hallo, ik wil even me verhaal kwijt. Vandaag was ik lekker aan het werk, en kreeg rond een uurtje of half 4 een whatsapje van me moeder met dat ze in het ziekenhuis waren vanwege mijn opa dat niet lekker ging. ik natuurlijk gevraagd wat er aan de hand was en hij had een dubbele longontsteking en ze hart werkte niet zo lekker. Oke ik nietsvermoedend door gewerkt en eenmaal thuis aan gekomen snel eten de honden eten geven en onze konijnen eten geven want me ouders waren er nog niet. Ik snel door gereden naar me vriend, van daaruit even naar een veldje gegaan om even lekker te gaan voetballen. Krijg ik een belletje van me moeder ik neem lekker vrolijk op HEEEEEEYYY... Me moeder slecht nieuws, ik voelde het al aankomen... Opa was overleden... spontaan... he verdorie natuurlijk huilen... Nu weet ik dat me opa 5 jaar lang gevochten heeft, hij was er niet mee eens dat hij dingen niet meer kon en dat me oma overleden was, kon hij niet verwerken. Zo sterk dat hij was heeft hij gevochten voor alles wat hij niet meer kon, veel ziekenhuisuren en negatievitijd. Nu krijg ik binnenkort ook me huis en heb heel veel spullen gekregen van me opa, zoals een wasmachine en droger ect. Wou hem er nog voor bedanken deze maand, wat nu niet meer kan. Heb hem ook al eventjes niet meer gezien... Ik voel me zo ontiegelijk schuldig dat ik hem niet eens heb kunnen bedanken voor alles wat hij me gegeven heb en dat ik hem ook al een tijdje niet meer gezien heb. Ik ben niet verdrietig om het feit dat hij heen gegaan is, want me opa wou dit, hij heeft het boek gesloten nog maar 6 dagen geleden (zijn huis, oma's herineringen) en hij vond het genoeg zo. Mijn ogen een sterke man die nu lekker bij ze vrouw is en weer kan genieten! Maar toch ondanks dit voel ik me zo schuldig, zou me voor me kop willen slaan..... hij zal meekijken vanuit waar hij is naar zijn kleinzoon samen met oma!<3 opa voor altijd bij ons. 06-06-'13 mooie datum! Moest het even kwijt zit me zo dwars...
Gecondoleerd. Weet je voelde me ook rot na dat mijn oma overleden was. Van was ik toch maar wat vaker langs gekomen in eens ging het heel snel en was ze overleden! Heb toen stil bij de kist gezegd sorry oma.
Gecondoleerd! Laat je gevoel luisteren naar wat je zelf al zegt, jou opa weet vast wel dat je dankbaar bent voor wat je hebt gekregen en zal straks zien hoe veel jij hier van geniet als je ze straks kunt gebruiken.
Ik heb mijn oma een heel persoonlijke brief geschreven en in de kist gelegd. Kon ik alles zeggen wat ik nog wilde zeggen en het gaf me daarna echt rust. Gecondoleerd en sterkte!
Gecondoleerd en heel veel sterkte. Je kan altijd je opa alsnog bedanken zodra je bij de kist staat. Ikzelf geef al jaren dierbaren een briefje mee in de kist met laatste woorden.
Gecondoleerd en heel veel sterkte. Je opa weet heus wel dat je heel erg veel van hem hield en dat je hem dankbaar bent, je hoeft je niet schuldig te voelen meis.