echt goede woorden zijn er niet om uit te drukken hoe ik me voel. Voel me zwaar klote, weet niet meer wat voor doel ik heb. Ik ben gewoon op. Kan niet meer. Ben zo moe van al het vechten. Heb in geen tijden meer goed geslapen. Wordt heel vaak 's nachts wakker en kom dan moeilijk weer in slaap. En 's morgens wordt ik veel te vroeg weer wakker. Ik hou mijn schema wel aan: 's morgens iets in huis/iets verplichts, 's middags iets ontspannends. Maar doordat ik ook nog eens geen werk heb ben ik zo aan huis gekluisterd.
Mijn moeder wel, maar om haar daar nu iedere dag mee lastig te vallen...... Ik zal er toch zelf overheen moeten zien te komen. Ik krijg ook van alle kanten te horen dat ik sterk ben en dat ik er overheen kom. Maar het is wel erg veel wat ik meemaak. Een beetje te, als je het mij vraagt. Wanneer stopt het eens?
Je kunt wel horen dat je sterk bent.. maar je moet het ook nog eens doen en kunnen.. wel fijn dat je met je mams kunt praten..
vind het heel vervelend maar moet nu weg.. heb een afspraak om drie uur.. Maar als je even je verhaal kwijt wil.. in welke vorm dan ook.. dat mag hoor. Hele dikke Knuff
Ik weet echt niet hoe ik me voel als hij zondag hier is geweest. Ik probeer me er op voor te bereiden. Maar hoe kan jeje voorbereiden op iets waarvan je weet dat het je enorm veel pijn gaat doen?
Meis, je moet ook niet verwachten dat het van de een op andere dag over is dat gevoel! is heel normaal dat je er om rouwt en je klote voelt en verdrietig bent! neem de tijd om het te verwerken en probeer het een plek te geven klinkt erg makkelijk allemaal hoor, dat ben ik met je eens maar je moet het wel verwerken... niet gelijk van alles op willen pakken en een heel ander leven gaan leiden aangezien je dan de klap later krijgt! neem zondag de tijd om zijn kant van het verhaal aan te horen en geef aan dat jij de strijd zat bent en het graag een plek wil geven maar het er wel moeilijk mee hebt... ook je ouders benaderen en vragen of je daar een avond in de week kan slapen ofzo..
wandelen schijnt trouwens erg goede therapie te zijn. Ikzelf vind altijd rust als ik aan het tuinieren ben.... kalmeert me en akn ik alles op een rijtje zetten...
Mijn moeder heeft geen logeerplek. En ze woont 60 km bij me vandaan. Nu ik in de zw zit heb ik ook niet zo heel veel geld om vaak naar haar toe te gaan. Al heb ik dat nu wel nodig. De meeste vriendinnen wonen ook ver weg. Dus daar ga je ook niet zo snel heen. Ik ga me maar ff bij elkaar rapen en aan de wandel Zal wel warm zijn, maar dat boeit me nu niet. Ik moet weg hier. Mss dat ik vanaaf nog ff kom kijken. Anders tot de volgende keer......