Zwaar autisme zou ik ook niet wensen voor een kind of voor ons als gezin. Andere aandoeningen zou ik eerst meer over moeten weten, qua behandelmogelijkheden, prognose etc.
Dat jongetje dat ongeveer in het midden van het zwartboek gehurkt zit te lachen is overigens mijn zoontje. Ik moest het even kwijt. Ben zo trots op hem...
nou je hoeft niet zo agressief te reageren. Natuurlijk zijn er gezinnen waarbij het op rolletjes loopt, maar dat betekend niet dat dit voor iedereen geldt. En ik zeg niet dat die ouders liegen maar ik vind wel dat het algemene beeld van downsyndroom opgehemeld wordt. De ouders en broers en zussen die het dagelijks loeizwaar hebben staan niet in dat boek. maar als mensen die zich aangesproken voelen zo agressief blijven reageren stop ik met deze discussie.
Maar dat geldt toch voor heel veel medische/technologische mogelijkheden, zoals klonen, genetische manipulatie etc. En dat is een mega-ingewikkelde discussie waar ik in ieder geval niet voldoende kennis van zaken heb om die goed te kunnen voeren.
Dan moet.je toch eens beter lezen. Maar de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet, want jij beticht hilly van een en ander terwijl jij ouders veroordeelt die er wel voor kiezen om een zwangerschap af te breken door down.
Maar dat is toch mijn hele punt? je mag best zeggen wat je denkt dat je zou doen, maar heel stellig reageren in de zin dat je af zou breken of niet, dat vind ik van beide partijen heel voorbarig. Ik zou zelf bv echt niet weten wat ik bij een volgende zwangerschap zou doen als blijkt dat er weer iets mis is. Ik kan er van tevoren natuurlijk over nadenken, maar op het moment dat je die achtbaan instapt, weet je pas wat je mogelijk gaat doen. Het is een heel traject met allerlei voors en tegens en vooral heel veel wanhoop. Dus of ik zou afbreken met Down? Ik denk het wel, maar ik weet het niet zeker, absoluut niet zelfs! Ik weet zelfs niet eens of ik bij een aandoening die niet met het leven verenigbaar is zou afbreken, omdat ik er nu, op dit moment, niet voor sta. Ik denk dat ik weer dezelfde keuze zou maken, maar het is goed mogelijk dat ik de keuze wat langer uit zou stellen of zelfs helemaal niet zou kunnen (laten) uitvoeren. Voor ik zwanger raakte, was ik net zo stellig als een aantal hier: we breken niet af, ik zou nooit een abortus laten doen! En ik ben helaas wijzer geworden op de hardste manier.
Dat klopt, dat is met veel dingen zo. En ik zal ook niet doen alsof ik alle kennis in huis heb. Ik zie veel positieve dingen in de technologische vooruitgang, zoals inderdaad niet met het leven verenigbare afwijkingen opsporen. Maar ik zie ook valkuilen (in mijn ogen) in bijvoorbeeld een ogenschijnlijk onschuldige nipt test. Het idee dat er misschien meer zwangerschappen niet worden uitgedragen, doordat ouders de opgespoorde afwijking te ernstig vinden. Ik word daar oprecht verdrietig van, en dat is puur omdat ik anders kijk naar kindjes met die afwijkingen. Maar dat zal er nooit voor zorgen dat ik tegen het beschikbaar stellen van dit soort tests zal zijn. Juist omdat er ook hele goede kanten aan zitten. Ik denk dat ik wel een beetje alles gezegd heb met betrekking tot dit onderwerp en dat ik in herhaling ga vallen, dus ik ga proberen niet meer te reageren Iedereen die ik beledigd heb, sorry, dat was zeker niet mijn intentie. Mijn intentie was meer inzicht te krijgen in de andere kant van het standpunt en dat is redelijk gelukt. Ik weet iig dat ik door deze discussie alleen nog maar meer in mijn eigen standpunt ben gaan geloven Sommige meningen zal ik nooit begrijpen, en dat is oke.
Vind maar een 1 post van mij dat ik mensen veroordeel die tot die keuze komen. Ik veroordeel niemand in hun keuze, keuzevrijheid. Waar ik wel over val ( had je al kunnen lezen) dat er een bepaald onjuist onrealistisch beeld hier wordt geschetst van down. Eerlijke, realistische beeldvorming, geen via via verhalen etc etc. Puur op feiten en dan ligt de keus altijd nog bij de ouders. Maar de manier waarop er over down gesproken wordt op het forum is vaak niet de waarheid en heel erg negatief. Goede voorlichting is stap 1.
Ik ben t met je eens dat de hazelip een grote stap weg is, maar daarom vroeg ik het me juist af hoe er dan gedacht wordt over andere "wensen" Want waar ligt inderdaad de grens dat je nog mag zeggen: dit is ongewenst? Het komt nu op mij over dat Hilly een kindje met down ongewenst mag vinden, maar ik zou een kindje met een hazelip niet ongewenst mogen vinden omdat dat niet ernstig genoeg is. Maar wat als ik dat wel ernstig vind omdat het kind de rest van het leven verminkt is? En iets er tussenin zoals een kindje dat nooit zal kunnen lopen maar verder gezond is? Is dat ernstig of niet? Als je zegt dat het een eigen keuze is om een bepaald kindje wel of niet te willen (dat was de opmerking waar ik op reageerde) dan moet dat niet alleen in die situaties gelden die jij persoonlijk als ernstig bestempeld, vind ik.
Ok, nog 1 reactie dan ... Ik denk dat je inderdaad niet weet wat je doet als je voor de keuze staat. Maar ik en een paar anderen zouden überhaupt niet voor de keuze komen, doordat we bepaalde tests niet laten doen. Dan kun je dus wel stellig zeggen dat je de zwangerschap niet zou afbreken voor iets als Down, want als je het niet weet ... sta je nooit voor die keuze. Snap je? Dit geldt natuurlijk niet voor dingen die je tijdens reguliere echo's tegenkomt, tenzij je ook die echo's niet laat doen. Dan kom je uiteraard wel voor een keuze en kun je enkel zeggen wat je waarschijnlijk zal doen.
Ik denk dat we het hier niet eens over gaan worden. Ik kan me namelijk helemaal niet vinden in je woorden als 'opgezadeld' ;niet welkom' en imperfect' etc. Het laat voor mij zien dat je enkel kijkt naar wat jij fout vind aan de keuze die een ander maakt en je gaat daarbij totaal voorbij aan het verdriet en de wanhoop van deze mensen. Vind dat echt schokkend en het toont weinig begrip. Dat jij er niet voor kiest omdat jij er zo over denkt, betekent niet dat je dit zo kunt schrijven over mensen die iets doormaken waar jij geen ervaring mee hebt. Ik weet dat er hier vrouwen meelezen die een zwangerschap hebben afgebroken om Down of een andere niet-levensbedreigende aandoening en geloof mij maar dat je heel heel veel pijn veroorzaakt met deze woorden. Een trap na terwijl iemand al op de grond ligt. Het zou mooi zijn als deze vrouwen hier mee kwamen praten om hun ervaring en gevoelens te delen, maar dit zullen ze niet durven en ook niet aankunnen. Omdat hier zo snoeihard geoordeeld wordt over hun keuze en hun verdriet. Op deze manier sla je een discussie dood, terwijl je juist zou kunnen leren van de ervaringen van deze vrouwen.
Helaas verander je dit niet bij veel mensen.. Ik ken via onze buren diverse gezinnen met kinderen met down, mijn collega heeft ook een dochter met down, en ik kan niet anders dan alleen respect hebben voor liefde en kracht van deze ouders, en de onwijze liefde dat deze kinderen kunnen geven. Medische complicaties leef je door als ouder, die kracht zit in je, al zijn volgens mij veel mensen juist bang dat ze deze kracht niet bezitten. en vanuit hele andere situatie weet ik dat 'de' omgeving op een of andere manier verwacht dat gezinnen in bepaalde samenstelling een onwijs zwaar leven hebben. Dit krijg je dan constant naar je toe gesmeten en als je probeert uit te leggen dat je wel gelukkig en volkomen tevreden bent met je gezin zoals het is, gaan ze maar vanuit dat je liegt . Ik maak het nog steeds dagelijks mee, echt bizar..
@ Nina, wat een prachtig manneke. Mooie donkere haren en oogjes, ik snap dat je erg trots op hem bent. Misschien moet hij maar eens kennismaken met mijn dochter, haha.
Ik hoop dat jullie nog lang van hem mogen genieten. Ook zijn broer en zus en dat ze hem niet als 'last' gaan zien.. Want dat wordt vaak gezien als een vreselijk groot probleem door buitenstaanders die nog niet eens weten waar ze het over hebben.