Mijn dochter is na HELLP en een keizersnee 5 weken te vroeg geboren. In de tijd dat ze in het zh lag heb ik volledig gekolfd om haar toch bv te kunnen geven. Sinds gisteren is ze thuis, en eigenlijk gaat alles goed. Alleen begin ik langzaam maar zeker te twijfelen over de bv. Ze is nog lang niet sterk genoeg (en niet lang genoeg wakker) om een hele (laat staan alle! )voeding uit de borst te drinken. Ik moet dus nog steeds alles kolven. En dat begint me nu zo tegen te staan... Ik voel me af en toe meer melkkoe dan wat anders. Ik begin ook steeds meer tegen het kolven steeds op te zien. Daarbij komt ook nog dat ik merk dat (zeker rechts) de productie aardig begint terug te lopen, wat me weer onzeker maakt Maar ja, aan de andere kant... Ik vind het wel een fijn idee dat ze, ondanks dat ze het zelf niet kan halen, wel bv krijgt. Zeker toen ze in het zh lag had ik echt het gevoel dat ik dan in ieder geval dat voor haar kon doen. En stoppen met bv is onomkeerbaar... Ik twijfel dus vreselijk. Ik heb wel altijd gezegd dat ik bv zou geven zolang zij en ik het leuk vonden en dat ik, zodra het voor 1 van ons een drama zou worden, zou stoppen... Maar ja... Is het al een drama of niet? Twijfel, twijfel... Is het niet wakker blijven en haar gebrek aan kracht iets dat met een lact.kundige op te lossen is? Of is dat echt iets dat tijd nodig heeft en moet groeien. Ze snapt namelijk het hele bv verhaal wel. Ze hapt goed (is in het zh extra aandacht aan besteed), zuigt goed, maar valt na een paar minuten in slaap en heeft dan erg weinig gedronken (bij lange na geen hele voeding )...
hoi, jeetje, wat een gedoe zeg. kolf je nog steeds? waarschijnlijk heeft het grootste deel van jullie probleem te maken met het feit dat ze zo prematuur ter wereld kwam! ze is gewoon hartstikke klein, en ondanks dat feit lees ik dat ze het heel goed doet! ze doet haar best, met alles wat in haar vermogen ligt. net zoals jij dat doet, door haar jouw voeding te geven. je mag geen wonderen verwachten, maar hulp kun je wel zoeken. en soms moet je je doelen aanpassen. er zijn moeders en kinderen waar het uiteindelijk wel gaat lukken, en er zijn moeders met kinderen, die altijd (een deel) bij zullen moeten blijven kolven. dat betekend niet dat je wel of geen borstvoeding geeft. ik heb onmetelijk veel respect voor die moeders die toch borstvoeding willen geven door te kolven. ook al is dat niet een half jaar of wat je je van te voren had voorgesteld. je doet wat in je vermogen ligt. of je nu inmiddels gestopt bent met kolven of nog steeds door gaat voor je kindje, dikke pluim voor wat je hebt bereikt! mijn advies: zoek iemand in de buurt, en verwen je zelf dagelijks met bijvoorbeeld een extra lekker sapje, een muziekje, een bodylotion, tijd voor jezelf, wat dan ook, om jezelf te belonen voor je effort! tot slot: vergelijk je niet negatief met een melkkoe, dat zijn hele lieve dieren, die heel veel goeds geven aan onze maatschappij! (die maken de basis voor kunstvoeding en opvolgmelk bijvoorbeeld) lieve groet, heidi margit