Weet je wat ik soms zo lastig vind? Dat de hele wereld doorgaat en er voor mij geen dag voorbij gaat dat ik geen verdriet heb om het verlies, verdriet omdat ik mn frummels niet heb mogen en kunnen vasthouden, aankijken, knuffelen.. Dat ze niet hebben mogen groeien in mijn buik en geboren worden.. En dat tegelijkertijd het leven zo keihard door gaat.. En opnieuw zwanger proberen te worden ook n soort uitvlucht is om te zorgen dat je weer hoop krijgt terwjl die hoop zo ongrijpbaar is nu... Jeetje heftig wat zo'n liedje losmaakt
Jij verwoord echt precies hoe ik me voel. Ondanks dat ik al een kindje heb mocht dit kindje niet groeien tot een kindje wat geboren mocht worden. Ik dacht dat ik het een plekje had gegeven heb ik ook wel in zekere zin. Maar het gemis blijft!
Precies..!!! Ik heb dan al 2 zoontjes uit mijn vorige relatie.. Maar nu ik de liefde van m,n leven heb.. getrouwd ben.. we alles op een rijtje hebben en graag een kindje van ons samen willen (zijn eerste kindje) lukt dat niet. Nu ronde 25.. afgelopen maand dan weer een VMK.. De moed zakt me af en toe echt in m,n schoenen... en ja ook ik ben er elke dag mee bezig.. Ik heb ook al maanden geen rust in m,n hoofd.. zag vandaag een buurvrouw van hier in de flat lopen.. zij is nu zwanger maar kijkt altijd super sago... vandaag uit het niets vloog ik tegen haar uit "je mag wel lachen hoor als je zwanger bent, er zijn genoeg meiden die met je zouden willen ruilen!!!" totaal onterecht... Maar ben mezelf momenteel kwijt... elk moment dat m,n 2 prinsjes op bed liggen.. of de oudste op school zit en ik een moment alleen ben denk ik aan mijn sterretjes... en aan mijn buik die nog steeds leeg is... en tuurlijk moet ik proberen me minder druk te maken over het zwanger worden.. en vooral blijven.. maar hoe kan ik nu anders? Die wens is er altijd al geweest.. maar zit nu zo diep... Nu is er ook PCOS gediagnotiseerd en dan denk ik ën waar komt dat dan ineens vandaan" Ik word er gewoon weer verdrietig van... en tuurlijk prijs ik me de hemel in met m,n 2 prinsen. Maar m,n man wilt ook zo graag een kindje van hem zelf.. M,n schoonmoeder is 1,5 jaar geleden overleden na een lang ziekbed, en ze was een super mama.. M,n mannetje wilt de liefde die hij van z,n moeder mee heeft gekregen ook super graag aan een kindje van ons meegeven.. en op 1 of andere manier.. kan ik hem dat kindje niet geven.. want het voelt alsof ik faal.. sorry dames voor mijn gezeik.. maar moest het echt even kwijt..
Maybe ik snap hoe gefrustreerd je bent... Waarom moet het Zo moeilijk gaan? Ik ben net ls iedereen begonnen aan n eerste, tweede en derde ronde En toen dacht ik ook: die meiden wAar het niet bij lukt: zielig die groep wil ik me niet bij aansluiten maarja nu zit ik ook in die club... Al twee jaar bezig en twee operaties en talloze onderzoeken verder Oneerlijk is en blijft het
Ach meiden wat een heftige verhalen allemaal zeg Word er erg verdrietig van. Vind het heel erg dat het voor jullie niet zo soepel mag gaan als je hoopt wanneer je eraan begint..En ook wat weet ik niet precies wat jullie doormaken, toch een hele grote digitale knuffel van mij. Heb zelf 2x te maken gehad met verlies.. 1x is al heel lang geleden, en dat was wel een andere situatie maar dat gemis draag ik nog elke dag met mij mee. Dat kindje zou nu al 7,5 jaar zijn.. Als ik daaraan denk dan krijg ik gelijk een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel. Heb een aantal jaar geleden ook een vroege miskraam gehad.. en herken het gevoel van leegte heel erg, steeds nadenken over hoever je nu zou zijn, je uitgerekende datum voorbij komen en met lege handen staan.. En dat gevoel dat het leven gewoon zo oneerlijk is En al heb je een of meerdere prachtige kids, dat is helaas geen vervanging voor het gemis. Een heel rare gewaarwording. Iedereen die ooit een miskraam heeft gehad, een kindje verloren of bij wie het niet lukt om zwanger te raken, ik vind jullie stuk voor stuk toppers en heel sterk dat jullie zo doorvechten voor je droom! Ik hoop voor ieder van jullie dat jullie droom uit mag komen en het verdriet een plekje kan krijgen. Slaap lekker allemaal!
Hewy meiden hoe is het hier. Ik zit nu een ruime week na eisprong, en ik heb sinds een aantal dagen vreemde diongen zo heb ik nergens smaak in! Ik kan snoep zout noem maar op en nnog smaakt het nergens naar. Ik kan bij wijze van 1 kilo zout op mijn eten gooien en alsnog smaakt het nergens naar! En ik slaap mega slecht als maar dromen dromen en nog eens dromen~! Maar dat van me smaak vind ik wel typisch!
Maybe en suuskie niet verdietig zijn, ooit komt onze dag. Helaas kan ik me ook aansluiten. Terwijl ik bij de eertse ronde hoopte dat het verdriet van lang wachten net als bij ons mannetje ons bespaard bleef. En het toen ook zo was maar het helaas eidnigde in een miskraam! Ook ik heb daar veel verdriet maar met name gevoel van onrecht aan over gehoude.Maar echt onze tijd komt wel. En dan zullen we nog trotser en nog gelukkiger zijn als we ons nu maar voor kunnen stellen! Hou de moed er in lieve meiden want echt het komt goed~!
he dames ik kom er op t laatste moment bij. ben als sinds feb gestopt met pil toen paar rondes geprobeerd en niet gelukt toen maar maanden timeout. was er nog niet klaar voor.. nu wel!!! dit is dus ronde 2 voor 2e kindje. 30jaar oud NOD 19sept.. ik duim voor jullie allemaal!"
Wat een zielige verhalen van jullie meiden! Dikke knuf voor allemaal! Ooit komt de dag, dat jullie een wondertje hebben. Ik ga morgen de lijst doen, ben nu kapot! Slaap lekker
pfff wat een geklets. na een moddag en avondje werken kan ik dit niet allemaal meer bij lezen hoor haha.