan een vader hebben die je elke keer telleur stelt. De vader van de drieling heb ik een jaar de kans gegeven en achter zijn hol aangelopen, qua contact. Toen zelfs op hun eerste verjaardag niks hoorde was het voor mij definitief klaar. Hij heeft ook geen ene cent bijgedragen. Hij teerde altijd op mijn zak, hij had zelf nooit geld, ja alleen voor zijn gokverslaving. Beter geen vader, dan een vader die het doet omdat het MOET dan uit vrije wil. Ik heb mijn vader ook voor het laatst gezien toen ik 10 was. Ik heb hem nooit gemist. Hij was gewoon niet aardig, heel simpel, er viel niks te missen. Groetjes Brez
hoi Tammie, Wat verdrietig voor je dat het allemaal zo moet lopen, voor Justin, maar ook voor jou. Ik denk dat je goed moet beseffen dat jij Justin niet zijn vader ontneemt maar dat hij dat allemaal zelf in de hand heeft. en dat je hem zelfs de kans geeft om op een "normale" manier contact met hem te hebben en dat hij dat dan niet doet is ongelovelijk verdrietig maar het is niet anders. Jij kan ook niet zeggen: "vandaag kijk ik even niet naar hem om ". hij zadelt je op met een enorme verantwoording. Ik zal van jou kant echt niet meer je best doen op contact
Hallo Tammie, weet nog zo goed dat je kort na mij ging trouwen. Jullie waren dolgelukkig. Hoe hij dan in korte tijd zo om kan slaan, dat is niet te bevatten. Zo'n mooi wondertje en hij kijkt er niet naar om, dan heeft hij eigenlijk het recht niet om zich een vader te noemen. Dus zoals hier al eerder gezegd is, jij ontneemt Justin echt zijn vader niet. Ondanks dat je dit hoort, zal het voor jou een heel zware beslissing zijn. Hopelijk knapt Justin snel op en kan je optimaal van je mooie mannetje genieten. Héél veel sterkte en een dikke knuffel voor jou en Justin! Groetjes Silvia
Sterkte Tammie en je kan naar http://www.svb.nl/internet/nl/regelinge ... /index.jsp toe om te regelen dat kinderbijslag bij je komt en rekeningnummer wijzigen, je hebt recht op kinderbijslag ipv vader, alle moeders hebben recht op namelijk.
Dit noem ik inderdaad ook niet de vader ontnemen. Eerst en vooral is het aan de papa om papa te zijn. Wil hij dat niet, dan kan je hem ook niet verplichten (al is het zijn plicht wel!). Op een gegeven ogenblik zal Justin naar uitleg vragen en die geef je dan en op een gegeven ogenblik zal hij oud genoeg zijn om te beslissen of hij wel of niet contact wil opnemen met zijn vader. Ik denk dat je zelf genoeg moeite gedaan hebt en al veel door de vingers gezien hebt. Ik kan gerust geloven dat je op een gegeven ogenblik ook eens tijd voor jezelf nodig wil en ik hoop dat je in je omgeving dat genoeg mensen hebt die je daarbij kunnen helpen. Nu komt heel de verzorging op jouw schouders terecht en dat kan soms zwaar zijn dus roep op tijd hulp in. Wees ook voorbereid dat de papa na een jaar kan zeggen dat hij zijn zoon wil zien, dan pas denk ik dat het moeilijk wordt... maar zo ver zijn we niet. Hopelijk komt er een goede oplossing want ik begrijp je standpunt dat je de vader niet wilt ontnemen, maar profiteren kan ook niet de bedoeling zijn! Ik heb bewondering voor de moeders die het alleen redden. Ik zou het niet kunnen (denk ik) en ik hoop dat ik dat nooit hoef te doen!
Lieve Tammie, Wat moet dit ongelooflijk moeilijk zijn! Ik denk dat je je best hebt gedaan om het contact te behouden en wat er al gezegd is; hij maakt de keus om niet naar je zoontje om te kijken! Hij moet jouw wel degelijk alimentatie betalen en ook de kinderbijslag is voor jou (lees Justin)! Ik zou een advocaat in de arm nemen, al is het alleen om informatie op te vragen en hem te laten zien dat er met jou niet meer te sollen valt! Nogmaals heel veel sterkte meid! Geniet van je kleine ventje! Dikke knuf Vera (augustus2008mama)
Jeetje Tammie, wat vind ik dit vreselijk voor jou en Justin. net zoals de andere dames al zeggen, kies voor jezelf en je kleine man. Probeer weer gelukkig te worden en laat hem het maar lekker uitzoeken. Hij steunt je duidelijk niet, en maakt zelfs het geld van je kleine op, hoe moeilijk het ook is, afscheid nemen van deze meneer. Hij is duidelijk niet aan een huwelijk en vaderschap toe. Van ons krijg je in ieder geval een hele dikke knuffel! Veel liefs Setteke, Tymen en Silke (ook een augustusmama.)
Hey meis (buddy) wat een nare situatie. ik hoop dat het voor je zelf allemaal zelf op een rijdje kan zetten. want dit is voor jou ook geen doen. en net als wat de meesten zeggen. neem anders een advocaad die alles voor je regelt. zodat dat voor jou een zorg minder is. dikke knuffel binna (je buddy)
tammie, wat erg dat hij ondanks verschillende beloftes toch niet langskomt om justin te zien. iedereen voor mij heeft het al gezegd: je ontneemt hem toch niets? ik zou alleen nog het zakelijke gedeelte regelen en verder geen initiatief nemen tot contact. als hij zelf vraagt om zijn zoon te zien, zou ik het niet weigeren. het klinkt niet of hij op dit moment die moeite neemt. bewaar je energie lekker voor je heerlijke kleine ventje en probeer ondanks de klote omstandigheden van hem te genieten en samen een fijn leven op te bouwen. ik hoop dat het met justins gezondheid snel beter gaat, zodat het ook wat makkelijker wordt om te genieten. dikke knuffel en kom je af en toe bij de augustusmama's vertellen hoe het met jullie gaat? liefs, lauwie
Tammie, hier nog ff, heeft Justin nog 2 zusjes? Zag ik op hyves de foto's van jullie bruiloft, hebben ze ook meegemaakt of niet? Vreselijk om zo te zien eigenlijk, nogmaals dikke knuff!
Lullig hoor Ik hoop dat Justin misschien wel contact kan houden met 2 zusjes of niet? (via hun moeder of zo?)