Goh, ik wist niet dat dat zo'n lange weg was. Wat een moeilijke keuzes.... Wat een sterke vrouw ben jij! (en je partner ook natuurlijk!) Hopelijk komt het snel allemaal goed!
@water27 Nee ik heb mezelf ook afgeleerd in de afgelopen maanden om voor mn NOD te testen haha ook dat doe ik niet meer. Al die omo witte testen bah heb er wel ff genoeg van. Dus ik wacht gewoon tot ik 1 a 2 dagen overtijd ben. @IEZ, wat heftig zeg, ik ben zelf ook een dochter verloren in 2010. Zij is 4 maanden oud geworden (na een voldragen zwangerschap van 38 weken). Dit is idd het ergste wat iemand kan overkomen, je eigen vlees en bloed verliezen. Vreselijk, weet precies hoe het voelt , en dan heb jij het ook nog eens 2x meegemaakt ... kippenvel. Sterkte xxx
Trotsemama1990: dank je wel. In mijn beleving is dat ook het ergste wat iemand kan overkomen, er zijn geen woorden om te beschrijven wat zoiets met je hart, denken, je leven doet. Jij weet helaas hoe dat is. Aan wat is je dochtertje overleden (als ik mag vragen)? Tenzij je er liever niet over hebt.
Trotsemama1990 dat zag ik indd in je handtekening. Mag ik vragen of er bij jou een reden was? 4 maanden oud jeetje. IEZ, zelf ben ik in 2010 met 15 weken zwangerschap kindje verloren. Dat vond ik al best heftig laat staan in jou geval. Wel spannend dan om er weer voor te gaan, maar wat zijn jullie sterk!
Idd iaz dat is het zeker, je leven zal nooit mee worden wat het geweest is want er mist een stuk uit je hart. Tuurlijk mogen jullie dat vragen, toen ik voor de 20 weken echo was geweest leek alles nog een droom zo mooi en alles klopte. (Grote fout van dat ziekenhuis want ze hadden het niet goed nagekeken). Met de 32 weken echo vond de gynaecoloog mn dochter haar hersenkamers wat verwijd. Geen idee wat dat inhield dus ik dacht het is niks ernstigs. Tot ik per direct doorverwezen werd naar het umcg in groningen. Daar zagen ze dat mn dochter een hersenbloeding in mn buik had gehad, en tot onze grote schrik had ze er ook nog 2 hartafwijkingen bij. Die grote droom veranderde toen in een grote nachtmerrie. (In het umcg vertelden ze dus dat ze dat hadden moeten zien met de 20 weken echo). Met 38 weken is ze gehaald met een keizersnede omdat haar hoofdje erg kwetsbaar was door de hersenbloeding. In 4 maanden tijd heen en weer geslingerd continu van de i.c naar de kinderafdeling en weer terug, 10 operaties verder..kregen we helaas te horen dat ze mn dochter niet meer konden helpen en moesten mn ex en ik met zoveel pijn in ons hart het besluit nemen om haar te laten gaan. Ze is in mijn armen overleden... De draintjes die ze continu in haar hoofdje kreeg bleken niks te helpen en de hartoperatie is ze (achteraf) gelukkig niet aan toe gekomen anders hadden ze dat arme kleine lijfje opengesneden voor niks en dat hebben ze in haar hoofdje al genoeg gedaan. *heeft weer ff een slikmomentje* Dit was ff in t kort uitgelegd wat er gebeurd is dames.. Liefss
Jeetje Trotsemama wat heftig en met je ex? Was het toen al je ex of door de gebeurtenissen? Wat heb jij al veel mee gemaakt op jou leeftijd zeg.
Wat heftig allemaal!! Zoveel dames die hun kindje zijn verloren. Ik hoop het nooit mee te maken! Heel veel sterkte allemaal!
Na haar overlijden zijn we echt uit elkaar gegroeit ik was toen echt mezelf niet meer en haatte alles en iedereen. Echt uit frustraties dat ik haar kwijt was...kon er niet mee omgaan. Ze ligt nu wel 2 straten achter me op het kerkhof (we wonen toevallig nog wel in dezelfde straat haha maar mn straat is heel lang dus ik kom hem weinig tegen, ondanks dat ik in een klein dorp woon). En idd ik was 19 toen ik zwanger raakte van mn dochter, 20 toen ik moest bevallen en de hele gebeurtenis meegemaakt heb. Daarna nog een miskraam gehad (ook van mn ex) dat was 2 maanden na haar overlijden, toen was ik ongepland weer zwanger en met 6 weken werd dat een miskraam, ik voelde gelijk al dat het niet goed zat. Inmiddels 25 en moeder van een prachtige zoon van 09-08-2012 (die is samen van mij en mn huidige partner waar ik inmiddels 4 jaar bij ben).. Die ook altijd vanaf het begin af aan mee gaat naar zn grote zus toe. Als we afscheid nemen bij haar grafje geeft ie altijd een kus op haar foto en zegtie "doei lieve zus hou van jou en lekker slapen" en dan moet ik vaak wel ff slikken maar ben er onwijs trots op dat hij zich toch zo hecht aan haar ondanks dat ze elkaar nooit hebben gezien.
Wauw, trotse mama, wat een lief broertje heeft je dochter! Bij jou ook een hel om doorheen te gaan! Dikke knuffel voor jou! Snap goedhart je dan compleet de weg kwijt bent. Gelukkig nu weer op een gelukkiger weg!
Bedankt voor jullie woorden. Dat doet me erg goed. Maar dat is voor jou hetzelfde iaz, ook voor jou is het enorm moeilijk om dit zware verlies te moeten dragen. Dikke knuffel voor jullie allemaal! XxX
Iez en trotsemama1990 wat heftig zeg jullie verhalen krijg er tranen in mijn ogen van! Vind jullie echt heel sterk!
Lieve Trotse mama jeetje zeg wat heftig op je 20ste mee te maken. Niet goed maar wel logisch je gedrag van toen. Fijn dat je zoontje zo betrokken is bij zijn zus en dat je nu een vriend heb waar je dan je zoontje mee hebt. Sorry IEZ en Trotsemama trouwens want door mijn vraag aan IEZ heb ik geloof ik heel wat uhm losgemaakt/opgeroepen. Jullie zijn 2 kanjers! Xx
Heftig allemaal IEZ en TrotseM. 😢 Sinds gisteravond en vanochtend lage rugpijn en hoofdpijn. Met vlagen misselijk. Nu is bijna alles weg. Hoop dat het eitje is gesprongen. In mijn temp kan ik er niet veel van maken. Als je geen eisprong hebt, wordt je toch ook later of helemaal niet ongi??
Parelbloesem, je hoeft echt geen sorry te zeggen hoor. Ik vind het fijn om mijn verhaal te vertellen, ondanks dat het verhaal op zich triest is.
Rae: ik heb meegemaakt dat ik wel ongi werd en ook dat ik het niet werd, maar dat komt ws omdat ik pcos had
Wat heftig dames! @Rae ik heb het ook positieve ovulatietest eergister gehad naar kan niks terug vinden in me temp... Word daar dan weer zo onzeker van Gister was me temp iets hoger omdat ik op stap was geweest, wat alcohol op had en laat was gaan slapen