Mijn oma heeft ook een zoon verloren na een voldragen zwangerschap, net zo, die is begraven als zoon van.... zonder eigen naam. Pas toen het einde van mijn oma naderde kwam het ter sprake, dan schrik je je een hoedje, als ze er met je in de auto over begint, terwijl je het nooit hebt geweten. Heel apart allemaal. Maar ik ben zeker blij dat het nu allemaal beter geregeld is en dat iedereen op zijn/haar manier afscheid kan nemen.
Meiden, ik werk weer even verder, anders doe ik niks anders dan gezellig kletsen en kan me nog duur te staan komen! tot later x
idd!! is nog wel begraven dan...mijn tante niet...dat kindje werd meegenomen om verbrand te worden.. Mijn nicht heeft uigezocht wat er mee is gebeurd...en heeft ervoor gekozen om dat niet tegen haar mama te zeggen....want dat wil je niet weten.... (kindje is verbrand met medisch afval........ hoe kunnen ze zoiets doen....)
Vreselijk zoiets, maar zoiets gebeurt tegenwoordig nog wel met miskramen voor x-aantal weken, tenzij je echt op je strepen gaat staan.... En daar moet je heel duidelijk in zijn zonder pardon. Ik kan me goed voorstellen dat je nichtje dat niet tegen haar moeder wilde zeggen, vreselijk.
Dat moet ik eigenlijk ook gaan doen, maar er komen van die heftige verhalen voorbij, is lastig/moeilijk om dan te stoppen.
Tja ik zit weer in zo'n onduidelijke fase. Denk wel het een en ander te voelen maar weet dat dat nog niet zoveel zegt. Probeer nuchter te blijven maar ga natuurlijk zitten focussen op het feit dat ik me misselijk voel en een 'raar' ongi gevoel heb. Heb me voor genomen in ieder geval niet voor de 23ste te testen.
haha gewoon computer af zetten en opstaan!! en dan benen in beweging zetten en weg lopen...langzaam steeds verder weg totdat het forum niet meer trekt...en dan ben je vrij om te doen wat je wilt!!