Ahh knuffel! Heel erg herkenbaar die twijfels. Wees lief voor jezelf! En alles is goed.. de twijfels mogen erzijn. Ik merk aan mezelf dat mijn twijfels cyclus gevoelen zijn.. Eerste week menstruatie enorme baaldagen en twijfels.. wat doe ik mezelf en mijn gezin aan, 2e week voel ik mijn hartewens en verlangens weer opkomen, derde week voel ik ongeduld, spanning en vlinders, vierde week wisselt af met teleurstelling en hoop. Om vervolgens weer bij week 1 te beginnen Mijn oudste is ook bijna 11.. en ook die leeftijd heb ik steeds in mijn achterhoofd. Maar.. vinden wij daar wat van? Of denken we dat anderen daar wat van vinden..
Pff meiden waardeloze ronde hier, ik begon net peentjes te zweten terwijl t 18 graden hier is, weer koorts....kut griep ben er helemaal klaar mee . De jongste twee opknappen de, de oudste heeft nog steeds niets en de rest snotterd er op los hoofdpijn koorts lief is ook echt typisch een man met griep soms hilarisch
Tja dat hoopte ik de vorige maanstondes ook♡ Vertrouwen op wat er is...naast de teleurstelling voelen en genieten van wat er wel is, bos, buiten, halve dag lego met dochterlief van 6, nu lekker thuis samen♡
Groot gelijk niet vergeten ook door te gaan met het leven dat je nu hebt en niet blijven hangen in de teleurstelling is heel belangrijk
Klopt helemaal maar dat is soms wel moeilijk vind ik, wij gaan nu het derde jaar in en ben nog nooit zwanger geweest. Wordt steeds moeilijker om hoop te blijven houden en man en ik hebben het er steeds vaker over hoe we onze levens gaan leiden mocht het toch niet lukken.
Het is zeker moeilijk vooral als je inderdaad heel lang al bezig bent. Hoop is het aller belangrijkste Lijkt me heel zwaar om verder te kijken als het niet mocht lukken. Wel fijn dat je dit samen kunt delen.
Dat is zeker moeilijk! Helemaal als je al zo lang bezig bent en elke keer een teleurstelling krijgt.. Heb ik het goed gelezen dat jullie komende maand met ici of ivf verder gaan?
Het meest vervelende vind ik dat hoop en teleurstelling zich elke keer afwisselt. Ene keer ben ik er vol van overtuigd dat het ons ook wel gaat lukken en het andere moment ben ik super verdrietig en voelt het echt uitzichtloos. Denk dat sommigen zich hier ook wel in herkennen? Ik heb eerst in maart een HSG, aan de hand daarvan wordt bepaald of ze willen starten met eerst IUI of direct IVF. Mijn voorkeur gaat op een of andere manier uit naar IUI, denk omdat het IVF direct als het eindstation voelt.
Ondanks dat dit pas mijn 3e iui is weet ik precies wat je bedoelt. Ik herken mezelf hier 100% in. Elke cyclus begin in met volle moed en zodra de iui is geweest voor hoop! En dan is daar de menstruatie weer..
Zeer herkenbaar inderdaad! Ik moet mijn klopje denk ik nog krijgen ofwel kan ik er beter mee omgaan omdat ik hopelijk deze ronde alles in orde kan maken om te starten met IVF Hoe dan ook, het tranendal is voorlopig nog weggebleven.