Mogge Charmed! Is dat zo Rimar? Dat je ticker niet meeloopt? Oei! Dat is vervelend! Ik vind 1 x per maand mn banner aanpassen méér als genoeg namelijk... dat wordt nog wat! Ik heb zo nog even iets te lezen voor jullie.... een verhaaltje van mij... moet het ff copiëren... wacht...
Geen idee, maar meestal als ik een heftige ongi heb dan neem ik een ibuprofen, dat kan dan toch geen kwaad maar het helpt wel goed tegen de kramppijnen.
Hoe lang nog....aanmodderen? Ik zit een beetje met het volgende dames... misschien omdat ik vannacht ongi ben geworden, dat ik het niet meer zie zitten. Maar toch stel ik mn vraag en vertel ik mn verhaal. Komt ie: Oktober 2008.... we zijn serieus begonnen met klussen. Ik ben dan 30 en ga stilaan richting de 31, dus de klok begint naar mijn idee te tikken. Vreselijk blij als in maart blijkt dat ik zwanger ben! Maar helaas... met 6 weken gaat het mis. Maar we laten ons niet uit het veld slaan... en gaan met goede zin door! Meerdere miskramen... dat overkomt óns toch niet!? In augustus blijkt dat ik weer zwanger ben! Helemaal blij als ik positief test! Maar 2 dagen later werd ik snachts wakker met vreselijke pijnen... helaas is het wéér misgegaan! Dan stort je wereld even in. Mn 2e miskraam, en ik vind, net zoals de vk en huisarts, dat het tijd is voor onderzoeken. Ik ben immers ondertussen al weer 31 jaar... Ik begin er stilaan zelfs aan te denken dat we blij mogen zijn als we ons huishouden mogen uitbereiden met 1 kleintje. Klinkt misschien negatief... maar zo voelt het op dat moment. In september naar de gyn die het eigenlijk te vroeg vind voor verdere onderzoeken, maar omdat ik een verwijsbrief had van de huisarts, zet hij de boel toch in gang. We mogen bloedprikken. Cyntjeman 4 buisjes... en ikke maarliefst 9! Eindelijk na 2 maanden krijgen we de uitslag... het is dan november 2009... We zijn volkomen normaal, de bloeduitslagen zijn goed! Nu... december alweer... Gisteren ochtend belde de assistente van de gyn...met de mededeling dat ze in het lab op de verkeerde onderdelen hebben onderzocht. Alleen de chromosomen gedeelte hebben ze gedaan... De rest verkeerd. Dus opnieuw heb ik bloed moeten laten trekken. Wéér wachten en hopen op een goede uitslag! Sinds vanmorgen ronde 14 alweer... de moed zakt me in de schoenen. Hoe lang moeten we nog wachten? Waarom wordt iedereen om ons heen zwanger in een wip? Waarom moet het bij ons zo moeizaam gaan!? Ik ben straks zowiezo 32 jaar als we een kindje op de wereld mogen zetten! ALS het lukt bedoel ik dan.... Maar ik kan het niet meer... op het moment ben ik op... ik zit er doorheen.... ik wil HULP!! Maar waarschijnlijk zal mn gyn zeggen "je telt zo ongeveer om de 4-5 maanden aan, maak je niet druk" Waarom zouden wij geen extra hulp mogen krijgen? Omdat ik wel aantel? Maar waarom staan we hier dan nog steeds met lege handen? Moeten we blijven aansukkelen? Ik durf de gyn niet te bellen.... ik ben véél te emotioneel aangelegd. Ook al voel ik me over een paar dagen waarschijnlijk iets beter... ik kan me in zo'n situatie niet verwoorden... de tranen zijn me steeds te snel af! Wat denken jullie? Is het raar dat ik wil vragen voor extra hulp? Zal ik het nog een maand aankijken? Ik vind het zo moeilijk.... ik heb het gevoel er onderdoor te gaan....*terwijl de tranen nu over mijn wangen rollen*
Ja en dit riep herinneringen die behoorlijk dichtbij kwamen en dus een gigantische impact op mij hadden, heel heftig, maar wel mooi gedaan.
Lieve Cyntje ten eerste is het helemaal niet zo raar hoor dat je je zo voelt het is nogal wat waar je het afgelopen jaar doorheen bent gegaan. Een emotionele rollercoaster zullen we maar zeggen. Dus dat je op bent is heel normaal. Dat had ik 2 maanden terug ook en ik heb niet eens een misskraam gehad. Maar als het niet een twee drie lukt dan vergt dat heel wat van je gestel hoor. Wat bedoel je eigenlijk met aantellen??? Je schrijft je telt zo ongeveer om de 4-5 maanden aan, maak je niet druk" wat bedoel je daarmee en wat voor soort hulp. Inseminatie ofzo? Want ik weet dat er bij de fertiliteit kliniek bij ons na een jaar ook onderzoeken worden gedaan en komt daar niks uit dan kan je er alsnog voor kiezen om je te laten insemineren. Heel veel sterkte dikke knuf
Dat doe ik al maar dat betekent dat ik overdag plat moet liggen anders trekt mijn lijf het niet(grrr.......en dat haat ik ontzettend!!!!!!:x)
Allereerst een hele dikke knuffel voor jou meid, dit is behoorlijk heftig, maar ook weer heel begrijpelijk. Ik begrijp je frustratie en wanhoop heel goed. Maar misschien is het wel een optie om wel contact op te nemen met je gynaecoloog, maar die zal vast en zeker eerst de bloeduitslagen af willen wachten. Misschien dat ze daaruit op kunnen maken waarom je wel zwanger kunt raken maar dat het niet blijft zitten. Maar als je het niet telefonisch duidelijk kunt maken, waarom print je de tekst niet uit en laat je gynaecoloog dit lezen, dat zullen ze vaker mee maken lijkt mij en anders via de HA, ik weet niet of je daar wel goed je kunt uiten en dat hij/zij als tussenpersoon bemiddeld naar je qynaecoloog. Het is goed dat je je uit meid, dat lucht ten eerste een stukkie op en ten tweede kan een arts niet aan je neus zien hoe jij je voelt.
Cyntje, zou het de volgende keer dat je bij de gyn bent alles bespreken/ of anders een afspraak maken om het te bespreken. Lijkt me niet de bedoeling dat je met vragen blijft rondlopen. En het is idd niet makkelijk als iedereen om je heen in een wip en scheet zwanger lijkt te raken. Dikke knuf!
ow, hmmmmm, dan maar de volgende keer, dat wordt dan waarschijnlijk pas weer als het wat warmer is, dan kunnen we terrasje pakken
Met aantellen bedoel ik dat het tot nu toe om de 4 a 5 maanden raak is... op de natuurlijke manier, zonder hulp. Daarom zal mn gyn wel zeggen dat we ons niet druk moeten maken. Maar op dit tempo zijn we nog wel even bezig... en áls het dan weer zo ver is... dan is natuurlijk die angst er dat het weer mis gaat. En ik weet.... dat dáár niets tegen te doen is. Misschien heeft hulp voor ons geen zin... ik weet niet wat de slagingspercentages na bevruchting door hulp is? Ik weet dat de innesteling en deling van de cellen ook een grote rol speeld... Misschien, door mijn gevoelens en gedachtes op papier (internet) te zetten, dat alles weer een beetje helder begint te worden in mn hoofd?
Ik zal het eens overleggen met mn gyn... of een afspraak maken, zodra de uitslagen van mn bloed binnen zijn. Dat geeft me nog een aantal weken om alles op een rijtje te zetten...
Niks Af en toe een klein symptoompje maar niets noemenswaardig... Vanochtend mij laatste testje er ook maar gebruikt en die was weer een stuk donkerder. Zal wel goed gaan denk ik dan.
Ik zou het als de bloedresultaten goed zijn zeker bespreken met de gyn en idd wat er al gezegd was print anders dat stukkie uit en laat dat lezen. Je progesteron waarde was wel goed?? Want dat heb ik er niet helemaal uit op kunnen maken. Sterkte in elk geval.
Speciale OMA HCG-tjes voor iedereen: OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA [FONT=Calibri]OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA[/FONT] [COLOR=fuchsia][COLOR=fuchsia][FONT=Calibri]OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA[/FONT][/COLOR][/COLOR] [B][FONT=Calibri][COLOR=fuchsia][COLOR=fuchsia][FONT=Calibri]OMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMAHCGOMA[/FONT][/COLOR][/COLOR][/FONT][/B] [FONT=Calibri][COLOR=fuchsia][FONT=Calibri][COLOR=fuchsia][FONT=Calibri]Genoeg zo?[/FONT][/COLOR][/FONT][/COLOR][/FONT]