Hi dames, wij zijn ook weer aan de klus. Maand na een miskraam is iets meer kans zeggen ze (ook ervaring mee). Morgen naar de fertiliteitsarts. Ben weer eens op van de zenuwen!! Zo benieuwd wat t plan van aanpak gaat worden
Hey meiden, jeetje wat word er hier weer veel gekletst. Nog een weekje volhouden voor mij en dan is de drukke tijd op het werk weer even voorbij. Dan kan ik hier ook weer veel vaker komen en op iedereen (wat jullie van me gewend zijn) reageren. Hoe gaat het met jullie? Hier nog steeds niet ongi, dus ben zeer benieuwd wat de gyn donderdag te vertellen heeft en of ik eindelijk weer mag gaan starten met medicatie om de menstruatie op te wekken. Dan kan ik eindelijk verder...
Nou meiden ik heb leuk nieuws! Stonden net bij stoplicht stil en keek naar rechts en wat zag ik... 12 ooievaars!!!!!! Nou als dat geen goed teken is weet ik het ook niet meer. Ik stuur 11x geluk naar jullie, die ene hou ik zelf haha
haha geweldig!!!! Waar heb je die gezien ga ik ook even langs! Hier veel baby verlangen. Weer een oud vriendinnetje die vanmorgen is bevallen van een prachtige dochter. Nicht heeft een baby shower gehad gistere en zo kan ik nog wel even doorgaan. Vanavond maar weer eens aan de klus. Ik wil nogmaals uitspreken, net als an1985, petje af. Al zo lang bezig voor zo'n prachtig wondertje!!! Ik weet nog dat mijn zus 7 jaar geleden tegen mijn moeder zij, het lukt maar niet ik denk dat ik niet zwanger kan worden en toen was rond 2 mislukt. Toen dacht ik stel je niet aan en heb geduld!!! Nu ben ik zelf zover en ik twijfel niet aan de vruchtbaarheid, maar ik ben zo ongeduldig! Dat ik nu pas snap hoe zus lief zich voelde (ronde3 was bij hun raak) Maar goed ik moet het naast me neer leggen, stress is ook niet goed! Het is in iedergeval fijn om het hier kwijt te kunnen. Kan er verder met niemand over praten en man lief is veel te nuchter! Fijne zondag xxx
@MvJ is er een reden waarom je zolang moet wachten voordat je iets krijgt om de menstruatie op te wekken? @Roozjuh ik ga kijken of ik een ooievaar kan strikken zou wel leuk zijn haha. @An1985 succes morgen!
Ik moest 2 maanden wachten, was ik dan nog neit ongesteld, moest ik terugkomen. Ze dachten aan de prikpil, maar als ik nu nog niet ongesteld was gingen ze verder kijken en dan zal ik waarschijnlijk nu medicatie krijgen denk ik...
O oké nou veel succes van de week. Zou wel lekker zijn als je verder kan toch. En dan zijn wij aan het klagen over wachten...
@ Mvj: hoop dat je snel wat meer duidelijkheid krijgt en dan ze er iets op weten. Dit soort wachten lijkt me nog frustrerender dan wachten tot je NOD. Dan weet je in ieder geval dat alles normaal op gang is. Ik ga voor je duimen! En hier, tja niks bijzonders eigenlijk. De dokter nog niet gebeld, man wil nog 1x proberen. Hij zegt: dan is het 1e jaar voorbij, en dan is de kans toch groter volgens de cijfers? Haha moest er wel om lachen. Dus hier nog 1 poging voordat de huisarts wordt ingeschakeld. Ach we nemen nu gewoon de tijd. Had altijd gezegt dat ik voor mijn 25e kinderen wil hebben, of in ieder geval de 1e. Nu leg ik me erbij neer dat het misschien wel tijdens of na mijn 25e is haha. We gaan er gewoon weer voor deze ronden en wachten weer samen met jullie in spanning af dus!
Het lijk wel of ik mezelf hoor. Ik heb het ook altijd gezegt voor/rond mijn 25e de eerste ik wil graag jong moeder worden! Ik word in april 29! Maar het leven loopt soms anders! Wij hebben 5 jaar verbouwd aan ons huis voor we gingen samenwonen, er zaten veel dingen tegen. Nu wonen we 3 jaar samen, het zit ons allemaal nog niet mee, maar toch besloten om voor een kleine te gaan. Al heb ik soms het idee dat het van mijn man nog wel een halfjaardje mag duren voor het raak is
Ik heb gewacht tot ik 30 werd en toen was het welkom... Nu ben ik deze maand 33 geworden en is het nog niet zover De tijd is af en toe best een enge factor op mijn leeftijd! Maar goed; het leven gaat zoals het gaat. Ik hoop op mijn 33e moeder te worden en daar heb ik nog ruim 11 maanden voor!
Ik wilde altijd jong kinderen...helaas heb ik de ware pas laat leren kennen. Toen had ik bedacht zo voor me 35ste, alleen moeder natuur besloot anders. Eerst is m'n vriend een lange tijd ziek geweest, ziekenhuis in en uit. Besloten als dat over was er voor te gaan, maar weer niet, mijn lichaam besloot in staking te gaan, met als gevolg aantal maanden fijne medicatie waarmee je niet zwanger mag worden.:x:x Inmiddels weer medicijn vrij en nu gaan we ervoor. Stuk later dan gehoopt, ben inmiddels 35. Nu hopen dat moeder natuur ons een keer goed gezind is
Hier ook eigenlijk, ik wil ook een jonge mama zijn! Andere mensen willen eerder carrière bouwen en ik gun ieder het hare, ik had altijd gezegd voor men 25ste wil ik de eerste dus net als Sam, nu ben ik 24 en pas dit jaar is het zover gekomen dat ik vind nu is de tijd rijp met die klingelende eierstokken erbij die moeilijk te negeren zijn. Bolle buiken en zwangere happy vriendinnen all around je zou bijna denken dat het pesterij is Och ja als ik geluk heb ben ik mama in men 25ste jaar dus Er is volgens mij nooit echt DE ideale situatie, dus we wagen de sprong nu. Men vriend is echt een tovenaar met kinderen zo lief en vertederend om te zien dus kan eigenlijk niet wachten om hem bezig te zien met zijn eigen kindje! Liefs!
neen daar heeft ie helemaal geen probleem mee alhoewel hij wel moet toegeven dat het vermoeiend word dan
Als mij vroeger werd gevraagd 'wat wil je later worden' zei ik 'mama!' En dan het liefst net als velen van jullie, voor/rond mn 25ste. Ben uiteindelijk moeder geworden op mn 23ste. Benieuwd hoe oud ik ben bij de 2de maar moet eerlijk zijn, als het met aantal maanden niet lukt (en dan spreek ik over maand of 9) dan vind ik t wel prima zo met 1kindje. Klinkt simpel en ondankbaar misschien, maar ben 1kind ben ik al ziels gelukkig. Vind het zo knap dat sommige al een jaar/jaren bezig zijn en vol blijven houden. Tja als je eenmaal iets wil geef je niet op op naar een roze maand!!!!! O en de ooievaars zijn te bezichtigen langs de A6 afslag lelystad hahaha
Niet veel geluk gehad nee, maar belangrijkste is dat mijn vriend weer goed gezond is en ik pijnvrij. Staat ons nu tenminste niks meer in de weg
Gyino; wat heb je iedereen netjes beantwoord! Maar waarom perse wachten op de dakkapel?, ik hoop dat het niet te lang gaat duren meid! MamavanJoshua; heb je geen buikpijn, nu je zo lang niet ongesteld bentgeweest? Steffie; Je kunt idd beter wachten tot je allebei graag echt. Mijn man heeft 3 jaar getwijfeld, ik vond dat helemaal niet leuk,heb heel wat gesprekken, discussies en en zelfs ruzie over gehad.Ik was echt behoorlijk teleurgesteld. Gelukkig wilde hij 2 maand geleden wel, ik heb hem al 4x gevraagd of hij het echt wel wil, maar het lijkt hem nu wel heel leuk, toch had ik liever gezien dat hij nooit had gezegt dat hij het eerst niet wilde, maar ja..... Misty83; een babyshower lijkt me ook erg leuk, bij de 1e niet gehad. Ik ben 35 jaar en vind mezelf oud, maar de ha zei dat ze het best nog wel vond meevallen. De slaapkamer is behangen, het is erg mooi geworden. Vraagje; als jullie een 2e willen, wil je dan ook een andere babykamer?(ander behangetje)? Ik was aan het behang insmeren, toen m'n man zei; wil je zo ook even wat plaksel achter dat behang doen (ik stond op de oude babykamer van m'n zoon, (inmiddels heeft hij een andere kamer, met een muurschildering) Dus ik zei; als we een 2e krijgen wil ik toch graag ander behang. Nou hij werd helemaal boos, hij vond het behang nog mooi genoeg. Ik zei; nou ik vind het geel, groen gestreept niet meer zo leuk. Hele discussie gehad, zegt hij ; het gaat om de manier hoe je het zegt, en hij vond dat ik dan eerst maar de hal moest gaan behangen want dat behang zat er al 20 jaar op. Toen zei hij ook dat hij het wel een jaar of 3 wilde proberen, maar ook niet langer, en dat het kind vanzelf wel zou komen. Had even bijna zin om m'n ovulatie testen weg te doen, maar toen ik was afgekoeld dacht ik; ik gebruik ze gewoon, heb ik bij de 1 ook gedaan. Verder na wat tranen ging het wel weer goed. Morgen moet manlief weer werken hij heeft er totaal geen zin aan, waarschijnlijk reageerde hij dat weer een beetje te fel op mij af.
Oef wat een dilemma's allemaal. Ik ken mijn man nu 7 jaar, 1 jaar daarvan getrouwd, bijna 3 samenwonend. Ik heb ook altijd gezegt dat ik kinderen wil, en toen we het erover kregen was hij er helemaal voor. Maar wel zodra we er tijd voor hadden en het geld. Hij is helemaal voor de financiele zekerheid! En toen we gingen trouwen ben ik gestopt met de pil. Nou ja, je ziet wel, moeder natuur doet wat ze wil. En wij blijven proberen! Want tja, je wil het of je wil het niet! En lijkt me echt vreselijk om nooit zwanger te kunnen raken. Heb er een tijd terug met een goeie vriend over gehad en die vroeg ook toen, wat is het ergste wat je zou kunnen overkomen? En ik: nooit moeder worden! Nou, die stond natuurlijk met zijn mond vol tanden. Ik toch met me grote mond. Het lijkt me ook heel moeilijk om een kind te adopteren oid. Want het is nooit helemaal een deel van jezelf. Of zeg ik nu iets heel raars??
Sam: raar is het niet hoor. Iedereen denkt en voelt er anders over. Mijn man zou nooit een kind willen adopteren (makkelijk gezegt als je al papa bent denk ik) maar ik zou best een indonesisch kindje willen adopteren ipv dat ik nu weer zwanger wordt.