Interessant artikel! Pedagoog De Winter: Opvoeding is veel te individualistisch - Binnenland - Reformatorisch Dagblad
Aaaahhh...eindelijk weer eens een pedagoog die ons komt vertellen wat we nu weer niet goed doen. Net wat ik nodig had Maar even serieus, het zou wel handig zijn als er dan concreet bij stond hoe we die gemeenschapszin bij kinderen kunnen stimuleren. Want daar mogen we naar raden.
Ik ben er meteen mee eens. Zonder de artikel zelfs te lezen. Ik had heel graag gewild dat mijn kinderen vrij opgroeien in een gemeenschap, dat net zoals ik destijds, bij de buurvrouw door de achtertuin naar binnen mogen, zonder afspraak. Gewoon mogen aanbellen bij een vriendje, veilig kunnen spelen in de buurt, op het grasveld met andere kinderen gaan voetballen ipv achter de computer, hun naaste familie als tweede huis kunnen beschouwen enz enz enz Deze dingen hebben in mijn ogen heel erg veel bijgedragen aan een gelukkige jeugd, ik ben opgegroeid in een hele hechte familie en buurt, en ben daar als pwrsoon veel socialer uitgekomen naar mijn idee.
Even helemaal offtopic maar wat een mooie zin daar in je onderschrift Adi! En verder kan ik t helemaal eens zijn met jou berichtje
hier ben ik het helemaal mee eens. Ik ben ook in zo'n omgeving opgegroeid en kijk hier ook heel fijn op terug. Zou willen dat we dat ook voor ons dochtertje kunnen creeren, maar dat zit er hier in dit dorp niet in.
Beter goed gejat dan slecht bedacht ... Een mooie onderschrift is het zeker! OT: Ik ben al afgehaakt toen hij over kerken begon ... Verder ben ik van mening dat iedereen het lekker op zijn eigen manier moet doen .. Ik ben opgegroeid in een familie waar de deur altijd open stond voor iedereen! Naast dat ik opgevoed ben door mijn moeder, kreeg ik mijn oma, opa, tantes, ooms,oudtantes en noem maar op er allemaal bij! Allemaal hadden ze hun eigen visie wbt opvoeden waardoor ik op een gegeven moment niet meer wist waar ik aan toe was... Voor mij heeft dat dus erg nadelig uitgepakt. Ik was als kind daardoor altijd erg onzeker ..
De bekende wijsgeer J.Cruijff zei het al eens: ieder voordeel heb z'n nadeel.... Gemeenschapszin is mooi, bemoeizucht niet. Individualisme heeft z'n goede kanten, maar leidt tot onverschilligheid als het doorschiet. We doen ons best om onze kinderen mee te geven wat wij belangrijk vinden, toch? En gemeenschapszin begint bij jezelf, ook daar ben ik van overtuigd. Kortom: ik leg dit artikel maar even naast me neer.
Dit stukje vind ik een beetje vreemd: "Waar kerken en moskeeën bepalend zijn voor sociale netwerken, spelen die ongetwijfeld een belangrijke rol. Het is wel belangrijk dat kerken en moskeeën mensen niet iets opleggen, maar dat ze ontmoetingsplekken vormen." Wat weerhoudt de ouders die niet een religie volgen ervan om dan niet gewoon naar een wijkcentrum te gaan? Door als geloofshuis geen geloof te promoten, ben je in mijn ogen in feite dat: een wijkcentrum. Wat mij betreft, zijn er zat alternatieven die een kind zich bewust maken van zijn/haar maatschappij en waar ze leren om deel uit te maken van een grote sociale groep: school, kinderopvang, peuterspeelzalen, sportverenigingen, jeugdverenigingen, scouting, etc. En wat dacht je van gewoon lekker spelen met de buurtkinderen? Gratis en zonder de verborgen bedoelingen van een kerk of moskee. Ik zie het al voor me, dat ik met mijn kind hier naar de plaatselijke synagoge ga op sabbat, om gezellig te mingelen met de joodse gemeenschap (die is groot in Antwerpen), ze zien me aankomen denk ik
Ik mist ook de concrete adviezen in de tekst. Waardeloos stuk. Verder: ik zie de manier waarop moslims hun kinderen opvoeden nou niet bepaald als voorbeeld. Ik krijg niet het idee dat hun gemeenschappelijke manier van opvoeden nou zo geweldig werkt, niet hier in Nederland althans. Waar dat aan ligt valt natuurlijk te bediscussieren, maar het overtuigt mij niet voor het onderwerp van dit stuk. Wat adi zegt kan ik me wel in vinden, maar ik vraag me af of dat daadwerkelijk de oplossing is. Wel zou ik zo'n situatie ook heel fijn vinden, omdat ik dat als kind ook als prettig heb ervaren. Overigens gebeurt dit nog steeds in het dorp waar ik ben opgegroeid hoor, maar niet hier in de stad. Met al die 2 verdieners sta je volgens mij 9 van de 10 keer voor een dichte deur. Maar goed, wat wordt er in vredesnaam met een sociale/individualistische opvoeding bedoeld?
Ik heb het geluk dat ik nu in een kinderrijke woonwijk woon met heel veel kleine speeltuintjes voor de kinderen die niet aan de straten staan. Daardoor kan en mag Kylian op een bepaald stuk straat spelen, samen met de buurkinderen. Als ze bij mij in de buurt zijn (ene kant van de straat) dan komen ze met problemen/valpartijen/dorst/honger bij mij naar binnen, hebben ze dat in het midden van de straat bij de ene buurvrouw en aan het einde van de straat bij de andere buurvrouw. Bij mooi weer verzamelen we ons allen bij het grootste speeltuintje, ouders kletsen lekker de kinderen spelen met elkaar en bij probleempjes grijpt degen in die het ziet ongeacht of die nu de ouder is of niet. En dat alles zonder kerk/moskee of andere verplichtingen.
Wij gelukkig ook, en dit bedoel ik ook inderdaad, gewoon 'gezellig' leven met elkaar. Yukl, de oplossing waarvoor? Iemand had het over de bemoeienis van die gemeenschap. Ik weet nog toen ik op mijn 13de met mijn stomme kop een sigaret stond te roken op het veldje bij ons achter, dat de buurvrouw dat meteen aan mijn moeder heeft verteld. Ik was KWAAD!! Maar nu zou ik ook blij zijn als een buurvrouw dat straks komt melden over mijn kinderen, erg he? En ik zou blij zijn als een rare gluurder bij het speeltuin opgemerkt wordt door een oplettende buur. Sociale controle hoeft voor de veiligheid van een kind helemaal niet verkeerd te zijn, wel vervelend soms natuurlijk...
adi, dat is precies wat ik bedoelde. wat jij beschrijft zou ik niet als bemoeizucht zien, maar als een goede uiting van je verantwoordelijk voelen voor het welzijn van de kinderen in je buurt. maar soms kán dat doorschieten en dan wordt het bemoeizucht, of geroddel. datzelfde geldt voor individualisme. dat is prima, iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier en is daar zelf verantwoordelijk voor. maar dat kán doorschieten naar onverschilligheid ten opzichte van je naaste. kortom: te veel van het goede, is niet goed.
hier ben ik het ook helemaal mee eens.. vroeger speelde we altijd buiten, rende ik gewoon smorgens bij mijn buurmeisje naar binnen, of het buurmeisje en buurjongetje bij ons (hun hadden geen nintendo en de buurjongen kwam altijd gewoon bij ons nintendo spelen haha. was heel normaal dat hij gewoon binnen kwam lopen door de achterdeur en de nintendo aanzette ) we speelden altijd met alle kinderen uit de straat in het pad bij ons achter.. in de winter maakte mijn oom er zelfs een ijsbaan van (een gedeelte van het pad).. de ene keer gingen we met de hele groep bij mijn moeder naar binnen voor drinken en een boterham, en de andere keer weer bij een andere moeder... was er iemand frieten aant bakken dan kregen alle kinderen een paar frietjes of een frikandel in een koffiefilter ! misschien klopt dit ook niet.. maar zoals ik me herinner hadden alle mensen gewoon een laag hekje met een klein poortje in de tuin.. nu hebben alle mensen van zo'n hele grote schuttingen die je niet eens open krijgt (logisch voor de veiligheid/ inbraken enzo)... we konden gewoon bij alle vriendjes en vriendinnetjes aanbellen om te komen spelen want ze waren meestal toch thuis (moeder werkte niet)... ook ooms en tantes (heb er 8).. daar was het net als thuis... hun mochten ook straf geven als ik iets deed wat niet mocht, zelfs schelden... dat moet je nu eens proberen? dat krijg je de wind van voren van de moeder omdat het haar taak is en niet van iemand anders...
Denk inderdaad dat kinderen met een bepaalde leeftijd het meer als lastig zien, ouders denken daar natuurlijk heel anders over Maar goed zo hebben wij ook een moestuintje en de meerderheid van de mede moettuineigenaren komen uit de turkse gemeenschap, die herkennen onze kinderen dus ook en er werd me al verzekerd dat als er ooit eentje mocht weglopen (al dan niet bewust) ze allemaal kwamen helpen zoeken Zomers zitten hier de moeders gewoon in hun voortuin met elkaar wat te drinken terwijl de kinderen op straat spelen,mijn ouders b.v vinden dat vreselijk aso, ik vind het wel fijn want wil ik nog even iets afmaken in huis weet ik dat Mr K al wel kan gaan spelen omdat de buren wel een oogje in het zeil houden, andersom werkt het natuurlijk net zo
Denk dat de pedagoog in kwestie zelf wel stukken heeft geschreven waarin deze naar voren komen. Ben het met je eens: Aan het artikel heb je weinig. In Turkije ook niet hoor Kinderen onder een bepaalde leeftijd krijgen vaan GEEN grenzen mee. Ze mogen alles. En hoewel wel de hele buurt let op de veiligheid e.d. (wat hier in NL helaas ook niet echt meer is), worden de kinderen niet gewezen op dingen die ze niet mogen. Maar ja, ook niet door de ouders zelf, dus wat dat betreft zijn ze wel consequent.
Klinkt goed! Ik hoop dat we dat hier ook voor elkaar krijgen, maar ik ben bang van niet... Trouwens, je laatste opmerking... de pedagoog geeft de kerk en moskee alleen als goed voorbeeld van waaruit je zou kunnen werken (mét een opmerking over de valkuil m.b.t. opleggen). Hij zegt niet dat dit per se vanuit religieus oogpunt moet. Maar zeg nou eerlijk, waar vind je nog meer hechte gemeenschappen? Bij wijkcentra? Niet echt, want daar heb je weinig binding met de andere bezoekers. Weinig gemeenschapsgevoel. Dat is waar het om gaat.
Het klopt dat geloofsgemeenschappen vaak een hechte groep is, ik woon in een gelovige stad en maak die hechte gemeenschap vaak van dichtbij mee. Helaas zijn sommigen zo hecht dat ze het zichzelf bijna onmogelijk maakt om anders denkende te accepteren.
ALs pure refo (whahhaha) kan ik me heel goed vinden in ADI haar reactie nav OT en kan ik juist/zelfs wel heel wat kantekeningen zetten bij het artikel. Jammer. denk dat men de plank een beetje misslaat door de moskeeen en kerken erbij te halen.. Natuurlijk is in ons gezin de kerk onderdeel van de gemeenschapszin, net als de school en de buurt, maar dat hoeft totaal niet om tot een gemeenschapszinopvoeding te komen. Dat staat daar denk ik los van. In niet christelijke gezinnen (of welke religie dan ook) kan een wijkcentrum of gewoon de buurtvereniging of noem maar op ook die rol op zich nemen.. anyhoe. .ik mis ook de concrete voorbeelden etc.. in het stuk. Jammer..