Hallo allemaal... Wat is het hier stil... Ff egobericht: Onze 2e poging is afgebroken. We gaan nu de hele behandeling in Zwolle doen. Die keuze hebben we gemaakt omdat Hengelo ons al tijdens de 1e behandeling is tegen gevallen en nu dit weer. Dus ff ha bellen voor verwijzing naar Zwolle en dan zien we wel..
jeetje meid dat ga je niet menen wat is dat voor ziekenhuis joh. Vind het vooral balen voor jullie meid.Ik hoop echt dat ze je in Zwolle beter helpen en dat je ervaring daar beter zal gaan zijn. Dus dat januari dat je weer verder gaat of moeten jullie eerst nog een afspraak maken voor intake ofzo??? @Hier: Nog 4 dagen en dan mag ik testen vind het dit keer wel heel spannend want voel van alles de laatste 2 dagen. Me borsten zijn wat voller niet pijnlijk, sinds 2 dagen menustruatieachtige krampjes onder me navel, moe. Van mij mag het al zondag zijn dan weet ik ook waar ik aan toe ben. Het is idd rustig hier.....meiden hoe gaat het met jullie???
Eerst intake en dan gaat t balletje rollen... Maar even rust is ook wel goed voor ons. We hebben er erg onder geleden ook onze relatie. Mijn vriend praatte al moeilijk en dat word alleen maar erger hoop dat t een kwestie van tijd is. Mannen schijnen over t algemeen geen praters te zijn. Spannend meid!! Mn duimpjes draaien.........Goede voortekens iig, al kunnen die ook misleidend zijn...
Danoontje wat klote voor je... Ik ben even niet zoveel online. Het gaat niet lekker, voel me depri en zie het niet meer zitten. Kan momenteel niet met mezelf, mn boosheid en verdriet uit de voeten. Zit het liefst de hele dag een beetje te xboxen, alle andere dingen kosten me de grootste moeite. Dus vandaar dat ik niet zoveel reageer...
Marliesje zo voel ik me momenteel ook hoor..... Ik snap je zooo goed!! Het is ook zwaar en kut! En dan kan je t wel mooier inpakken maar dat is t niet... Ik trek mezelf elke dag uit bed om verder te gaan.... En probeer positief te blijven en te zijn.... Lukt alleen moeilijk. Vanmiddag de verwijzing voor Zwolle halen.....
Nou meiden ben ZWANGER we zijn zo blij. Gisterochtend getest en kon het gewoon niet geloven ondanks de zwangerschapstekens die ik al een aantal daagjes had. Jeetje he meiden wat k*t dat jullie je zo rot voelen maar snap het ook best je wilt iets zo graag en doet er alle moeite voor.Ik weet zeker dat 2013 ook jullie jaar gaat worden...dikke digi knuffels voor jullie
Ik heb helaas met 4w2d een vmk gekregen ben zo verdrietig dat ik me heel even terug trek om het een plekje te geven.
Semmy, wat erg. Ik zag via de mail dit berichtje, kom al weken niet meer op het forum. Wat een enorme teleurstelling meid. Heel veel sterkte de komende tijd!
Hoi Meiden Allemaal nog de beste wensen voor het jaar 2013 Wat is het stil hier zeg...hoe is het met iedereen?? Vorige week een echo gehad om te kijken of ik schoon was en dat was ik. Vandaag zou de dag zijn voor de echo dus best wel een rare dag vandaag. We hebben een goed gesprek gehad met de ff verpleegkundige en dat deed ons goed we hebben het een plaatsje kunnen geven.Nog wel even me medicijnen in 2012 gehaald dat scheelt weer me eigen risico hahaha. Woensdag 9 januari heb ik een gesprek met me gyn om te kijken of ik gelijk mag doorstarten want de week erna word ik ongi en wil gelijk door gaan voor ICSI 2.
Jij ook de beste wensen. Hier gaat het nog steeds niet echt goed. Zit niet lekker in mn vel. Volgende week ongi en met de pil beginnen, dan 31 jan met de decapeptyl starten. Maar na de eerste ICSI wat zo'n enorme mislukking was heb ik niet zo heel veel vertrouwen meer in het UMCG. Voor de 3e poging willen we iig naar een ander ziekenhuis, misschien DD. Verder vorige week gehoord dat mn schoonmoeder longkanker heeft. We horen pas volgende week welke soort precies, maar het is zoiezo niet te genezen en het verschil tussen welke soort het is zit hem in hoe lang ze nog heeft. Anyway, als ik niet snel zwanger wordt is de kans groot dat ze het kindje nooit meer te zien krijgt...
@Semmy wat erg voor je!! Ik snap je gevoel en ook dat je je even terug trekt. @Marliesje ook voor jou is het een hele heftige periode, en vooral ook voor je vriend natuurlijk. @Danootje, bevalt Zwolle beter??? Over mij.. poging 1 complete mislukking. 9 eitjes eruit gehaald, 7 goed bruikbaar, 1 bevrucht maar tot 3 cellen gedeeld en de rest niet bevrucht. Het EMC heeft daarom bedacht uit het niets dat het aan mijn eitjes ligt en willen niet meer verder met ons. Heb nog gevraagd of ze het onderzocht hadden maar nee ze denken het. Het voelt zo klote want hun lab had ernaar gekeken en er was niets mis mee, pas zeiden ze nog dat ik grote eierstokken had, dit was positief want hoe ouder hoe kleiner en al mijn bloedwaardes zijn goed dus waarom ze het ineens denken? Misschien dat ze bang zijn voor hun slagingspercentage. Hoe dan ook willen zij geen tweede poging doen. Na echt effe een klote week wel al een afspraak gemaakt voor een intake bij Gent. In het buitenland zijn ze toch verder en zoeken ze meer uit. Vertrouwen in NL is effe weg maar nu dus weer wachten tot half februari voor een eerste intake. Je blijft zo wachten. Ik denk dat ik pas juni ofzo weer aan de beurt ben, september word ik al 36.. pfffffffffffff
Allemaal de beste wensen dame's xxx Hier staat alles ff stil. Momenteel kamp ik met een depressie. Alles is mij ff teveel geworden. Scheiding. mislukte behandelingen. Ook t feit dat ik nu eindelijk geluk heb gevonden en er dan toch weer wat is... Ontslag... Nja kortom heeft het teveel invloed. Wie weet wat er op de natuurlijke manier gebeurd... Ik blijf hier wel mee kletsen hoor Maar wat kan een mens zich k*t voelen!!!!!! Dit kende ik niet.... Ben nu doorverwezen naar Dimence voor een psycho diagnostisch onderzoek in ontwikkelingsstoornissen. Omdat ik ook een hele hectische jeugd heb gehad en eigenlijk altijd in ellende heb geleefd... Dus dat wacht ik eerst rustig af... En hopen op een wonder........
@poppetje - wat ellendig zeg, en wat vreselijk slecht en onbegrijpelijk dat het ziekenhuis je zo afscheept, zonder verder onderzoek of wat dan ook. Hopelijk heb je in Gent meer succes. @danoontje - meid, ik snap zo goed hoe je je voelt! Het is hier niet veel anders. Alleen kan ik het idee van een pauze helemaal niet verdragen. We hebben het afgelopen half jaar zoveel pech gehad. Eerst de mislukte verse tp, jij toen de afgebroken 2e icsi en ik 2 dode cryo's. Het houdt maar niet op en het lijkt wel of het elke dag meer pijn doet. En als ik het zo lees is het bij jou ook al het zóveelste in je leven wat tegen zit - wat bij mij ook een beetje het geval is. Ik gun het jou en mij zo erg, al is het alleen maar omdat ik vind dat het eens in je leven ook wel eens mee mag zitten ipv tegen.
Echt he? Ik kan t idee van een pauze ook niet hebben meid, alleen moet het hier..... Door meerdere dingen heb ik schulden, en sanering is afgekeurd en ben nu in hoger beroep, en dan is nederland een keihard k*t land en dan kan je niet bij de rechter aankomen dat je ook nog een kinderwens hebt en door icsi niet kan werken... Omdat ik er echt ''last'' van heb en dan niet aan mn werkplicht kan voldoen. Waar ik nu ook al niet aan voldoe en dat is al erg genoeg.... Ik zei ook altijd nooit te stoppen nergens voor maar we worden gedwongen. Ik ben nu 25 baal er flink van mn vriend is 31...
Tja de tegenslagen hen ik genoeg gehad, mama die overleed aan kanker, vriend die af moest kicken en nu bezig is voor de sanering, een ex die verslaafd bleek te zijn en nog zoveel meer.. Soms vraag je je af wanneer het op houdt. Deze tegenslag was zo pijnlijk. Ik zei al wtf met karma, was ik in mijn vorig leven een zwaar slecht mens ofzo?! Dus snap jullie doop heel goed. Ook een dooddoener, mensen die zeggen dat we dit mee maken omdat we sterk zijn en het aan kunnen... Pffff
Hoe oud was jij poppetje, toen je moeder overleed? Mijn moeder is ook aan kanker overleden; was toen 15. En dat laatste is idd niet waar. Ik kan dit helemaal niet aan, heb alleen geen keuze. Danoontje, wát klote dat het zo loopt zeg. Schuldsaneringen zijn gewoon kut. En zeker in deze situatie - je moet gedwongen werken terwijl je dat door de medicatie niet kunt. Hoe zwaar dat je er hierdoor mee moet stoppen. Maar het komt voor, spontane zwangerschap met icsi zaad. O, poppetje, ik zeg tegenwoordig dat ik in een vorig leven seriemoordenaar was! Wel even fijn om zo van me af te zeuren zeg, en dat ik net jullie tref die het helemaal begrijpen.
Marliesje, ik was 29 en ik vond mezelf al te jong!!! Jezus wat erg voor jou. Je hoort je moeder te hebben, ik mis haar nog zo iedere dag.. Mijn god, soms ben ik er zo klaar mee dat ik denk, laat me maar naar mama gaan.. Mama was mijn alles, mijn kracht. Voor jou dubbel zo heftig nu met je schoonmama, jij hebt je eigen mama eraan verloren en nu weer.. Wat verschrikkelijk want je eigen mama komt weer naar boven, de pijn, boosheid, verdriet, onmacht.. gewoon alles. Die pijn gun je geen mens! En zoals je zegt, je kan niet maar je moet door.. Je hebt helaas geen keuze. Danoontje, wij snappen jouw depressie dus als geen ander! Maakt het niet minder moeilijk voor jou, maar hoop dat je daarom wel een beetje steun vind dat wij je echt begrijpen! Collega van mij moest lachen.. ik net te horen gekregen van het zh dat ze niet doorgaan met alle ellende.. appte ik haar: wtf karma, ben ik in mijn vorig leven hitler geweest ofzo.. Heel grappig maar voel me soms echt heel erg depri erdoor.. Stuur mij maar met kat naar de maan. Man mag wel voor de andere beesten zorgen maar ik trek het soms gewoon ff niet. Het is overigens geen zeuren wat we doen.. in dit proces mag je zeggen wat je voelt, en ook onze doemgevoelens zijn menselijk.. Jullie snappen me, ik heb vriendinnen, 1 3x oeps zwanger geweest, 1 ook oeps zwanger, 1 gewoon zwanger, schoonzus al 3 kids en geloof me dat is een klap op haar kont en raak en familie die zo zwanger is.. Die willen wel mee voelen, maar snappen er geen KLOOT van. Had ons toch allemaal liever happy gezien, maar eh.. volgens mij komt dat pas als we een wonder mogen krijgen!!!!
Poppetje, ik begrijp het precies. En zooo oneerlijk dat alle vriendinnen en familie zomaar zwanger zijn, zo gaat het hier precies hetzelfde. Hoe iemand perongeluk zwanger kan raken is mij trouwens een raadsel... Dat gevoel ken ik ook heel goed, dat ik er zo klaar mee ben, en zo teleurgesteld ben in het leven, dat ik denk, van mij hoeft het niet meer. Maar dan denk ik; ach, over een paar jaar lijkt het misschien al weer heel anders. Tegen die tijd hebben we vast wel een babietje, en dan gaat de zon wel weer schijnen. Alleen het duurt maar en het duurt maar. Wist je maar wanneer het eindelijk zou gebeuren. Ook al duurt het nog 4 jaar, als je het maar gewoon zou weten, dan zou het ook al goed zijn. Mijn schoonmoeder is altijd behoorlijk positief, en het lijkt wel, hoe erger het leven wordt, hoe positiever zij is. (je zou haar momenteel mee moeten maken, ze gedraagt alsof ze de staatsloterij gewonnen heeft) Het is maar toneelspel natuurlijk, maar zo houdt ze het schijnbaar vol. Ik kan er slecht tegen, maar soms denk ik, misschien is dat ook wel de manier - gewoon doen alsof je gek bent en het allemaal helemaal niet erg vind. Misschien als je maar lang en hard genoeg doet alsof je blij bent, je het vanzelf wel wordt. Misschien moet ik dat eens proberen...
Ik hoop het zo en ja kregen we maar garanties. Weet je, we hebben onze moeder al zo jong verloren, is dat niet erg genoeg? Wordt ons dit nog wel gegund??? Als we een garantie hadden, had ik alle tegenslagen van het niet lukken er zo bij kunnen hebben. Serieus.. En hoe je schoonmama is, zo was mijn moeder ook, vanaf het begin altijd geroepen dat zij het ging winnen. Toen we wisten dat het te veel uitgezaaid was zei ze, met de chemo ga ik nog jaren winnen.. haar strijd heeft maar 3,5 maand geduurd. Ik denk dat ze zich positief heeft gehouden voor mij. Toen we hoorde dat ze uitbehandeld was smste ze mij in de avond 'pop, gaat het wel met jou'. Hallo, het ging om haar en toch dacht ze aan mij. Vandaar hier mijn nickname. Mama noemde me vanaf kleins af aan pop. Ik was en blijf haar pop. Ik denk dat je schoonmmoeder dat ook heeft, ze wil jouw man niet laten gaan. Ze wil sterk zijn voor hem want geef toe, ieder kind heeft zijn of haar moeder nodig. Als je een goede hebt, dat dan wel weer maar daar ga ik gewoon van uit. Hoop dat onze mama's vanaf waar ze zijn, en nee die god zit er niet want die trap ik naar beneden als ik boven kom en hij zit er wel, ons dat ene beetje geluk schenken.. Meer hoeven we niet, alleen een klein wondertje en dan klaag ik niet meer.. Beloof het bij deze!!!!