MH17 was 2 dagen voor de geboorte van mijn jongste. Dus dat is wel iets waar ik bij zijn verjaardag aan terug moet denken.
Wat betreft individuele kinderen denk ik vooral ook aan de kinderen die ik ernstig beschadigd op de kinderIC heb gezien, vooral na een ongeluk of mishandeling. Dat doet je zo vaak beseffen dat een ongeluk echt in een klein hoekje zit, dat je het als ouders nog zo goed kan regelen maar het door anderen alsnog mis kan gaan, en dat rijden met alcohol op echt misdadig is, en dat kinderen zo ontzettend kwetsbaar zijn.
Ik moet ook vaak nog denken aan de aanslagen in Parijs. November 2015. Mijn jongste is toen geboren en de kraamhulp die wij die week hadden zou een weekend naar Parijs gaan met haar man. Had ze natuurlijk super veel zin in. Dus zij nam afscheid aan het eind van de kraamweek. En zou kort daarna vertrekken. Ik weet niet of ze al in Parijs waren toen het gebeurde. Ik heb haar nooit meer gezien of gesproken, dus weet niet hoe ze het gehad heeft, maar leuk zal het niet geweest zijn. Later is er nog eens een schietpartij geweest op de Champs-Elysees. Toen was mijn dochter met school in Parijs. Voor zo'n 24 uurs tripje als examenuitje. Ik hoorde gelukkig pas de volgende ochtend vroeg van de schietpartij. Toen was ze alweer bijna thuis.
Op een of andere manier denk ik nog regelmatig aan Julen, het jongetje in de put. En dat zijn ouders eerder al een kind verloren. Zo verdrietig verhaal. En Anne Faber. Ook wel aan de stint, en de meisjes die een tijdje terug verongelukten op hun skelter.
De vermissing van Cassandra van Schaijk, ik was een jaar of 12 toen daar op tv uitgebreid aandacht aan werd besteed en ik ben dat nooit vergeten. Ook inderdaad Ruben en Julian, wat wel heel dichtbij kwam (zo'n hekel aan om dat te zeggen), omdat ik op dat moment in Cothen woonde. En verder ook het jongetje in de put, Julen, dat al eerder genoemd is.
Al die genoemde dingen denk ik soms wel aan. Verder ook aan een ongeluk dat misschien wel 30 jaar geleden is gebeurd.Een auto belandde in een sloot, een jongen dook erin om de inzittenden te redden en brak daarbij zelf zijn nek. Ik vraag me soms af hoe het met hem zou gaan. Ik dacht dat hij Jim heette, maar ik weet het niet zeker.
Ik moet ook nog wel eens terug denken aan de vermissing van Elke Wevers. Een vriendin van haar zat hier dacht ik ook op het forum. Ik lees dus net pas dat haar buurman onofficieel wordt verdacht van moord op haar. En ik zie ook dat haar moeder pas geleden is overleden aan kanker. Hoe verdrietig dat je nooit te weten bent gekomen wat er met je kind gebeurd is.
de vuurwerkramp, ik werk bij een woningcorporatie in Enschede waarbij toen veel woningen zijn verwoest. Wat een vreselijke tijd was dat. Al dat verdriet, al die mensen die geen huis meer hadden, al die verwoestingen. Dat zal ik nooit meer vergeten. We werden die zaterdag gebeld en zijn meteen in de overlevingsstand gegaan om iedereen maar te kunnen helpen.
MH17. M'n man ging de dag erna vliegen. De paniek en het verdriet om mh17 die ik voelde kan ik nog steeds voelen als ik er aan denk. Madeleine mcCann. Aanslag in Parijs. En andere aanslagen die best op elkaar volgden. Ik ben daar altijd wel angstig voor dus zulk nieuws grijpt mij dan aan. Bij ons in de stad was er brand ontstaan in een woning, moeder had slaapkamer van 2 kids op slot gedaan. Die kindjes hebben het niet gered.
Anders Breivik was dat toch? Voor mij verder: - Alles rondom de meisjes die wat zijn aangedaan door Marc Dutroux. - Bijlmerramp. - Dood van prinses Diana. - Verdwijning Natalee Holloway en Stephany Flores. - Twin towers. - Madeleine McCann. Zie nog zo dat gezichtje voor me. - Vuurwerkramp Enschede. - Schietpartij Virginia Tech en nog enkelen waarvan ik de naam niet meer weet. - Aanslag winkelcentrum Alphen a/d Rijn door Tristan van der Vlis, vooral ook omdat dat soort dingen altijd vooral in Amerika leken voor te komen en dus een ver van m'n bedshow waren en dit wel heel dichtbij kwam, al dan niet doordat ik iemand kende die daar was op dat moment. - Aanslag Parijs. - Vuurwerkramp Volendam. Heel dichtbij vooral. - Ongeluk met de stint moest ik paar dagen terug nog aan denken toen ik bij uitzondering weer eens twéé kinderen op m'n fiets had en merkte hoe zwaar dat is als je het niet meer gewend bent.. en ik dagdroomde over hoe lekker een bakfiets oid. soms zou zijn.
Het meisje van Nulde had ik even niet meer aan gedacht toen ik m'n post hier plaatste, maar dat is wel echt zo'n "o ja momentje". Een familielid woont daar in de buurt. Altijd als we dan langs het strand van Nulde rijden denk ik er weer aan.