Even kort voordat jullie mijn lange verhaal gaan lezen. Ik ben 21 jaar, dat is jong dat weet ik. Ik ben qua hormonen overal heel vroeg mee. Ik was heel jong al ongesteld, ging toen ik 12 jaar was (ongeveer) al in de pubertijd en was daar ook vroeg weer uit. Ik was dus ook al vroeg volwassen.. en sinds ik ongeveer 16 jaar ben heb ik al het gevoel dat ik een kindje wil en hoe ouder ik wordt hoe sterker dit gevoel wordt en mijn zekerheid ervan, jullie kennen dit gevoel wel. Dat gevoel wat je als vrouw kan hebben en gewoon niet uit te leggen is haha. Ik heb nu 2,5 jaar een relatie mijn met huidige vriend waarvan ik weet dat hij de ware is en we zijn onwijs gelukkig samen. Dus het verhaal.. Ik wil dus al heel lang en heel graag een kindje en heb nu het gevoel dat ik er echt klaar voor ben. Deze gevoelens heb ik gisterenavond aan mijn vriend verteld en (zoals ik verwacht had) is hij zich een ongeluk geschrokken! Hij wil onwijs graag samen een kindje maar het enige waar hij eigenlijk mee zit is dat hij zijn toekomstplannen voor een nieuwe auto, nieuw quad, vakanties enzo in stof ziet opgaan... Nu hoeft dit toch helemaal niet zo te gaan? Ons inkomen is niet veel (ik ben nog 21 en hij 23 dus allebij minimumloon) maar omdat we heel goedkoop kunnen wonen houden we zelf genoeg geld over. Om even een indicatie te geven houden we nu samen 300 netto over wat we sparen. Ook heb ik gekeken op de belastingdienst website over toeslagen die we kunnen krijgen en omdat we een laag inkomen hebben krijgen we veel toeslagen. Dus denk ik.. finacieel moet het echt niet moeilijk gaan worden. Over de aanschaf van de babyspullen hoeven we ons geen zorgen te maken, dus krijgen we van onze ouders. Hoe kan ik nu het beste met hem hierover praten? Hij zegt dat hij heel graag een kindje van ons samen wil maar zit alleen met het finaciele.. daarom wil hij er eigenlijk pas over een paar jaar aan beginnen zegt hij. Maar ik zit al met deze gevoelens sinds ik 16 ben ongeveer.. en nu zit ik gewoon echt met het gevoel ja ik weet dit zeker en ja ik wil dit! En ik wil er niet nog een paar jaar mee wachten. Zelf heeft hij geen vader waar hij ermee kan praten (hier wil hij geen contact mee.. persoonlijk verhaal) en ik heb hem aangeboden om met mijn vader te praten over hoe hij er toen instond als man, maar dat wil hij niet (dat begrijp ik ook wel.. is toch je schoonpa). Ik heb hem verteld dat als hij er nog niet klaar voor is dat er niets zal gebeuren. (Daarmee bedoel ik dus dat ik niets stiekem zal doen.. zoals stoppen met de pil). Maar ik zou graag willen weten hoe kan ik er met hem het beste over praten? Ik had het laatst met mijn vader erover en die vertelde dat hij ook super schrok toen mijn moeder over een kindje begon maar uiteindelijk zei hij van oke we gaan er gewoon voor en we zien wel. En hij zei dat alles natuurlijk mee viel qua kosten enzo. Dat eerste gevoel heeft mijn vriend nu dus ook en ik wil hem graag wat meer ontspannen erna laten kijken zoals mijn pa toen uiteindelijk deed... (en uiteindelijk hebben mijn ouders natuurlijk een geweldige dochter gekregen.. ik! Hahaha). Ik hoop dat jullie het verhaal snappen en mij kunnen helpen.
In ieder geval moet je hem niet gaan pushen! Laat het eerst even een paar weken rusten. Je vriend kan er dan ook zijn gedachten over laten gaan. Vaak worden mannen er echt mee overvallen dat vrouwen last krijgen van klapperende eierstokken Het financiële plaatje kun je hem inderdaad gewoon voorleggen. Plus jullie gaan straks ook weer meer verdienen omdat je straks niet meer op het minimum jeugdloon hangen. Maar vergeet niet dat kinderen toch ook wel onverwachte kosten met zich mee kunnen brengen. Stel je krijgt een kindje wat heel speciale behoeften heeft door ziekte of handicap... dat kost klappen met geld. En zou je dat kunnen opvangen, financieel gezien? Anderzijds... je kunt de uitzet voor je kindje zo duur of zo goedkoop mogelijk maken Wij hebben een redelijk dure smaak qua meubilair, willen graag massief hout... dus ja daar hangt ook een prijskaartje aan. UIteindelijk geslaagd voor een supermooi kamertje bij een outlet... voor een fractie van de oorspronkelijke prijs. Het is gelukkig niet zo dat de tijd echt dringt (qua leeftijd bedoel ik) dus je zou je kunnen permiteren om nog een poosje te wachten met zwanger worden.... al is het heel lastig je gevoel wat dat betreft uit te schakelen.
Ben het eens met Hopmarjanneke. Belangrijk is, dat je je vriend de tijd even gunt om aan dit idee te wennen, dat hij er over na kan denken etc. Hij hoort dit nu van jou, en schrikt natuurlijk omdat hij dit pas over n paar jaar wou. Wie weet als ie er een tijdje over na heeft gedacht dat ie verandert van gedachten, geef hem de tijd. Praat er over met elkaar, voor en na delen gewoon alles! Op die manier word het steeds makkerlijker bespreekbaar, en kan je vriend aan t idee wennen, en hierdoor een besluit nemen. En indd, vooral niet pushen, dat werkt averechts. Heel veel succes meid!
Ik zou hem ook eerst nog even wat ruimte geven om aan het idee te wennen dat jij graag een kindje wil. Toen ik het aan mijn man (toen nog vriend) voorstelde, vaak is het toch de vrouw die daarmee komt, reageerde hij hetzelfde. Terwijl we toch al 2 jaar samenwoonden, we allebei een goede baan hadden en het financieel ook goed ging. Ook mijn man twijfelde of we het financieel wel aan konden, dat is echt een mannen ding. Maar ook een soort angst voor de verantwoordelijkheid over een mini-mensje denk ik, die ze dan maar heel graag op het financiële plaatje gooien 300 euro over houden is niet heel erg veel. Bij ons kost een kleintje ongeveer 180 euro per maand en dan heb ik de kleding er nog niet bij gerekend. Hou er wel rekening mee dat je het eerste jaar ongeveer om de 2 maanden een nieuwe garderobe nodig hebt voor je kleintje, omdat ze overal zo ontzettend snel uitgroeien. Wij hebben dan wel flesvoeding gegeven en gebruiken luiers van pampers enzo, maar als je borstvoeding geeft scheelt dat alweer en je hebt ook goedkopere luiers natuurlijk. Dus wat dat betreft kun je wel een beetje passen en meten. En wat al eerder werd gezegd, de uitzet kun je zo duur maken als je zelf wil. Het heeft hier ongeveer een half jaar geduurd voordat mijn man aan het idee gewend was en de stap durfde te wagen Ik ben er gewoon regelmatig over begonnen, nam hem mee naar babywinkels om alvast weg te dromen etc. beetje voorbereiding Veel succes
Ik heb vaak het idee dat mannen dit altijd even moet laten bezinken. Ik zou het nu even niet meer aanhalen voorlopig. Misschien komt hij er zelf op terug. Je kunt in de tussentijd alles financieel op een rijtje zetten (ook met kinderopvang mocht dat nodig zijn), dan heb jij en zeker ook hij een beter beeld hoe het er dan voorstaat. Maar inderdaad, niet gaan lopen pushen, dat vind niemand leuk!
Geef je vriend voornamelijk tijd. Jullie zijn beiden nog zo jong en er is tijd genoeg. Bedenk je wel dat een baby (kinderen) veel kosten met zich meebrengen. Je gaat misschien minder werken of je kindje gaat naar de creche. Ik ken mijn vriend al 12 jaar maar zijn er sinds een half jaar echt klaar voor. Heb in het buitenland gewoond, verre reizen gemaakt etc., ik zeg niet dat dat niet meer gaat gebeuren als je een baby hebt, maar je denkt er wel 3x over na. Ik sta er zelf ook makkelijker in als mijn partner. Die wil alles perfect, maar als je met alles wacht tot het perfecte moment, bestaat dat dan eigenlijk wel... Laat hem even van jouw toekomstplannen bekomen en geef hem de tijd erop terug te komen, wanneer hij er klaar voor is! Succes!
Ik ben het eens met Hopmarjanneke en Charmed. Geef hem de tijd om erover na te denken en om aan het idee te wennen. Ga niet lopen drammen en pushen, luister naar zijn bezwaren en denk daar ook over na. Je schrijft overigens dat jullie nu 2,5 jaar een relatie hebben. Je schrijft iets over goedkoop kunnen wonen maar wonen jullie al een tijd samen of nog niet? Daar lees ik verder niks over namelijk. Zet daarnaast alle kosten op een rijtje. Je zegt bijvoorbeeld dat je alles van je ouders krijgt. Nou weet ik niet of ze alles gaan betalen of dat jij de spullen krijgt die zij vroeger gebruikten maar bedenk wel dat je gauw 1000-2000 euro verder bent als je alles moet kopen. Voor een goede tweedehands kinderwagen ben je zo 200 euro verder. Ook in het geval dat je oude meubels krijgt zal er nog het een en ander moeten komen, zoals bijv. een nieuw matrasje of autostoeltje. Bepaalde spullen uit die tijd voldoen echt niet meer aan de veiligheidseisen van nu. Blijf je werken als de kleine er eenmaal is? Of gaat de kleine naar opa/oma of opvang? Wat zijn de kosten daarvan? Ga er eens goed voor zitten en ga goed rekenen. Veel toeslagen zijn altijd meegenomen maar ga daar alsjeblieft niet teveel van uit! Bij ons zijn ook bepaalde toeslagen weggevallen door bezuinigingen van het kabinet, dat zou zomaar ook voor jullie kunnen gelden. Ik wil echt niet vervelend zijn ofzo hoor, maar een kindje kost nu eenmaal geld. Ik zou het heel jammer vinden als je er nu voor gaat en dan straks veel moeite moet doen om de rekeningen te betalen. Da wil jij toch ook niet? Wie zegt dat je alleen maar liefde nodig hebt om een baby groot te brengen is gek, of ze hebben een winkel gevonden waar je gratis luiers, voeding en kleding kan halen Over dat wachten: Ik weet dat het vervelend is. Zoek afleiding (kan je bijvoorbeeld iets meer werken en daarmee wat meer sparen) of pak die ene leuke hobby weer op. En GENIET van de dingen die je met kinderen niet meer zo snel kan doen, zoals een avondje stappen, spontaan naar een vriendin en uitslapen. Enne, blijven praten met je vriend maar begin er niet elke dag over. Succes!
Ik ben het er ook mee eens dat je hem niet moet pushen. Jullie zijn nog heel jong en hebben nog tijd zat. Misschien is het niet alleen het financiële dat bij hem speelt, maar ook andere dingen en twijfels. Je kan iemand niet ompraten tot kinderen hebben, je kan alleen erover praten en wachten op het moment dat jullie er beiden klaar voor zijn. Zeker als je nog begin de 20 bent. Hij wil mss al die verantwoordelijkheid nog niet en ik kan hem daar eerlijk gezegd ook in begrijpen. In ons geval was het ook zo (mijn vriend is jonger dan ik) en we hebben een datum vooropgesteld in de zin van "binnen 1 jaar praten we er nog eens over" en daarna "binnen nog 1 jaar beginnen we eraan"
Bij mannen ligt dit echt anders... Je moet hem vooral niet pushen, een kindje verandert echt je hele leven! Financieel gezien kun je het natuurlijk zo goedkoop mogelijk houden, maar geld kost het natuurlijk. Stomme vergelijking, maar wij hebben nu een andere auto nodig, onze is kapot (zo goed als). Die kopen we van het vakantiegeld straks, maar ik had dat in gedachte voor een kinderwagen (mocht ik die nodig hebben) Je kunt af en toe eens polsen hoe hij erover denkt, maar ga hem niet pushen! Jullie moeten dit beiden willen. Succes
Ook hier een man (wel wat jaartjes ouder dan je vriend) die het moeilijk vond de keuze te maken.. Ik heb uiteindelijk ongeveer een jaar moeten "zeuren" en hem tussendoor heel veel tijd gegeven.. en zie mijn banner Het komt goed, mannen hebben altijd meer tijd nodig (volgens mij) Het is moeilijk.. dat snap ik.. Probeer ook vooral te genieten van de tijd die je nu nog voor elkaar hebt (zonder kleintje )
Bij ons speelde het allemaal wat later (ik was 31 toen ik zeker wist dat ik een kindje wilde, en mijn vriend nog niet), en het heeft 4 jaar geduurd voordat we allebei zover waren. Pushen werkt niet, belangrijkste is dat je weet dat je het allebei ooit wel wilt als het zó belangrijk voor je is. Blijf wel praten, vertel wat jij wilt en hoe je dat voor je ziet en vraag hem hoe hij erover denkt. Luister ook echt naar zijn antwoorden, ipv te proberen hem te overtuigen om er zo snel mogelijk voor te gaan. Persoonlijk heb ik andere keuzes gemaakt dan jij; ik zou eerst meer opleidingen doen zodat je verder kunt komen dan minimumloon-banen. Maar dat moet je ook maar kunnen en willen. Volgens mij gaat het hierom: vertrouwen! - hebben jullie voldoende vertrouwen in jullie relatie dat je daar een kind in durft te brengen? - hebben jullie voldoende vertrouwen in jullie financiële toekomst, dat je met een kind erbij niet in voortdurende geldnood komt? - hebben jullie voldoende vertrouwen in jullie omgeving, dat je er niet helemaal alleen voor staat als je hulp nodig staat? En dan kunnen alleen jullie zelf beoordelen of de seinen op groen staan, of dat het toch verstandiger is om te wachten.
Geef hem nu eerst wat tijd. Wij voelen als vrouwen nou eenmaal hero veel gevoelens dat is voor een man echt anders. Mijn man was er ook later aan toe, heeft er naar toe moeten groeien, het is toch echt fijner als er allebij klaar voor bent. Geef hem de tijd er zelf op terug te komen!