Ik vraag me af of er hier meer mensen zijn waarbij het niet lukt, wat je eigenlijk zou willen. Ik heb het boek van Marie Kondo gelezen, super enthousiast over, de Netflix serie uiteraard gezien, wel 2x. Mijn kledingkast is gelukt, de stapel kleding op het bed, het opvouwen in mandjes. Super netjes. Doe nog steeds kleding weg tussendoor en koop alleen tweedehands dus niet te duur en niet veel. Maar ik zie overal van die fantastische woonkamers, bijv. op VT wonen en dan wil ik het ook zo minimalistisch inrichten, wat mij niet lukt. Overal liggen spullen van de kinderen. En juist nu we hele dagen thuis zijn heb ik tijd om op te ruimen maar m'n kinderen halen ook alles overhoop. Ik zou mijn huis zo graag wat netter willen. Schoon lukt wel. Stap 1 van Marie Kondo is gelukt, maar de boeken moeten nog bijv. Herkenbaar? Tips van mensen die het wel is gelukt?
VT Wonen is niet realistisch qua kinderhoekjes. Op gegeven moment spelen kinderen liever op hun kamer, dan krijg je langzaam je woonkamer terug. Op schooltassen, lege zakken chips ed na als ze pubers zijn.
Marie Kondo zweert erbij dat alles eigenlijk in 1x moet gebeuren, dus álle kleding meteen, álle boeken, álle papieren etc, ipv het per kamer te doen en stapje voor stapje ... Dat ‘alles in 1x’ werkt voor mij dus totaaaal niet. Ik ben nog lang niet klaar met mijn decluttering, maar ik doe het echt kastje voor kastje, dat is haalbaar en daarna voel ik me ook voldaan - alles in 1x resulteert na een dag in een grote bende (want een berg moet weg, een andere berg kan verkocht worden of moet naar de kringloop, etc), ik voel me verhit, ben 100x gestoord tijdens het hele proces, geen echt overzicht... Het is dan dus wel uitgezocht, maar die dozen vol dingen die weg moeten, tja, die belanden dan snel op zolder. Dus: kastje voor kastje, stapje voor stapje, als je iedere week (of 2 weken, of 4...) al bv een vuilniszak vol hebt en 1 doos voor de kringloop, dan gaat het súper rap!
Ik minimaliseer al ongeveer 5 jaar. Ben onbewust begonnen. Ik vind het steeds makkelijker om dingen los te laten. Wij hebben niet extreem veel speelgoed (ook niet extreem weinig). Dat heeft allemaal een vaste plek in een kast. Regel hier is dat als het niet meer in de kast past dat er dan iets weg moet. Mijn zoontje weet dat en helpt mij dan met sorteren wat er weg kan. Ik weet natuurlijk zelf ook wat zijn lievelingsdingen zijn. Ik help hem in principe met opruimen. Zodat alles op zijn plek blijft. Dat houdt het voor hem en mij overzichtelijk. Als het opgeruimd is zie je amper dat er hier een kind woont. Op wat grote spullen na die niet in een kast passen (speelkeuken, poppenwagen, Bobby car). Maar ik ben ook wel eens moe, lui of heb het druk met iets anders. Dan is de woonkamer ook niet spik en span maar ik weet wel dat ik het binnen 15 minuten allemaal weer netjes krijg, dat geeft mij rust. Ik vind de filmpjes van de "the minimal mom" of "small changes" op you tube fijn. Dat is zo'n beetje hoe ik er ook in sta en ik haal best veel motivatie uit die filmpjes.
Tja ik heb niet zoveel met die opruimguru's. Ook met de Japanse dame niet. Ik denk toch dat het echt het fijnste en beste werkt wanneer je je eigen manier aanhoudt. En het zou wat zijn als ik alleen spullen mag hebben als het 'joy sparkt'. Dan zou ik toch veel dagelijks gebruikte spullen moeten wegdoen omdat het niet zozeer joy sparkt, maar ik wel nodig heb in huis (denk aan bepaalde keukenspullen). Ik zou gewoon per ruimte proberen te werken. Eerst de woonkamer, dan de slaapkamers, keuken etc. Niet teveel in 1x, want dan wordt het echt onoverzichtelijk. Iedere dag een beetje is beter dan na een lange dag uitgeput op de bank liggen van het opruimen waarna je wekenlang niks meer uitvoert.
Je weet dat vtwonen niet echt is he? Vtwonen is net als fotos voor funda: het word echt flink opgeruimd voor de foto. Een kennis van mij heeft in de vtwonen gestaan met haar huis, en dat huis ziet er op een doordeweekse dag met kinderen thuis echt anders uit hoor Opruimen is natuurlijk een goed idee, maar verwachting wel realistische dingen van jezelf
Mijn allerbelangrijkste regels zijn: - is het heel/compleet? - gebruik je het nog of ligt het al maanden of jaren in de kast? En als ik het dan niet meer nodig heb, geef ik het weg aan iemand die het wel kan gebruiken (weggeefhoek of vrienden oid) of breng ik het naar de kringloop. Alleen troep gooi ik weg. Oude kleding gaat ook altijd naar vrienden of Dorcas.
bedankt voor jullie reacties. Ja, dat vt wonen nep is dat besef ik mij nu wel. Ik ruim wel kastjes op per keer, of een kamer per keer. Maar bijv. de slaapkamer blijft overstromen met vies, dan weer schoon wasgoed. Er is eigenlijk geen een kamer echt "zen" zoals ik zou willen. Misschien de woonkamer een beetje. Daar ligt geen kinderspeelgoed. Hmmmm
Dit doen wij dus ook. Nieuw speelgoed, dan eerst iets weg. Alles zit in bakken gesorteerd, na twee bakken pakken om te spelen ruimen we eerst op en dan pakken we pas iets nieuws. Wij hebben weinig opbergruimte en een paar keer per jaar (denk en keer of 6) ga ik in een week tijd elke kast in huis langs (zijn er niet veel) en sorteer ik op weggooien, houden of weggeven. We gaan over 2,5 week verhuizen en hebben dan opeens alle ruimte, maar echt heel weinig spullen. Opruimen is hier echt binnen een paar minuten gebeurd, waardoor schoonmaken ook sneller en makkelijker gaat. Vrienden/familie verbazen zich altijd over hoe opgeruimd en netjes het hier is. Gewoon omdat we weinig onnodige spullen hebben en alles makkelijk weg stoppen.