Tja ik denk dat het heel moeilijk is om te bepalen wanneer er echt iets aan de hand is. Mijn dochter heeft ook wat "bijzondere" dingen zal ik maar zeggen. Ik praat er in de omgeving niet veel over..maar soms valt men iets op of laat ik er wel iets over vallen en dan vinden ze het allemaal maar vreemd. Ik kan zelf ook niet bepalen in hoeverre iets nog "normaal" is....terwijl ik sommige dingen bij leeftijdsgenootjes echt niet terug zie. Maar ik heb ook niet zo de neiging om eens aan een dokter of op school zoiets te vragen...want dan ben ik straks die moeder die dr kind iets aanpraat.
Heb het even doorgelezen, maar dan nog ben ik het er niet mee eens. Want ook mijn kind (wordt dit jaar 18) heeft gewoon wenselijk gedrag aangeleerd. Dit kan volgens jouw site wel bij HS, maar niet bij autisten/ADHD. En dat terwijl ik meerderen ken met deze stoornis, die vaak gewoon functioneren in de maatschappij. Sterker nog: mijn exman heeft dezelfde stoornis, maar functioneert veel minder goed als onze zoon, die zwaarder geclassificeerd is....Dat betekend dat ik het met mijn kind beter heb gedaan als mijn ex-schoonmoeder met haar zoon En dat komt oa doordat ik op tijd hulp heb gezocht en enorm veel tijd en energie in hem heb gestoken.
Mamabri...dit stukje als je dat leest...wat denk jij dan?? Bedoel dus te zeggen...lees jij hier een autistisch kind in...en wat zou je meer voor zo'n kind kunnen doen wanneer die de diagnose autisme heeft...of vindt je dit complete onzin. Hoog sensitief kind - Ook zo gevoelig?
Nee, ik ben geen arts, wel een moeder met bijna 18 jaar ervaring met een kind met autisme + een partner gehad met dezelfde stoornis Een heleboel lectuur weggelezen over dit onderwerp + met autistische kinderen gewerkt en een heeeeeeeeeeeeeele boel artsen/psychiaters hierover gesproken. Ik mag mezelf dus inmiddels wel ervaren noemen op dit gebied, aangezien ik er al 23 jaar dagelijks mee te maken heb gehad En ik blijf erbij: mocht HS serieus bestaan, was er inmiddels al lang een DSM voor afgegeven!
Mijn kinderen hebben ook sommige eigenschappen die bij HS kinderen passen. En nee, ik hoef er geen term aan te geven maar merk wel dat mijn kinderen een fijner leven hebben als ik met ze meedenk en ze soms wat anders benader dan minder gevoelige kinderen. En ik ben ook niet met ze naar een psycholoog geweest. Ik vind dat je een wel erge sterke mening aan ons probeert op te dringen.
Mij is het toen zo uitgelegd. Ieder mens heeft een streepjescode met dunne en dikke strepen, bij de meeste mensen liggen deze streepjes in balans en zij worden als normaal bestempeld. Mijn zoon heeft er wat meerdere dikke strepen in staan waardoor hij de diagnose Asperger kreeg (vorm van autisme) , bij PDD- NOS staan er nog meer dikkere strepen tussen en bij klassiek autisme is er een overdaad aan dikke strepen. In mijn beleving kan het dan heel goed zijn dat de HS mensen ook wat meer dikkere strepen hebben maar dan weer net niet genoeg om een diagnose te krijgen.
Ja en dat is dus het verschil tussen autisme en HS! Want er is hier niemand die zegt dat je kinderen met autisme niks kan aanleren. Alleen dat er een degelijk verschil is tussen autisme en hs. Autisten kan je wellicht wel wenselijk gedrag aanleren, maar daar is wel degelijk hulp bij nodig. Het is een heel leefpatroon wat aangeleerd moet worden. Terwijl hs kinderen niet doorlopend 'last' hebben en ook niet elke keer op eenzelfde manier reageren (en zeker niet buitensporig).
Dat je heel veel ervaring hebt met (bepaalde vormen van) autisme wil niet zeggen dat je ook alles weet van HS kinderen, omdat er toevallig een aantal eigenschappen zijn die bij beide voorkomen???? Een hooggevoelig persoon is gewoon iets wat je bent. Net als verlegen, extravert, introvert etc. Hier hoeft dus geen DSM voor afgegeven te worden. Het helpt alleen als je kinderen (of volwassenen) beter begrijpt.
Dat is duidelijk idd...ik denk ook dat je daarin gelijk hebt..het is misschien wat "afwijkend" maar niet voldoende dat het echt problematisch wordt...en dan wordt het door sommigen misschien als onzin bestempeld?? Maar mamabri probeert volgens mij iets anders te zeggen..als ik haar goed begrijp denkt zij dat er met kinderen die nu hs genoemd worden eigenlijk meer aan de hand is en dat het overgrote deel daarvan dus eigenlijk een vorm van autisme heeft?
Laat ik het anders zeggen: Ik lees hier mijn kind in. Mijn kind wat dus wél geclassificeerd is als autist/adhd-er. Vooral de delen overprikkeld, druk etc. Dit was mijn zoon toen hij klein was. Nu is het meer dat hij zichzelf erg onderschat. Hij is erg onzeker en verbergd dat met grote verhalen, waar hij nu dus hulp bij krijgt dmv gesprekken. Ook het gedeelte over de levensvragen die had hij ook. En hij werd en wordt daar zo gevoelig van dat hij periodes heeft waarin hij denkt aan zelfmoord. Puur omdat hij soms met zijn gevoel geen kant op kan. Deze gevoelens heeft hij gelukkig niet altijd, maar wel af en toe en dat begon al toen hij een jaar of 6 was. Dat is ook de reden waarom ik zo bang ben dat veel ouders het maar onderschatten van: het is geen stoornis.
Dat is heel duidelijk, bedankt voor je antwoord. Maar toen hij 6 was...had hij dan al het gevoel dat hij het leven niet meer zag zitten..dat is wel heftig zeg! Ook op deze leeftijd trouwens hoor.
Mmmmmm misschien ook, ja. Hij mankeert zeker wel iets, maar hij valt niet onder het kopje autisme, zoals ik autisme ken. Een echte autist (waarvan beweerd wordt dat hij dat dus heeft) loopt een kamer binnen waar een tafel met stoelen, een kast etc staat. Op de tafel ligt een hamer. Een autist ziet wanneer hij de kamer in loopt eerst de hamer, dan de tafel waar de hamer op ligt, dan de stoelen om de tafel heen en dan pas de kast. Wordt gezegd (niet door mij ) Maar mijn lieve autist van bijna 18 loopt de kamer in, en ziet gewoon wat er in de kamer is. NIET toen hij 4 was, ook niet toen hij 8 was, dit kwam pas toen hij een jaar of 14 was, want toen hij jonger was zag hij het als bovenstaand. Maar nu hij 18 is, ziet hij gewoon de hamer op tafel liggen met de stoelen eromheen en de kast ernaast. Snappen jullie me nog? Autisme is een blijvende stoornis, toch kun je blijkbaar heel veel aangeleerd krijgen, of het is geen autisme. Wat denken jullie?
Ja, en dat heeft hij niet altijd en ook niet heel vaak trouwens, het zijn periodes. De laatste keer is een jaar of 2 geleden geweest en ja dat is heftig, want ook al heeft hij het niet vaak, ik blijf elke dag angstig om zijn kamer in te lopen en heb heel vaak de gedachte: "wat als..."
Ik begrijp ook wel wat MamaBri probeert te zeggen, namelijk dat ze bang is dat veel kinderen niet goed geholpen worden omdat niet de juiste diagnose wordt gesteld. Ik snap alleen niet zo goed waarom je HS als onzin bestempeld, terwijl er een wereld van verschil zit tussen een autistisch en een HS kind.
Ik heb ook veel ervaring in mijn omgeving met autistisch verwante stoornissen en hooggevoelige mensen. Naar mijn idee zijn er echt wel veel overeenkomsten maar er is ook een wezenlijk verschil: hooggevoelige mensen hebben vaak een uitmuntend empatisch vermogen, iets waar juist mensen met autisme gebrek aan hebben. Het is wel aan te leren maar hoogevoeligheid kenmerkt zich door dit vermogen. Het is echt duidelijk niet hetzelfde als autisme, ook al zijn er overeenkomsten.