Ik de k dat hier het grote verschil zit. Jij spreekt het uit en voelt je oprecht schuldig hierover. Dat voelen mensen aan en ze waarderen je eerlijkheid hierin. Vaak doen vriendinnen dat niet en dan is het ook moeilijker om het niet persoonlijk op te vatten . Als de vriendin van ts het bespreekbaar zou maken en haar gevoel zou uiten dan zou ts er ook meer begrip voor hebben denk ik .
Helemaal mee eens. Ik wil TS ook helemaal niet aanvallen en bedoel dit totaal niet gemeen, maar mij valt hier ook op dat TS alleen op de negatieve reacties reageert, die haar gevoel juist benadrukken. Ik vind het in dit geval ook heel lullig om te zeggen dat een leven met kind werkelijk drukker dan druk is en je dat alleen goed kan begrijpen als jezelf kinderen hebt. Het werkt niet zo makkelijk door te zeggen dat iemand parttime werkt en dus genoeg vrije dagen heeft om af te spreken of om jouw kant op te gaan. Zo heb ik ook meningsverschillen gehad met mijn zwager en schoonzus, die zich behoorlijk aan ons irriteerde (zo zeiden ze het letterlijk) omdat wij niet zo snel meer op whatsapp reageren, niet zo lang meer op verjaardagen blijven, druk hadden terwijl we niets bijzonders doen (in hun ogen) en omdat wij niet meer vaak hun kant op kwamen door de autorit van 2 uur en een kleintje erbij. Maar zij konden ons ook niet begrijpen omdat zij zelf geen kinderen hadden, dat zag ik ook wel in en heb het zo maar gelaten... Inmiddels hebben ze een kindje van 4 weken oud, voelen ze de slapeloze nachten tot op het bot, verliezen ze de energie, kennen ze het verantwoordelijkheidsgevoel dat nooit stopt en weten inmiddels hoe het is om heel hard te werken zonder een minuut pauze te kunnen nemen. Ze zijn kapot, hangen alleen nog maar op de bank, hebben nergens meer tijd voor en hebben inmiddels toegegeven dat ze dit echt niet hadden verwacht. Maar dat kan ook niet!! Nog maal: ik bedoel dit echt niet lullig, maar heb al zoveel vriendschappen verloren zien gaan omdat de een kinderen kreeg, beide elkaar niet meer begrepen en uit elkaar groeide, wat ik veel gevallen gewoon heel jammer is!
Hier van 2 kanten. Ik had vriendinnen die mij in mijn zwangerschap hebben laten vallen tja jammer maar helaas. Ik moet door. Ik was de enige in onze vriendenkring die moeder werd. Vond het toen wel heel moeilijk hoor! 2 vrienden zijn er altijd gebleven, kinderloos in een heel ander leefstijl als van mij. Vooral in het begin had ik alleen maar oog voor ons zoontje. En vergat ik letterlijk alles om mij heen. Ik Appte inderdaad alleen terug als hun mij appte. Gewoon omdat ik er echt niet aan dacht! Gelukkig snapte ze dit wel, maar vonden het wel erg jammer. Dit hebben ze inderdaad tegen mij gezegt (een koffie date?). Ik kan niet zien of het in jouw geval persoonlijk naar jou toe is of dat het is zoals bij mij.. Ja ik speelde wel spelletjes dat was namelijk ontspannend, maar vrienden appen? Nee dat kwam echt niet in mij op🙊 nu is mijn zoontje bijna 1 jaar en app ik wel vanzelf (vanaf maand 7-8 denk ik) mede doordat hun , hun gevoel hebben verteld! Nodig haar uit en vertel hoe jij je voelt. zeg er wel bij dat je haar begrijpt dat ze het druk heeft maar dat je het jammer vind dat je niets meer hoort.
ik snap ts wel eerst zit je samen in dat spannende van zwanger worden en deel je je gevoelens etc met elkaar dan lukt het wel bij haar gaat zij door naar alles wat daar bij komt kijken en nu voelt het alsof ze jou links laat liggen dat contact van 1 kant komt omdat je kinderen hebt en daardoor zo druk hebt vind ik echt onzin een appje om te vragen hoe het gaat etc is zo gedaan je hoeft toch niet gelijk af te spreken? hier 1 vriendin die geen kinderen heeft en laatst met haar afgesproken toen stuurde ze ook een bericht van word later ik weet niet precies hoeveel later drukte op werk toen stuurde ik ook terug van ja dikke pech maar dan slaapt de kleine zij is helemaal niet gewend om met zulke dingen rekening te houden etc ook prima maar zoals vroeger is er dan gewoon niet meer bij.
Ik zou ook gewoon een keer met haar afspreken. Als je net een kindje hebt veranderd je leven ook enorm. En misschien vind ze het ook wel heel moeilijk voor jullie. Ik denk niet dat ze bewust geen contact meer opzoekt omdat ze nu een gezin heeft. Maar ik kan dat natuurlijk ook niet invullen, zeker niet voor een totaal onbekende. Als je een keer afspreekt merk je hoe het contact dan is. En kun je ook aangeven dat je het jammer vind dat jullie elkaar zo weinig zien en spreken. Mocht het echt niet meer zo zijn als vroeger dan is dat natuurlijk heel jammer! Ik ben helaas zelf ook veel vriendschappen kwijt geraakt. Maar als ik het zo lees zou ik eerst meer willen weten ipv gedachten van vriendin in te vullen. Misschien is het na een face-to-face gesprek wel weer heel vertrouwd!
Ik ken me vriendin al van de middel bare school.. Wastoen ook altijd maar van mij kant. Wanneer heb je tijd, wanneer gaan we shoppen, of naar de film etc . .. ook laatst 2 x op de verjaardagen niet geweest van me mannen. .eerst wil ze komen, dan komt t niet uit. Naar omstandigheden ook wel begrijpbaar ( met haar moeder ging het toen niet goed)... Oké. . Maar ook bij de oudste toen was alles goed zeg maar... Ja sorry, heb een dagje weg geboekt... Jaa Hallo, vaak als ze doordeweeks jarig zijn vieren we dat in t weekend.. Dusdan kon ze dat weten.. Nu heb ik het totaal gehad. Op FB soms wat reacties. Maar laatst zei ik, als je wilt langst wil komen horen we het wel. Heb er al zeker 1,5 jr niet gezien. Ben er ook klaar mee, heb er geen zin in. Ze woont dan een half uurtje van mij..maar dan nog.. nooit is een keer, ben je thuis, dan kom ik effe langst, nee hoor. Het moet van 2 kanten komen, en dat was totaal niet. Vind het jammer, maar blijf geen joker. heb in de buurt, en nu via school ook goeie meiden leren kennen Dus.laat lekker gaan meid
Wat erg om te lezen. Ook voor jou TS en alle andere meiden die om deze reden vrienden zijn kwijt geraakt. Ik kan mij er serieus niets bij voorstellen dat ik om deze reden een vriendschap zou laten verwateren. Vrienden ben je in voor- en tegenspoed en juist in dat laatste geval heb je ze hard nodig!
Ik dacht een hele goede vriendin te hebben, kende haar van mbo zij wist als enigste wanneer wij met de pil waren gestopt. Zij is door de pil heen zwanger geraakt, ik heb toen ondanks dat ze naar de andere kant van nl was verhuist binnen twee weken op kraamvisite geweest. En heb een keer een weekend bij hun gelogeerd zodat zij een avond even samen uit konden zonder baby.. Echter toen ik zwanger was, ( we zouden gaan winkelen, had zij geen centjes of tijd, zelfs niet dat we even tegelijk zwanger waren, zei van nr2) dat dl geboren was en na 24 uur weer werd opgenomen had ik haar gebelt om me ei kwijt te kunnen, ze zei ik kom direct naar je toe.. 2 uur later was t al nee ik heb geen oppas voor M. En wat loop ik zelf op int zh ( omdat ze zelf zwanger was), we komen zodra jullie thuis zijn, nu bijna 3 jaar later wacht ik nog steeds, ze hebben dl nooit in t echt gezien, heb nog een aantal keren gebelt, maar zei belt nooit mij, dus van mij hoeft t niet meer, heb haar nof wel op fb en feliciteer met verjaardagen oid maar niet meer als dat!
ik heb helaas niet echt vriendinnen, wat ik wel jammer vind want ik mis dat uiteraard wel, zeker nu ik moeder ben, ik had dacht ik 4 a 5 jaar geleden een vriendinnen groep gevonden maar dat is echt heel naar afgelopen, ik vind het best jammer, maar leer het te accepteren, ik ben blij met het feit dat ik wel via facebook contact met oude school vriendinnen die inmiddels bijna allemaal moeder zijn, alhoewel contact daar mee ook meer als een kennis gestempeld worden, eigenlijk heb ik momenteel geen vriendschap, het is best sneu he, vandaar dat ik toch wel troost haal uit deze forum, stiekem op een keer een vriendschap, al is maar via de internet, waarin er respect is en begrip naar elkaar toe is, pfff, nou heb me wel weer genoeg bloot gegeven ik heb overigens met een moeder van een schoolvriendje van mijn zoon contact maar echt een vriendschap is dat nog niet, hoop wel dat misschien dat word,
ik snap je heel goed hier een soort gelijk iets maar in mijn situatie gaat het om een nieuwe partner. ik heb nou ja had een vriendin waar ik al 10 jaar mee omging ik vertelde haar altijd alles en we waren heel close tot ze vorig jaar een nieuwe liefde kreeg. ik was echt heel erg blij voor haar dat ze eindelijk iemand had gevonden ! maar helaas leek het al snel als of onze vriendschap niet meer bestond in het begin van hun relatie vond ik het nog niet zo erg ik dacht ze is verliefd en alles is nieuw het komt wel weer. maar helaas nu ruim een jaar later is er nog nauwelijks contact ik was op een geven moment er ook wel klaar mee dat het altijd van uit mij moest komen en als er dan eens afgesproken werd dan zij ze meestal op het laatste moment weer af:x om dan nog maar te zwijgen over de nieuwe liefde die vlucht letterlijk de deur uit als we bij haar afspreken en is stik jaloers momenteel zit hij vast en ineens kon vriendin weer wat laten horen
Ik kan me van beide kanten wat voorstellen, Majaaa. Toen ik in de mmm zat ben ik ook wat vriendschappen kwijt geraakt. Het is zo een pijnlijk onderwerp met verschrikkelijk veel emotie - aan beide kanten! Niet alleen voor de persoon in de mmm, maar ook voor diegene, die makkelijk zwanger wordt. Wat dacht je van schuldgevoelens, niet openlijk blij kunnen zijn met de zwangerschap en de baby waar de 'mmm-er' bij is enz. Als je niet open en eerlijk tegen elkaar bent ligt het op de loer dat je elkaar gaat ontwijken (of de een de ander gaat ontwijken). Nu heb ik zelf een dochter en weet ik dat het leven met kind, werk en huishouden gewoon heel veel tijd en energie kost. Je spreekt wat minder makkelijk af, maar ik vind het geen excuus om geen berichten meer naar vrienden te sturen en geen belangstelling in een ander meer te tonen. Juist door what's app heb ik veel contacten kunnen behouden, want even een berichtje naar elkaar sturen en vragen hoe het gaat is toch echt een kleine moeite! Sommige contacten heb ik op die manier juist kunnen verdiepen, kind of geen kind. TS, ik snap heel goed dat je ervan baalt dat je vriendin minder contact zoekt. In mijn ogen spelen er bij jullie een aantal zaken en zijn er over en weer heel wat emoties omtrent de mmm en het zwanger worden in het spel (wat heel logisch is, was/is bij ook zo!). In mijn ogen kun je nu twee dingen doen: het bespreekbaar maken of je erbij neerleggen dat het contact niet meer is wat het is en dat op zijn beloop laten. In dat laatste geval zal je wel een manier moeten zoeken om het van je af te zetten en niet aan je te laten knagen.
Ik heb het ook meegemaakt maar dan van de andere kant. Ik werd mama en ik heb van de tijd voor mijn eerste zwangerschap 1 vriendin over. Zij is er voor mij door dik en dun. Anderen gingen voor mij bedenken dat ik toch geen tijd zou hebben. Nu inmiddels weer heel leuke contacten. Echte vrienden zijn zeldzaam. Je moet er een zijn om er een te hebben. Dit bedoel ik niet verwijtend. In een vriendschap hoeft naar mijn inziens niet een minimale hoeveelheid contact te zijn. Mijn vrienden zie ik soms een week lang iedere dag en vervolgens weer een maand niet. Dit is nu eenmaal hoe het gaat als je het druk heb. Het is helaas zo dat als de een krijgt wat de ander ook wilt dat dit moeilijk is, je gunt je vriendinnetje alles maar jezelf het meest. Zorg er in ieder geval voor dat je respect voor elkaar houdt. Als je net een kindje heb gekregen moet je je leven opnieuw indelen. Daar moet je als vriendin ook respect voor hebben. Hoe verder de tiid gaat hoe makkelijker het wordt. Bied aan om samen iets leuks te doen met de kleine of iets in die richting en accepteer dat je vriendin ALTIJD haar kind zal hebben en dat het kindje ALTIJD op de eerste plaats zal staan! Ook is het belangrijk dat vriendschap vrij voelt en dat het leuk is. Ik heb toen mijn dochter een half jaar was met mezelf afgesproken alleen contacten te onderhouden die mij energie opleveren. Dus contacten waar je bij elkaar te recht kan, gelijkwaardig met elkaar omgaat en waarin je als volwassenen met elkaar omgaat. De andere contacten zijn vanzelf doodgebloed. Allemaal zonder ruzie, want ja ruzie is in een volwassen contact volgens mij niet nodig
Veel kun je oplossen met eerlijkheid en (eng!) kwetsbaarheid. - ik zou graag x met je delen maar ik heb het gevoel dat je dit liever niet wilt, klopt dat - ik mis ons contact - ik voel me gekwetst door.... Waarom niet directer en eerlijker naar je vriendinnen? Het heeft mijn vriendschappen echt versterkt! En geen aannames doen over wat de anders waarschijnlijk beweegt (egoïsme, desinteresse, je niet leuk meer vinden) maar het vragen!! En hou het bj jezelf, wat voor gevoel jij er bij hebt, niet gaan beschuldigen van "je belt nooit"
Ik was tegelijk zwanger met een goede vriendin, we scheelde een paar dagen. Toen ging het bij mij mis met bijna 23 weken en ik heb nooit meer wat van haar gehoord. Nou heb ik zelf ook geen contact gezocht op dat moment, maar ik was een beetje druk met het begraven van mijn kind en het verdriet. Van anderen heb ik gewoon een berichtje gehad zodra ze het hoorde. Daar snap ik tot op de dag van vandaag nog helemaal niks van. Waarschijnlijk zal er wel meer hebben gespeeld in haar hoofd?
Ik herken het, van háár kant. Als je kinderen hebt, dan heb je gewoon minder tijd en energie om dingen te ondernemen. Dan is 'even iets voor jezelf kunnen doen' ook heel fijn. Hoe actief iemand digitaal is (spelletjes, Facebook) zegt niks, want dat kun je bij wijze van spreke al vanaf de wc doen. Er zijn een aantal mensen, waar ik dolgraag het contact goed mee onderhoud, maar helaas zit het niet op het niveau dat ik wil. Waarom niet? Geen idee. 's Avonds plof ik graag op de bank, zet mijn verstand op nul en zet een film of serie op. In diezelfde tijd had ik ook de telefoon kunnen pakken om iemand te bellen. Echt geen idee waarom het niet lukt Tips zijn welkom Ik app wel af en toe, maar ik zou eigenlijk ook wel meer belangstelling willen tonen. Ik denk wel vaak aan ze, maar ja, dat weten zij niet natuurlijk... Er zijn er ook een paar, trouwens, waarbij het naar mijn idee ook alleen van mijn kant kwam. Ik ben op een gegeven moment gestopt met Facebook, heb nog een paar keer contact gelegd en ben er daarna mee gestopt. Ook om te kijken wat zij nou zouden doen. Het gevolg: Al meer dan een jaar niks van gehoord. Dan is het voor mij ook klaar. Ook wel weer fijn, want dan weet je wat je aan iemand hebt.
Helaas geen tips hier, alleen herkenning. Ik zit nu ook in de situatie waar 4 vriendinnen zwanger zijn of net bevallen. Ik merk nu al dat het contact anders wordt, ondanks dat we echt nog wel betrokken zijn naar elkaar toe. Iedereen leeft met me mee, maar het contact is toch minder en soms weten zij ook niet zo goed hoe ze er mee om moeten gaan. Zij krijgen zo meteen een heel ander leven, terwijl ik nog steeds stil sta in het mijne. Persoonlijk weet ik ook niet of ik daar mezelf straks goed tussen vind passen, aangezien we met heel andere dingen bezig zijn.
Ik denk dat ik hierin wat harder of makkelijker ben... Op een gegeven moment gaan levens ieder een andere weg, heb je andere dingen die belangrijker zijn of baal je gewoon echt van een ander. Soms ben je gewoon klaar met iemand of is het je niet meer waard om daar energie in te steken. Dat wil helemaal niet zeggen dat iemand dan een hekel aan je hebt of je keihard laat vallen... Zie het als een soort 'verkering' dat uitgaat. In elke periode van je leven komen en gaan mensen, sommige blijven, sommige komen terug. Sommige praat je nog mee bij de ah en zeg je; snel weer een bakkie doen! (Wat nooit gebeurt) Ik heb een grote vriendengroep, heerlijk vrijblijvend en niemand claimt elkaar, we staan allemaal voor elkaar klaar, maar niets moet. Soms in dit soort verhalen denk ik weleens dat (voornamelijk) vrouwen teveel in 'vroeger' kunnen blijven hangen. Te weinig naar de toekomst kijken. Sorry als ik hard overkom, maar ja, waarom wil je zo graag vriendinnen blijven met iemand die dat niet meer ziet zitten?
Hier gelukkig geen ervaring mee. Hier hadden we helaas de pech dat we bijna allemaal in de mmm zaten. (Verkeerd drinkwater? ) De een is zwanger geraakt met donorzaad, de ander had te maken met slecht zaad en endometriose en had ivf nodig. Nr 3 is gelukkig wel spontaan zwanger geraakt. En mijn onderschrift zegt ook genoeg. Stelletje kneuzen waren we. Ts ik wens je veel succes met deze iui poging, geef de hoop niet op hoor!!