Wie herkent dit? Ik moet nog iets meer als 5 weken en heb soms zo bang gevoel 1. ben ik er wel klaar voor 2. doe ik het allemaal wel goed. 3. ben bang om alles vast te wassen voor het geval dat het mis gaat. 4. als ik de kleine niet voel bewegen dan denk ik dat het niet goed gaat. 5. hoe moet dat straks allemaal? 6. kan ik dit wel allemaal? Mijn vriend wordt soms helemaal gek van mij en ik van mijzelf maar kan er niks aan doen. En het duurt nog zo lang maar toch ook zo kort.
Oh, ik ken dat gevoel helemaal, word soms gewoon echt moe van mezelf... Ook vraag ik me af of ik alles al wel in huis heb, in ieder geval nog geen klossen gehaald ensow, net of ik het nog een tijdje uit wil stellen... Moet ook nog shampoo ensow kopen, dekentje voor in de wieg, grr vanavond toch echt maar ff shoppen... Denk dat iedere aanstaande moeder weleens twijfelt of ze het goed doen en hoe het straks moet ensow.. Groetjes
Ach meid, hoort toch allemaal erbij. Ik ben nu zwanger van de tweede en twijfel ook: Kan ik wel twee kinderen aan? Zal ik van beide evenveel houden? Kan ik de aandacht wel verdelen? enz. Het is echt volkomen normaal, de een is iets onzekerder dan de ander. Misschien doe je het daarom wel extra goed, je denkt tenminste na
Ik had precies hetzelfde bij de zwangerschap van mijn dochter hoor. In het begin had ik het nu ook al alleen omdat ik nog geen 12 weken was. Zulke dingen zijn heel normaal meis. Zometeen als je kleintje er is maak je je weer druk of je het wel goed doe. Je zal zien dat het allemaal vanzelf gaat meis. Deze gevoelens zijn heel normaal. Het schoonmaken en alles in huis hebben zijn vorm van nesteldrang. Je vriend moet het maar even voor lief nemen hoor.
Ik heb het ook zoooo erg! Soms bekruipt me ineens het gevoel dat ik straks ineens niet meer zo vrij ben als nu.....en dan voel ik me zoooo'n slechte moeder! En dan kan ik wel janken dat ik zo denk! Ook ben ik zoo bang dat ik t allemaal niet kan...pfffff gek word je ervan. maar een ander moment dan kan ik niet wachten en verlang ik zo naar ons kleine meisje. Denk dus gewoon dat t erbij hoor
ja heel erg herkenbaar hoor. Zit de laatste week zo te stressen. Ik moet nog 2,5 week ongeveer en ben als de dood. Heb ik alles in huis, ga ik het goed doen enz enz ik denk dat dit heel normaal is.
Zoals al je leest, echt veel vrouwen hebben er last van. Onlangs zijn er een hoop vriendinnen van mij bevallen of ook zwanger, en ze zaten/zitten allemaal met de zelfde twijfels. Het is nogal een grote verantwoordelijkheid die opeens op je afkomt. Je wordt moeder, je bent opeens verantwoordelijk voor een levend wezentje. Maar wat ik merk is dat het bij mijn vriendinnen, na de bevalling, snel stopte (die twijfels)
Herkenbaar, maar erg zinloos, Dat die gedachten door je hoofd schieten is normaal, (heb ik ook), maar zet jezelf er wel toe er niet te lang bij stil te staan: je kunt er nu toch nog niks mee en zolang die kleine nog binnen zit, kun je er gewoon vanuit gaan dat ie geboren gaat worden... En de periode daarna? Dat zie je dan wel: je krijgt toch eerst kraamzorg die je van alles gaat leren, je hebt je man (toch?), je hebt moeders, vriendinnen, enz die je om advies kunt vragen: geen mens kan het alleen af, dus... Maar goed, zoals ik al zei: geef jezelf afleiding op die momenten dat die gedachten door je heen gaan, want er over na blijven denken, maakt je alleen maar gestresster en voorlopig kun je je energie echt beter gebruiken. Ga dus wat leuks doen, leid jezelf af, enz.
Dat had ik ook met de eerste, vooral de laatste weken was ik bang dat er iets mis zou gaan. En toen ze er eenmaal was, was ik nog banger! Bang dat ik haar zou laten vallen, bang voor wiegendood, bang voor vanalles...... Ik had zelfs enge dromen over alle mogelijke dingen die mis konden gaan Het is heel normaal om dat te hebben,,hoort er allemaal bij En het is bij mij ook goed gekomen, hihi dus probeer het een beetje van je af te zetten, het komt allemaal wel goed, dat gaat eiegenlijk wel vanzelf
Hoi hoi Ik moet nog zes weken maar ik heb het ook. Als ik mijn man vraag: goh, heb jij ook wel eens dat je bang bent dat je het niet aankan straks? Dan antwoord hij: Nee hoor helemaal niet, ik kan niet wachten tot hij is geboren en ik weet zeker dat we het allebei kunnen. Ik denk dan bij mezelf: maar wat als het niet lukt? Of wat als ik straks de bevalling niet aankan? Ik zit ook met erg veel vragen en twijfels en ik word soms ook gek van mezelf. Volgens mij is daar niet zo veel aan te doen Groetjes
Pff ik heb dit ook echt heel erg Ik hoef nog maar 3 weken maar ik lijk met de week onzekerder te worden.. WAT als ik geen goede moeder ben? WAT als ik het allemaal niet aankan? WAT als ik de bevalling niet aankan etc.etc. GEK word ik ervan haha... hoewel het compleet zinloos is, doet geloof ik zowat iedereen het wel.. maar toch is het niet fijn Zo zal ik ook heel blij zijn als mn ventje in mn armen ligt zodat ik zie dat alles goed met m gaat.. want het is precies hoe je het zegt.. als het een dag rustig is daarbinnen ga ik meteen stressen! Heb nu dus ook een blad erbij gepakt waarop ik aanvink wanneer ik m gevoeld heb (tip van de vk) zodat ik zeker weet dat ik m minimaal 10 keer op een dag voel
iedere vrouw heeft er last van.. zo ben ik ook bang voor de bevalling wat er op mij af gaat komen als ik daar lig en ze komt er uit dan zie je haar voor het eerst en dan? hahah echt gek maak ik me zelf er mee omdat ze zo klein en kwetsbaar zijn, je wilt alles goed doen voor je kind uiteindelijk zullen we goede moeders worden.
hoi meiden ik ben moeder van 4 kinderen. ik kan julie vertellen het komt wel goed het gaat vaneigens maak je niet druk. ik had dit ook bij mijn eerste net als julie maar inmiddels heb ik er 4 . en ik kan ze alle 4 aan dus neem maar van mij aan alles gaat goed