Ja dat is wel het beste om te doen. Ik ga de komende periode ook maar + en - opzoeken en als blijkt dat het noodzaak is ga ik gesprekken aan en zien wat er dan uitrolt voor mezelf Lastig. Oh je MOET dus de deur uit morgen...Interessant materiaal of slaapverwekkend?
Ooooh. Nou sowieso goed dat boeiend is anders is het echt zwaar je koppie er bij te houden als je toch al niet zo lekker bent.
Goedemorgen! Hoe is het hier met iedereen? Er is zoveel gekletst, ik moet hier ff schrijven hihi. Hier gaat het inmiddels een beetje meer zn gangetje. Druk met het opzetten van mn nagelstudiotje aan huis. Heb me aangemeld als consulente bij ladiesnight voor degen die er bekend mee zijn En vandaag wacht ik op telefoon! Of ik van de 300 sollicitanten 1 van de gelukkigen ben die bbl verzorgende IG mag gaan doen! Dus spannend dagje pfffffff Mocht dat niet doorgaan, dan gaan we nog een behandeling starten. Dan hebben we vrij baan. Ik werk aan huis, en kan het dan prima combineren. Alleen hoop ik echt dat de opleiding doorgaat! Een mooie nieuwe uitdaging met toekomst. 2 dingen die ik erg graag wil....... Heel dubbel en ook moeilijk op sommige momenten..... Laat ze snel bellen!! En als t niet doorgaat.... Kom ik jullie weer vervelen hihi xxxxxx
je bent welkom maar hoop eigenlijk dat je gebeld wordt met positief nieuws maar meldt ook dat hier hè!!!
Nou het is t niet geworden de bbl. Balen maar ook weer niet. Miss moet het zo zijn. En dames het gevoel is nu zoveel sterker dan ons verstand. We gaan er weer voor. 16 mei afspraak en dan lang traject. Bij de volgende ongi starten met de pil! Loop ik dan met iemand tegelijk? Hoe is t met iedereen?
Ik ben nu aan de pil, moest er van Gent halverwege mijn cyclus (dag van mijn eisprong) mee starten, slik het drie weken en dan 6 mei de uitgangsecho dus eind mei heb ik de punctie. En jij? En zou cool zijn als het ons beiden in mei gegund zou worden.. in mei... leggen alle vogeltjes EN DANOONTJE EN POPPETJE een ei
Danoontje, balen dat het hem niet is geworden En toch weer door We zouden redelijk gelijk kunnen lopen maar ik hoef maar ca. 2 weken te spuiten afhankelijk van hoe snel mijn follikels gaan. Poppetje, hoe voel jij je verder? En Marliesje, bij jou alles goed? Ik heb wo. een echo gehad voor mijn laatste cryo maar er was nog niets gegroeid. Nu morgen terug. Er is van de week opnieuw bloed geprikt om mijn factor VIII waarde opnieuw te bepalen. Die was in september te hoog was ik achter gekomen. Ik word de laatste weken echt met mezelf geconfronteerd, wil ik door, of toch niet? Erg frustrerend. Overdag weet ik dat ik door ga maar de avonden kan ik wel janken. Zie zo op tegen punctie enzo. Ik weet waarvoor ik het doe maar het valt me ineens heel zwaar allemaal... Maar ja, ik weet donderdsgoed dat ik binnenkort weer een punctie onderga tenzij deze cryo wel blijft zitten bij me
Danoontje - fijn dat je weer verder gaat! Jammer dat het hem niet is geworden met die opleiding, maar eigenlijk klinkt een eigen nagelstudio ook heel leuk. @Poppetje - eindelijk weer begonnen dus! Spannend hoor! @Jordan - ik begrijp het helemaal, dat je het soms niet meer ziet zitten om door te gaan. Wanneer krijg je de uitslag van de bloedtest? Hier gaat het allemaal maar matig. Ben erg moe, verdrietig, mis mn schoonmoeder en heb totaal geen vertrouwen meer in de ICSI. We hebben dan ook besloten om na de 3e icsi niet verder te gaan, maar ons op andere dingen te gaan richten en te gaan wennen aan een leven zonder kinderen. Ik heb het hier heel erg moeilijk mee. Ik heb heel lang geloofd dat het uiteindelijk wel goed zou komen, en dat we wel een kindje zouden krijgen. Maar dat geloof ik inmiddels helemaal weg. Door alle behandelingen enzo kan ik ook niet verder, ik leef al jaren in een soort 'vacuum' waarin ik dan weer hoop, dan weer wanhoop ervaar, maar altijd vast blijf zitten tussen die twee. Ik merk dat ik totaal geen vertrouwen meer heb in de laatste ICSI. Ik ben ervan overtuigd dat het niet gaat lukken, en de enige reden dat we hem nog gaan doen is omdat ik het nodig heb om het te kunnen afsluiten. Ik zie het niet zitten om hierna veel geld te gaan uitgeven aan volgende ICSI's, (voor mijn gevoel) wetende dat het toch geen zin heeft, dat het ons niet gegund is. Ik geef liever dat geld uit aan mooie vakanties, of aan ons huisje, dan aan een serie grote teleurstellingen en verdriet. En hoewel ik het heel erg vind dat we nooit papa en mama zullen worden, merk ik ook dat ik het straks kan gaan loslaten. En ik probeer de andere kant te zien. We zullen meer geld overhouden voor reizen, dagjes weg, en we hoeven dan geen rekening te houden met schoolvakanties e.d. En we zullen nooit met krijsende peuters door de supermarkt hoeven, geen puberende kinderen enzo. Ik probeer me nu heel hard alle voordelen van een kinderloos bestaan in te denken. Om eraan te wennen dat niet alles ophoudt als er geen kinderen komen. Maar dat we met zn 2-tjes toch ook iets moois van ons leven kunnen maken.
Marliesje, je beschrijft het heel mooi, hoewel ik liever een leuk happy berichtje van je had gelezen maar ik begrijp exact wat je bedoelt. Ik voel me ook zo m.b.t. ICSI. Het is denk ook een soort zelfberscherming die we hebben maar ik dacht vroeger altijd, ik word moeder maar het gaat niet vanzelf. Inmiddels is overduidelijk dat het inderdaad niet vanzelf gaat maar ik droom nog steeds vaak dat ik een kindje heb alleen is het nu maar een mistige droom en ik denk steeds, het blijft bij dromen en zal nooit realiteit worden... Best depri maar wel hoe het voelt. En ook ik maak de vergelijking van, geen kind is erop los leven (niet achterlijk maar lekker reizen, feestjes enz) maar geen kind betekend altijd samen met een groot gemis. Het is lastig maar wel goed om je voor te bereiden en ik hoop echt heeeeeel hard dat de 3e ICSI toch nog mooi nieuws voor jullie brengt!!!! Hele dikke knuffel! (Ik weet trouwens niet wanneer ik de uitslag krijg, ik wacht het maar af, zal wel een week of 2 duren denk ik)
Marliesje, ik gin het je zo na zo veel tegenslagen dat de derde poging wel raak is!!! En het verlies van een moeder is al heftig maar nu je schoonmama ook is gewoon te veel.. jordan, voor jou de komende weken ook weer spannend hè!
ik wil jullie allemaal een dikke knuffel geven. in mei ga ik beginnen met icsi. Heb een treurige ivf behandeling gehad, ik moest slikken. Iedereen om mij heen heeft kinderen of is zwanger. Het gevoel van leegte en verdriet. Ik voel me ook zo hoe Marlies zich voelt...
Welkom mompelientje, tja iedereen lijkt zo makkelijk kinderen te krijgen. Soms is het echt kwetsend, dan vraag je je af waarom het ons niet zo gegund is.. En vooral, wordt het ons ooit gegund?!
@Jordan - Ik las dat jij vandaag weer de pregnyl moet zetten. Het is de laatste... ik hoop zo dat het nu eens meezit. Trouwens, weet niet of ik dat al gevraagd had, maar gebruik jij ook extra vit. B12? Ik moest van de osteopaat hoge doseringen B6 en B12 gaan gebruiken, en na wat gegoogle kwam ik er achter dat B12 heel belangerijk is en dat een tekort problemen bij innesteling en herhaalde miskramen kan geven. Ik gebruik nu zuigtabletten B12 met superhoge dosering van de apotheek. Kost 20 euro voor 100 tabletten, maar hoop dat het helpt... B12 schijnt vooral in vlees te zitten en dat eet ik niet zoveel. (nu trouwens wel, met atkins, want anders blijft er niet zo veel over.) @poppetje - Nog een week en dan ga jij al voor de uitgangs echo. Maar ga je dan gelijk stimuleren, of eerst decapeptyl ofzo om alles plat te leggen? (omdat ik nog niet eerder van eerst de pil en dan gelijk stimuleren heb gehoord) @Mompelientje - klote hè? Ik denk wel eens, als nou niemand zwanger zou worden, dan zou het misschien lang niet zo erg zijn. Maar juist dat iedereen om je heen de ene na de andere baby krijgt wordt het zo pijnlijk. Ik hoop natuurlijk ook heel erg dat het deze laatste poging op het nippertje raak is. Heb iig mijn best gedaan; extra B6, B12 en de foliumzuur verdubbeld, naar de osteopaat geweest, inmiddels al 6 kilo afgevallen (van 86,5 naar 80,5, bmi van 30,5 naar 28,3), op advies van osteopaat 1,5 liter bronwater per dag gedronken, volgende week nog even een weekje op vakantie om lekker uit te rusten. Super gezond eten... Veel fruit en groentes. We zien het wel weer...
Marliesje, ik heb geen flauw idee op welke dag ik moet stimuleren. Dat hoor ik de zesde allemaal. Maar zeven spuiten decapeptyl voorgeschreven gekregen en twee gonal en één ampul pregnyl. Dus ben benieuwd... Wat goed van je dat je bent afgevallen. Ik zit nog steeds op de 80 en wel afvallen maar de eerste 10 gingen makkelijk maar nu lukt het lastig. Blijft een eeuwige strijd. Heb dezelfde bmi dus zullen even lang zijn ongeveer.
Mompelientje, het is niks om je zo rot te voelen. Maar ik hoop dat ook jij nog wat hoop en positiviteit bij elkaar kunt rapen om de volgende poging in te gaan. Het is allemaal heavy maar koppie op houden, we weten waar we het voor doen (probeer ik dan altijd maar te denken ) Marliesje wat goed dat je zoveel kwijt bent geraakt. Ik hoop het zo voor je, dat het bijdraagt aan de laatste ronde en dat het dan eindelijk, zonder gedoe, goed raak is. Het is jullie inderdaad heel erg gegund. Dank je wel voor de tip mbt de B12. Ik zal vragen of ze het willen prikken hoewel ik wel geregeld vlees eet. Ik lust amper vis en vegetarisch zou ik denk ik niet volhouden, hoewel ik het beter vind, maar ik kan niet zonder vlees hihi. Poppetje, over een week jullie voortgangsecho he. Spannend! Ik ben zaterdag naar de kliniek geweest, ik mocht gisteravond prikken dus dat heb ik gedaan. Ging goed maar deed meer zeer dan normaal. Als ons laatste cryotje goed ontdooit is zaterdag krijgen we diezelfde zaterdagmiddag de laatste tp van deze poging. We houden hoop maar ik ging gister prikken en toen dacht ik, waarvoor doe ik het eigenlijk, het lijkt toch niet zinvol. Toen ik mijn man vertelde hoe ik dacht en ik had de prik gezet zei hij dat er kennelijk toch nog genoeg hoop en wil zat om toch die prik te zetten en daar had hij ook een goed punt mee... We wachten weer af
Jordan, ik ga hard voor je duimen dat je zaterdag tp krijgt Hey lieve meiden, kennen jullie het gevoel? Dat je steeds en steeds sterker wordt? Ik geloof dat ik steeds dichterbij komt dat ik blij kan zijn als iemand zwanger is! In het begin, vooral dat ik na een jaar, nog niet zwanger, kreeg ik jaloezie neigingen en mezelf opsluiten van de buiten wereld (ja echt, ik ging niet boodschappen doen, niet naar feestjes, werd al helemaal emotioneel als ik een kinderwagen zag). Van elke feestje, waren er wel babies, zwangeren of wat ik heel erg vond: een speciaal feestje voor een "aankondiging". Een happy moment voor iedereen... En hoe ik me voelde? Echt alsof ik door de grond wilde zakken. Of ik pakte een glas wijn en schonk er zoveel in om mezelf niet te laten blijken dat ik emotioneel en verdrietig was. Maar iedereen kon zien, dat ik niet leuk vond, zij wisten dat ik lang bezig was. Het lullige was, dat meisje dat aankondigde, "vriendin" waarmee ik al mijn gevoelige verhalen deelde over mijn behandeling, pas na 6 maanden zei dat ze zwanger was, waar alle onze vrienden bijstonden. Ik probeerde me groot te houden. Ik dacht: het is misschien jaloezie. Ik voelde me ontzettend stom. Was ik jaloers? Waarom kwamen er bijna tranen? Dus heb ik gezegd tegen mijn vriendenkring: Lieve mensen, ik voel me niet lekker, ik ga naar huis... Iedereen vroeg zich af wat er met me mankeerde. Mijn vriend ging me achterna rennen en hield me vast. Ik zei dat ik verdrietig voelde en waarom dat ie "vriendin" niet eerder tegen me had gezegd. Waarop mijn vriend nog vertelde, dat hij meer dan 2 maanden al wist! Ik voelde me zo ontzettend raar, iedereen wist het, behalve ik. En ik dacht: Ik ben zo stom, het is vast die verdomde kut jaloezie gevoel van me. Maar realiseerde me dat het geen jaloezie was, dat een collega zwanger werd, en ik was zo blij voor haar, een ander online vriendinnetje werd ook zwanger en was ook blij voor haar. En een familie lid van m'n vriends kant heeft een mooie babietje en mijn andere collega vertelde me dat ze zwanger was op haar 10e week. En ik zeg tegen mijn vriend: het is niet jaloezie. Al die tijd verborg ze haar buik voor me en telkens bij elk feestje ging ze me vragen over mijn behandeling, omdat ze zo nieuwsgierig was en ze bleef maar doorvragen. Ik vond het weird, maar vriendelijk en lief dat ik was, ging ik gewoon al haar vragen beantwoorden. En dan na 6 maanden zwanger zijn, pas aankondigen, waar iedereen bijzat, waar iedereen kon zien hoe ik reageerde, terwijl iedereen al 2 maanden wist. En dat doet me pijn. Mijn vriend heeft iedereen uitgelegd, hoe ik me voelde. Iedereen respecteerde mij gevoelens en vonden het heel goed van me dat ik mijn gevoelens vertelde hoe ik me voelde. Laatst ben ik naar een verjaardag feestje gegaan en iedereen weet over de situatie, hoe ik me voelde. Ik voelde me "akward", maar opeens kwamen mensen naar me toe. Om met me te praten over leuke dingen. En ik zag de "vriendin" in haar eentje. Ik zag dat ze gestrest was dat ze mij zag. En ik kwam naar haar toe, gaf haar een knuffel. Het gevoel is weg, ik denk dat ik the worst case scenario van jaloezie, al heb gerealiseerd, hoop ik...
Jordan, ik ga zaterdag weer voor je duimen.. spannende week dus weer! @Mompelientje, ik heb het bij tijd en wijlen nog steeds hoor. Maar ik heb ook bijna alleen maar mensen die 'oeps' zwanger zijn geworden of echt binnen twee maanden raak. Maakt mij extra verdrietig over het feit dat het bij ons zo moeilijk gaat terwijl het zo gewenst is!!!
Poppetje, het zou zo fijn zijn als ik niet naar poging 2 door hoef. Ik zie zo onwijs op tegen de punctie terwijl ik niet precies weet waarom want vorige x deed wel zeer maar niet in de zin van 'verschikkelijk' dus ja... Gewoon geen leuk gevoel bij. Mompelientje, ik begrijp je gevoel. Ik gun het iedereen zwanger te raken, bij voorkeur op de 'normale' manier. Mijn zusje heeft er bijv. 4 terwijl ze ook 4 jaar jonger is dan ik ben maar daar heb ik nooit moeite mee gehad. Vind het vooral heftig omdat ik zelf dan ook weer niet moet denken aan 4 ukkies zeg maar. Ik heb 1x moeite gehad met een situatie. Het nichtje van mijn man vroeg mij, willen jullie geen kids. Toen vertelde ik haar dat het niet zo makkelijk ligt. Ze zei toen, 'als wij (zij en haar inmiddels man) getrouwd zijn, dan NEMEN we een kind'. Ik dacht toen, ja joh, lekker naief, NEEM jij maar een kind? Ze waren getrouwd en 3 maanden later bleek ze zwanger. Dat was voor mij wel een klap in mijn gezicht omdat het kennelijk toch echt zo kon gaan. Toen wij vorig jaar waren gestart met de ICSI en we tp hadden gehad beviel zij op de dag dat ik erachter kwam dat ik niet zwanger was. Toen heb ik er echt flink om zitten janken. Blij voor hun dat het goed was gegaan en hun kindje gezond was (is) maar ook de realisatie dat het bij ons serieus niet mee zat. Verder nooit last van gehad gelukkig. Je hoort inderdaad ook vrouwen die zwangere vrouwen haten maar ja, zij kunnen er weinig aan doen dat het bij ons niet zo vanzelfsprekend is denk ik altijd maar. Ik heb er trouwens een blog over geschreven eerder. Met betrekking tot het 'jaloers' zijn: http://www.zwangerschapspagina.nl/blogs/jordan/1912-jaloezie-om-geluk-dacht-niet.html En met betrekking tot het nichtje van mijn man: http://www.zwangerschapspagina.nl/blogs/jordan/1366-bijzondere-pijnlijke-toevalligheden.html