@FutureMama: Dank je @lievemama: Ik ook niet, denk ik, maar ze had advies nodig en heeft verder nergens namen genoemd.
dat is waar, zou ook niet weten wat ik in zon situatie zou moeten doen, wel knap hoe ze het opgelost heeft
Ik ook, nu ik eraan terugdenk. Misschien dat ik onbewust twijfel over mijn moederschaps kwaliteiten? @heitje: Niet echt. Wij gaan voor kinderen, en nemen het zoals het komt Het gaat toch altijd anders dan verwacht.
Ik heb 2 weken terug een nichtje en neefje (tweeling) erbij gekregen...hartstikke leuk! Maar mn tante is nu helemaal overstuur. Ze is psychotisch geworden en ontkent dat ze 2 kinderen heeft. Sjezus wat lijkt me dat vreselijk. Ook voor mn oom. Ze is nu onder behandeling in het ziekenhuis en de kleintjes moeten daar ook nog een paar weken blijven omdat ze veel te vroeg zijn geboren. Waarschijnlijk ga ik ze volgende week helpen door de kindjes de fles te geven, te badderen enz.. Maar vind het zo erg en onvoorstelbaar dat dit kan gebeuren! Dan ben je bevallen en dan is het zo vanzelfsprekend dat je daarna gaat genieten! Maar bij hun dus voorlopig niet..ik hoop dat het snel beter gaat Weet eigenlijk ook niet waarom ik dit schrijf, vast door dat verhaal van dat grietje met haar nichtje... Maar het komt erop neer dat het opvoeden niet altijd zo gaat als dat het hoort te gaan...
dat zou kunnen zou je dr niet te druk over maken, geloof dat je een hele goede mama word... iedereen trouwens hoor
moelijk hoor en vast zwaar ook voor de papa veel sterkte ermee hoop dat het heel snel goedkomt met de mama
@heitje: Jemig, heftig! Dat soort psychoses na de bevalling schijnt vaker voor te komen, maar je verwacht het nooit in je eigen omgeving. @FutureMama: Dank je Jij wordt vast ook een geweldige mama in februari!
Hmmm lievemama, geen idee wat dat nu zou kunnen zijn, idd te vroeg voor je eitje lijkt wel als ik je banner zie, maar je weet maar nooit, lekker flink blijven klussen dus voor de zekerheid Heitje wij hebben de afgelopen jaren heel veel ups en downs gehad, we hadden zelfs besloten niet meer voor een vierde te gaan...tot april. Toen kwam er bij beide uit dat we toch wel echt heel graag nog een vierde binnen het gezin wilde hebben, zo hadden we het 12 jaar in gedachte en we konden dat toch niet opgeven. Toen we dus besloten om toch voor een vierde te gaan is mijn ventje die avond meteen naar boven gegaan en heeft de pil weggegooid!! Zoooo lief en zo is hij normaal dus echt niet Daarna was hij heel nuchter en heeft zoiets van het komt wel een keer als het ervoor klaar is, kan er verder ook niet met hem over praten eigenlijk. Hij zegt dat ik er veel te veel met bezig ben (joh hij meent het?) dus ben echt heel blij met jullie!!!
@Angel: Mannen vinden al snel dat hun vrouw er teveel mee bezig is. Makkelijk praten, het is niet hún lijf waarin vanalles gebeurt en dat hopelijk voor ruim 9 maanden overgenomen wordt door een vreemde entiteit! Om die reden praat ik niet meer met mijn mannetje over mijn 'symptomen', hij krijgt altijd zo'n meewarende blik in zijn ogen als ik dat doe.
Ja ik ben ook heel blij met jullie! Wij vrouwen hebben er meestal de behoefte aan om er veel meer over te praten dan de man! En dat vind ik eigenlijk wel logisch want het is óns lichaam wat het moet flikken om een kindje te voldragen! Wel vind ik dat de man zich zelf er, als we zwanger zijn, meer bij mag betrekken om zo dicht mogelijk bij dat speciale gevoel te komen wat wij hebben. Want zonder hem was het ook niet mogelijk natuurlijk
dat klussen komt hier wel goed alleen weet niet wanneer ei is en of banner ook wel klopt haha heb de banner berekent met cycles van 30 dagen maar die schommelt nog al de laatste maandjes als ik mijn cycles van 35 dgn had aangehouden had ik vandaag pas ongi moeten worden maar ben het de 5 juni al geworden was maar 27 dagen
@heitje: Daar gaan we gewoon voor zorgen. Zodra we zwanger zijn onze mannen aan onze buik vast tapen!
Toen mijn 2de geboren was was mijn man heel vaak weg voor zijn werk destijds. Ik werkte ook nog en we zaten middenin een verbouwing. na een half jaar brak mij dit op. Heb ook heel veel problemen met mijn meisje gehad na de geboorte en na een half jaar raakte ik depressief. ik was op een gegeven moment zover dat ik dus echt niemand meer toe liet bij mijn meisje niemand mocht haar aanraken en als ze haar al aankeken werd ik "hysterisch" van binnen (nooit van de buitenkant laten merken. Ik sliep niet meer en toen het echt uit kwam heeft mijn man direct zijn baan op gezegt (was een tweede bijbaan) heeft mij met de kids en mijn moeder op vakantie gestuurd zodat hij binnen 1 week de gehele verbouwing kon afmaken en daarvoor ben ik naar de ha gegaan waar ik tabletjes kreeg en na de vakantie kon ik bij een psycholoog terecht. Mijn depressie heeft enkele maandjes geduurd en toen was ik er echt bovenop. Heb mijn kids nooit verwaarloosd gelukkig!! Was eerder te overbeschermend, maar zelf ben ik er sterker uit gekomen dan ik ooit ben geweest. Relatie heeft even op kiepen gestaan, maar ook die was daarna sterker dan ooit!! *schiet weer helemal vol* Rottijd was het, maar van de andere kant moet ik zeggen dat het me sterker heeft gemaakt en ik met meer zelfvertrouwen eruit gekomen ben. Voor mij zeer positief, want dat had ik eerder dus echt niet
Hij zei : Zullen we vanavond van positie wisselen?" Zij zei : Dat is een goed idee ? jij gaat achter de strijkplank terwijl ik op de bank lig en scheten laat!"