Ik had dat zelf ook lieverd. Ik snap je volledig! Ik was 21 toen het niet lukte.. 3 jaar ellende.. Icsi, weer niet.. Uiteindelijk spontaan zwanger. Nu weer 2 jaar ellende. Geen vertrouwen in je eigen lichaam meer.. Maar je ziet het, wonderen zijn de wereld nog niet uit!! Nu ist vooral de angst "wat als dit mis gaat? Moet ik dan weer 2 jaar wachten?" Dikke knuffel voor jou!!
Pfoeh ik moet even van me af schrijven hoor. Ik heb sinds dinsdag al af een aan buikpijn, ben een emotionele massa en volgens mij onwijs hormonaal. Heb ik normaal gesproken nooit zo rond eisprong, ben er geen fan van haha. Vind dit hele zwanger-worden traject maar gedoe vol hoop en teleurstellingen bleghh. Maar het helpt ook niet dat als we ooit wel nog zwanger worden, we nog meer stress hebben dan nu K ben echt een beetje rouwig omdat we geen onbezorgde zwangerschap meer zullen hebben zoals we bij de eerste hadden.
Knuffel voor jou Wachten, hoop , teleurstelling, verlies, rouw en blijdschap al die emoties zijn jouw/ons adrenaline geworden. We staan continue op scherp totdat je weer knock-out word geslagen, geconfronteerd wordt met wel gelukte zwangerschappen ( wat hartstikke mooi is) en maar weer je moed opzoeken in die duivelse weken en alles weer opnieuw te doorstaan. Het s niet niks.. Ik heb beide kanten gezien bij de 4de 3jr moeten wachten. De rest in 1 a 2x raak. Hoop hield me uiteindelijk op de been toen ik lang moest wachten, maar dat is moeilijk als t bedolven ligt onder een ingestorte mijn. We hebben elkaar en kunnen hier gelukkig alles zeggen. Nogmaals Knuffel voor jou
Ik vind jou echt badaSS ... gewoon voor de 7e gaan. Respect! Dat doe ik je niet na (tenzij ik nu een vierling krijg)
Knuffels voor alle onzekerheid en teleurstelling ♡ ik hoop dat iedereen gauw het geluk mag vinden van een gezond plakbeebje ♡
Zo goed dat ik er bijna door was blijven zitten in de brugklas Heb ook helemaal geen verstand van temperaturen. Is ook niets voor mij, ik word al zenuwachtig van die ovu-testen. Al snap ik er wel de meerwaarde van hoor; meten is tenslotte weten
Irritant zeg van die buikpijn! Jij hebt behoorlijk wat meegemaakt. Kan niet anders dan dat een volgende zwangerschap niet zorgeloos zal zijn. Dat kan denk ik ook niet. Hoop wel dat een volgende zwangerschap je wel gegund is. Kon je maar weer zo zorgeloos zijn als bij de eerste. Aan de andere kant, als het zover is dat je weer zwanger raakt zul je heus een manier vinden om daar mee om te gaan. You got this!
Ook veel zwanger worden ‘ellende’ meegemaakt zo te lezen. Kan me voorstellen dat je nu minder kan genieten ervan. Hoe gaat die nu bij jou?
Ik mag op rood! Helaas. Morgen het ziekenhuis bellen. Ronde 17 is onze eerste iui en eigen cyclus. We gaan het zien.
Ah meid, is ook even niet niks wat je hebt meegemaakt. Klap na klap. En toch vind ik het bijzonder dat je het 9/10 keer alles zo positief kan bekijken, althans, zo kom je over hier op het forum. en deze gevoelens hebben; mag ook. Hopelijk kan je er in je omgeving met iemand over praten, maar hier kan je je zo vaak leegspugen als je wil! Knuf! Ps: misschien deze ronde wat meer last van hormonen door de letrozol?
Ja uiteindelijk vind je wel een modus waarin je het aan kan, dat is waar lief ❤❤ K zat er ook al over te denken maar kon me niet voorstellen dat dat zo lang nog effect heeft, letrozol is van dag 3-7 geweest en nu cd22
Mwa. Ik ben angstig, kan het nog niet echt geloven. In mijn beleving kan ik elk moment gewoon ongesteld worden zeg maar.. De test liegt er niet om maar het dringt nog niet door.. De echo lijkt ook nog zover weg Zal het hartje wel kloppen enz