Hoi allemaal, Ik ben al enkele maanden actief op jullie zeer handige forum, meestal alleen lezend, maar nu is het moment voor mij aangebroken, dat ook ik toch even mijn ei kwijt wil ( liever niet, laat hem nog maar even zitten). We zitten op dit moment in ronde 5, 10 dagen na mijn eisprong en ik weet het even niet meer. Zal even kort samenvatten dat ook ik de andere 4 rondjes van allerlei "voor de gek houdt" kwaaltjes van mijn lichaam voorgeschoteld heb gekregen. Je hoortd dan van mensen, die je het dan heb verteld, joh maak je niet druk, je moet er niet zoveel mee bezig zijn. Dit was toen ik stopte met de pil ook mijn motto, maar wat een impact zwanger worden op je heeft, had ik nooit kunnen verwachten Dat gewoon zien en we wachten wel of is zoooooooo moeilijk. En ik wil toch graag alles meemaken en alles weten van het wondertje wat wij hopen te mogen meemaken. Deze maand dus maar eens begonnen met temperaturen en ovulatietesten, zo van och even kijken ofdat ik uberhaupt wel een eisprong heb. En jawel hoor verhip, zondag 23 april positief en ook FF was het er mee eens en zette daar een mooi rood kruis neer. Ook de week daarna ging me goed af ( dit vind ik altijd de moeilijkste tijd) alleen nu heb ik weer even een dipje. Ik zou dus nog in de innestelingsfase kunnen zitten, maar ook een vroege menstruatie is bij mij niet uitgesloten. Dus net op toilet een blik geworpen op mijn slipje ( laaste tijd mijn nieuwe hobby geworden geloof ik) en wat denk je een licht bruine streep. Dus ik meteen, Game Over, daar gaan we weer ik wordt ongi. Maar dan dat stemmetje in je achterhoofd, je heb op het forum toch ook wel eens gelezen over innestelingsbloeding, dus misschien...... Alleen spreken jullie dan over roze, dus dat kan dan weer niet, of als ik met veel fantasie kijk is het dan toch rose???? En dat is wat het voor mij nou zo moeilijk maakt, het verschil tussen vreugde en verdriet is zo klein. Je wordt op en neer geslingerd tussen jaaaaaaaaaaa en neeee he. Aangezien ik een type ben wat niet van verassingen houd en graag zekerheden wil, grrrrrrrrrrr Sorry van het hele verhaal, Kus Monique
Hallo Monique, Ik herken je verhaal heel erg!! Op dit moment ( net geweest) ben ik vol goede moed. Nog een dag of tien tot de eisprong, dus volop hoop! De derde week van mijn cyclus is altijd zo voorbij, maar die vierde week..... Konden we die maar gewoon overslaan! Of, zoals al door andere dames geopperd: konden we maar na de eisprong meteen zien of het raak is........ En bij mijn man hoef ik al helemaal niet aan te komen met die pre-ongi stress, het lijkt wel alsof het voor mannen veel makkelijker is om er nuchter tegenover te staan. Maar ja, wij merken vanalles aan ons lichaam (eisprong, ongi) en dan is het zo lastig om er niet bewust mee bezig te zijn... Laten we duimen dat we allebei geen ongi meer krijgen de rest van het jaar!!!! Veel succes met wachten, Neeke
Hallo Monique, Ik herken zoveel dingen die jij in je topic hebt geschreven. Soms idd echt om gek van te worden...zou het nou wel of niet? Je lichaam kan je voor de gek houden en het is soms echt gewoon een psychisch spelletje. Maar goed, de tijd zal het leren denk ik dan maar weer. Zelf "probeer"ik er niet te veel aan te denken maar onbewust ben je er toch mee bezig. Ziet ineens andere dingen zoals: veel zwangere vrouwen, kinderen, reclames...noem maar op. Nogmaals .... ik begrijp je heel erg!!!! Vooral het wachten is erg frusterend na de eisprong...........en maar wachten en wachten....... Succes ermee!! Liefs Marianne
Hoi Neeke, Bedankt voor je reactie. En als mijn ongi echt doorzet, dan is dit gevoel ook weer weg hoor, dat weet ik wel. En dan ga ik ook alweer binnen 2 dagen uitzien naar de tijd die komen gaat. Is toch wel een leuke boost voor je relatie moet ik zeggen Mijn hubbie vindt al dat oefenen ook nog steeds geen probleem! Alleen als het dan over de kwaaltjes gaat dan haakt hij wel af ja, net als bij jou. En ik duim met je mee, dat het ook voor jou de laaste waren. Kus Monique