Ik wilde het niet erbij schrijven in het andere topic, maar gaat wel ook over een meisje hier in de buurt. Mijn dochter is nu 3,5 en dat meisje is 11. Altijd als we buiten aan het werk zijn in de tuin komt dat meisje aanlopen om met mijn dochter te spelen, vind ik prima op het gras voor het huis. Vandaag kwam ze aan de deur vragen of mijn dochter mee kwam voetballen op het veldje. Vond ik goed en dochterlief helemaal blij. Komen ze samen bij ons binnen. Mijn andere dochter lag op dat moment in de box en dat meisje van 11 blijft bij haar kijken. Zegt helemaal niks meer. Mijn dochter vraagt een paar keer of ze weer naar buiten gaan, maar ze geeft helemaal geen reactie. Blijft alleen maar naar mijn andere dochter kijken.... Uiteindelijk gaan ze samen weer naar buiten, komen ze later weer binnen omdat het regent. Ze gaan samen boven spelen. Even later komen ze weer beneden, zegt dat meisje dat ze dorst hebben gekregen. Ik vond het allemaal een beetje raar dus ik vraag of ze leuk aan het spelen zijn. Mwah is haar antwoord. Ik moest later mijn vriend ophalen, dochters mee, dus ik vraag de oudste of ze haar schoenen wil pakken (ik gebruik haar koosnaam) zegt ze tegen mij: zo heet ze niet, ze heet.... ! Ik help mijn andere dochter in de maxicosi, komt ze naast zitten. Ik vraag haar ook haar schoenen en jas te pakken, maar weer geen reactie. Ze zit alleen maar naar mijn jongste dochter te kijken...... Uiteindelijk pakt ze haar schoenen en jas en rent ze zo de voordeur uit zonder iets te zeggen!! Ben ik nou gek, of is dit een beetje vreemd? Mijn vriend zei al samen buiten spelen, oke, maar niet meer hier binnen bij ons! Wat moet ik hier nou mee, zo laten of...... Wat zouden jullie doen? Sorry voor het lange verhaal, maar ik voelde me er een beetje vreemd bij
Hmm vreemd is het wel ja... Maar ik zou ze dan juist niet samen buiten laten spelen en juist wel binnen.. Dan ka nje zelf een oogje in t zeil houden... Misschien weet dat meisje ook wel gewoon niet zo goed om te gaan met hele kleine babietjes?
Ja haha wie weet Ik heb zelfs al gedacht ze helemaal niet meer samen te laten spelen, maar mijn dochter vind het zo ontzettend leuk om met haar te spelen..... En Buiten spelen ze juist wel leuk samen. Ergens denk ik dat ze niet helemaal 100% is (of mag je dat niet zo zeggen) Tja ik vind het gewoon moeilijk
Ik zou haar niet meer alleen met je dochter buiten laten. 11 en 3,5 is een groot leeftijdsverschil, zij zit in een heel andere fase van haar leven. Wisten haar ouders dat ze bij jullie binnen zat? Verder vind ik dat je een meisje van 11 niet de verantwoording over een meisje can 3,5 kan geven.
Ik zou haar helemaal niet met dat meisje van 11 jaar laten spelen. Vind dit wel een heel erg groot leeftijdsverschil.
Tja, waarom heb je het haar niet gewoon gevraagd? Een kind van 11 kan gewoon vertellen waarom ze zo reageert en wat ze denkt en voelt. Toen mijn nichtje 11 was kwam ze hier in het weekend helpen met de babys. Ook met verschonen/ voeden enz. Ik kan me echt niet voorstellen dat zij dan 'speelt' met een peuter van 3,5.. Overigens vind ik jouw reactie ook een beetje overtrokken, ja had ook gewoon met dat meisje kunnen praten, ze is immer officieel al een tiener.
Lekker thuis onder jouw toezicht laten spelen en proberen uit te vissen wat haar 'niveau' is, aangezien je daar zelf aan twijfelt. Beetje uit proberen te vragen. Ik was zelf als 11/ 12 jarige ook érg begaan met kleine kinderen. Terwijl andere meiden het over jongens hadden en stonden te flluisteren met meiden onder elkaar, vond ik het leuker om 'de kleintjes' bezig te houden. Soort oppas idee. Samen met een klasgenoot speelde wij dus met kinderen uit groep 3 . Ik was de jongste thuis en vond jonge kinderen dus inderdaad heel bijzonder en leuk. Leuk om even zelf niet de kleinste te zijn en om nu zelf even te 'moederen' over andere kinderen. Dus heel raar vind ik het op zich niet dat ze het misschien wel leuk vind. Maar als je jezelf je twijfels hebt, dan zorgen dat je er toezicht op hebt en houd. En zelf gesprekjes proberen aan te blijven gaan met het meisje. --> ik kan me trouwens ook nog voorstellen als ze weinig vriendinnetjes heeft of gepest wordt ofzo(wie weet?) - dat ze het juist wel prettig vind om met een klein kind te spelen wat háár helemaal leuk vind. Om dan bij jou dochter dan tenminste nog wat 'waardering' te krijgen. Te merken dat ze leuk gevonden wordt.
kan het niet zijn dat ze je jongste ineens ontdekte en er heel graag iets mee wilde doen (vast houden/ flesje geven), maar het niet durfde te vragen. Samen spelen zo af en toe kan best, maar ik zou ze wel in de gaten houden samen. Overingens vond ik kleine kinderen ook erg leuk en vond ik het erg leuk om met ze te spelen, maar speelde ook vaak met kinderen van mijn eigen leeftijd.
Dat ligt ook aan het kind. Wij hebben hier 2 meiden in de straat wonen, 1 van 11 en 1 van 10. Die van 11 mag echt wel met Robyn door de buurt heen lopen of op het grasveldje aan het einde van de straat spelen. Want ik weet ook dat als er iets is, of ze wil met haar eigen vriendinnen spelen dan komt ze Robyn eerst thuis brengen. Dat meisje van 10 komt ook wel eens met Robyn spelen maar met haar mag Robyn echt niet door de buurt lopen. Ik weet nl zeker dat als zij andere bezigheden ziet dat ze Robyn dan gewoon laat staan.
Ik vind het best raar eigenlijk, ook al hoeft er niks raars aan de hand te zijn ik vind het een te groot leeftijdsverschil.
Typisch in elk geval. Ik zou geneigd zijn te zeggen niet meer samen binnen laten spelen en buiten alleen onder toezicht. En even met die ouders kennis gaan maken of zo?
Ik bedoelde het andersom. Jouw kindje kan ook weglopen, boos worden oid. Daar kan je een 11 jarige de verantwoording niet over geven ongeacht of zij het kind netjes terug brengt. Ts. Als je twijfelt aan haar niveau zou ik haar zeker niet aan haar mee geven
mijn idee nu: meisje binnen uitnodigen als baby wakker is. Als ze dan weer zo reageerd vragen of ze flesje ofzo wil geven? En als ze met de oudste boven/op haar kamer aan het spelen is, gewoon paar keer controleren hoe dat gaat. ik was ook zo;n meisje wat baby's/kleintjes leuker vond dan leeftijdgenootjes, daar was ik vaak verlegen bij.