Ik stel voor dat we allemaal wachten tot 9dpo... grapje. Ik word toch steeds overladen door een gevoel dat het toch niet gaat lukken, heel vervelend.. denk steeds dat ik nooit meer zwanger kan raken ofzo, best beangstigend.
Geen fijn gevoel... ik ben er zeker van dat het wel zal lukken! Maar als het een paar maanden langer duurt dan bij een eerste is dat niet zo fijn... hopelijk is het deze maand raak!
Ik heb dezelfde ervaring met een Kruidvat 2v5. Uur voor mijn menstruatie doorbrak, ineens 2 lijntjes na afleestijd.
Ik herken dat gevoel wel. Maar komt wellicht ook omdat ik nu 5 jaar ouder ben dan de laatste keer dat ik zwanger probeerde te worden. En ik heb ook een andere partner. Dus wie zegt dat wij een vruchtbare combinatie zijn? Moedeloos word ik ervan. Maar we gaan gewoon door. En ik moet maar gewoon accepteren dat het nu langer duurt dan de vorige 2 zwangerschappen..
Ook hier herken ik het gevoel. Altijd grote kinderwens gehad. Maar ook altijd gevoel gehad dat het niet mag lukken. We zijn ook nog maar net begonnen. Maar die angst speelt wel altijd in mijn hoofd. Veel vrienden hebben al trajecten van paar jaar achter de rug..
Oooh dat is ook niet fijn! Hier net het omgekeerde. Al mijn vriendinnen hadden ongeplande en ongewenste zwangerschappen (eentje heeft zelfs in het abortuscentrum gezeten en nu moet ik elke dag haar happy babyfoto's aanschouwen) . Ik ben bijna de enige die er nog geen heeft en bij ons, die er bewust voor kiezen, lukt het niet
Wij zitten niet in het medisch traject zoals de meeste, maar in een ander soort traject. Wij hebben geen vruchtbaarheidsprobleem maar wel een groot probleem om zwanger te blijven door mijn aandoening. Wij hebben eerst een paar maanden op groen licht moeten wachten van de gyn om te mogen starten. En toen was de booschap: probeer eerst maar een paar keer. Dus nu ga ik na 2 vmks vrijdag weer terug naar de gyn om (hopelijk) op te starten met utrogestan. Al gaat dat het oorspronkelijke probleem van mijn aandoening niet verhelpen natuurlijk, maar hopelijk toch een extra duwtje in de rug geven om hopelijk ooit te blijven plakken
Dat het niet lijkt te lukken en dat het lang duurt, is deels te wijten aan alles wat we zien en lezen op sociale media en alle testmiddelen die we tot onze beschikking hebben. Dat gaat malen in je hoofd en je wordt er ook nog eens veel mee geconfronteerd. Maar feitelijk is de kans om zwanger te worden per cyclus niet heel hoog (ik dacht iets van 20% en dat neemt af met leeftijd/gewicht/omgevingsfactoren). En ook niet alle vrouwen zijn binnen een half jaar zwanger. Dat is ook de reden dat huisartsen voorheen een jaar aanhielden om het zelf te proberen. Dat is tegenwoordig meestal een half jaar. Tel daarbij op dat wij over het algemeen niet allemaal heel gezond leven (te zwaar, drinken, roken, omgeving, drukke baan, stress, geplande seks). Met de eerste was ik direct zwanger na stoppen met de pil. Was totaal onverwacht. Toen wij voor een tweede gingen, was ik ook weer direct zwanger, dat eindigde in een miskraam. Daarna heeft het heel lang geduurd tot ik weer zwanger werd, weer een miskraam en toen een half jaar daarna werd ik zwanger van onze jongste. Wij hadden onszelf voorgenomen om naar de huisarts te gaan in maart (februari raakte ik zwanger). Er valt gewoon niet zoveel over te zeggen behalve dan dat je je kansen vooral moet benutten en dat je tegenwoordig na een half jaar proberen bij de huisarts terecht kan. Die kijkt dan of er verder onderzoek kan plaatsvinden. Houd je vast aan de gedachte dat 90% van de vrouwen binnen een jaar zwanger is. Dat klinkt lang, zeker als je op het wachtbankje zit, maar een jaar is aan de andere kant ook wel weer zo voorbij.
Herkenbaar! Bij de eerste ruim 1,5 jaar over gedaan, nu alweer in ronde 14. Had enorm gehoopt dat we voor de tweede super snel spontaan zwanger zouden worden, nu helaas weer in een traject
Ja jij had ook op mijn andere topic gereageerd “wanneer een tweede kindje langer duurt”... hoop dat we gauw zwanger zijn
Ja wachten is niet leuk he! Ben blij dat we niet nog langer gewacht hebben met ons te informeren bij de gyn toen snel duidelijk werd dat het lang ging duren zijn we iets sneller gestart dan we in gedachten hadden
Hallo dames, Ik schrijf ook al een aantal maanden mee in een ander groepje, maar vond dit groepje ook gezellig. Ik ben 27, vriend 26. En wij sinds januari bezig voor ons eerste kindje. Mentaal vind ik het best pittig. Soms denk ik dat het ons 'nooit' gaat lukken. Maar dat klinkt wel erg dramatisch. Mijn ouders hebben over mij acht jaar gedaan qua proberen en ik ben met 26 weken geboren. Stiekem ben ik daarom bang dat het niet zwanger worden aan mij ligt. Ik hoop dat we elkaar op kunnen peppen als er iemand ongesteld is geworden en elkaar kunnen feliciteren bij een positieve test. Jullie zijn in ieder geval een vrolijke groep zo te lezen . Wij hebben deze periode goed ons best gedaan en ik zit nu op 5dpo. Zondag met 10dpo mag ik pas testen van vriend. Aangezien ik echt een testfanaat ben . Ik heb een vast contract op het werk maar ben wel aan het rondkijken voor iets anders. Het stel je voor dat ik zwanger wordt heb ik nu wel naast me neer gelegd. Het gaat anders je leven voor een groot deel beheersen merk ik.