Bij mijn dochter dacht ik er niet zo over na... maar nu ik het al een keer heb meegemaakt sta ik er toch anders tegenover...... Mijn bevalling ging als volgt: 00.00 voelde wat krampen, ging een kruik halen, op de bank liggen en binnen no time een weeenstorm 01.00 toch maar de vk gebeld dat het echt niet te houden was en dat ze om de 3 min al kwamen 01.05 onder de douche gegaan tegen de pijn 01.15 Vliezen braken met een luide knal.. hihi dacht dat de baby eruit kwam zetten Hierna voelde ik de baby een eind naar beneden zakken en kreeg ik meteen persweeen die niet tegen te gaan waren. ik begrijp nu het woord oerkracht.... 1.20 op bed gelegd door mijn vriend, zeikwaternat van de douche maar ik moest liggen want ik voelde de baby komen. 1.30 vk kwam binnengehold toucheerde en zei tegen mijn vriend dat hij maar meteen de kraamhulp moest bellen omdat de baby zou komen na het klaarleggen van de spullen en nadat ze mij gerust had gesteld dat alles goed ging mocht ik gaan persen. 1.43 onze prachtige dochter geboren. 2.45 placenta pas geboren, bijna moest ik nog naar het zh omdat hij niet wilde komen. Nu zullen veel van jullie waarschijnlijk denken... waar is ze dan bang voor? Ik teken voor zo'n bevalling...... Ik was toen zoooooo bang dat ik het alleen moest doen, heb echt doodsangsten doorstaan.... Ook ben ik gewoon bang dat het dit keer misschien nog sneller zal gaan... en ik denk dat ik die bevalling nooit echt "verwerkt" heb.... Dat het me toch gewoon bang maakt als ik er weer aan denk.... Die placenta ben ik ook bang voor, dat dat weer gebeurd en dat ik dan wel naar het zh moet..... Voor de pijn ben ik niet bang, die is me zoooo meegevallen! alles doe persweeen vond ik erg...... omdat ik ze tegen moest gaan toen de vk er nog niet was. Maar het persen en het staan van het hoofdje heb ik niks van gevoeld! En toch ben ik bang! Ik weet dat ik gewoon moet vertrouwen op wat mijn lijf kan, maar toch...... Hoe zit dat met jullie? hebben jullie een goede bevalling gehad? of juist een rotte? en ben je dan nu bang dat het weer zo gaat? En als dit je eerste zwangerschap is, hoe kijk je er dan tegenaan?
Wauw, wat een snelle bevalling! Ik kan me evengoed voorstellen dat je dit nu voelt. Het is even buiten jezelf om op zo'n moment en wat weet je nou eigenlijk zo'n eerste keer? Alleen, als ik je verhaal zo lees, krijg ik de indruk dat jullie het heel goed hebben opgepakt samen - en dat je dat vertrouwen best mag terugvinden! Het was een topprestatie immers! Ik heb na ruim twee dagen uiteindelijk een keizersnede gehad, Ollie lag niet goed voor de uitgang. En hier begon ik met een thuisbevalling, maar ging met bijna volledige ontsluiting met spoed naar het ziekenhuis waar na een infuus met wee-opwekkers toch besloten werd om te opereren. Achteraf lang gehuild om alles te verwerken en nu... ach, ik hoop dat we weer een kindje mogen krijgen en dan weet ik zeker dat het goed gaat komen met mijn gevoelens en oerkracht... En dus zeg ik tegen jou: praat erover, maar vergeet VOORAL niet hoe goed je het hebt gedaan vorige keer... Laat je wel weten hoe het is afgelopen?
Als ik jou was zou ik straks bij het eerste krampje al de verloskundige gaan bellen. En zodra je weer een weeenstorm krijgt, meteen bellen en dan weet ze dat je meteen moet komen. En die placenta, er zijn zoveel dingen die anders kunnen lopen waardoor je naar het ziekenhuis zou moeten. Niet teveel bij stilstaan, het komt zoals het komt, je hebt er toch geen invloed op.
Sluit me aan bij snoopy, gewoon straks bij de eerste kramp de vk bellen! Hoe ik ertegenaan kijk... Ik was de hele zwangerschap best wel nuchtig erover, van kom maar op. Liever vandaag dan gister. (dat laatste nog steeds hoor) Het is niet zo dat nu de datum dichterbij komt, dat ik bang ben, maar begin hem lichtelijk te knijpen. Als ik eraan denk, een beetje zo'n klein adrenalinesteekje binnenin zeg maar. Waar ik overigens wel bang voor ben, is de knip. Iedereen, ook op het forum, zegt, joh daar voel je niets van, tijdens een wee enz. Maar ik blijf er toch een beetje bang voor.
snelle bevalling joh ik was niet bang voor de eerste bevalling maar ik ben wel bang voor deze bevalling. de eerste ging niet volgens het boekje (geen keizersnee, inknippen of hechten etc) had snelle bevalling etc alleen met erg veel sneeuw. nu dat ze zeggen dat de placenta voor de uitgang ligt en ben ik wel bang voor wat er komen gaat
Ja precies. Zit er nu het dichterbij komt best vaak te denken hoe zou het zijn? En steeds kom ik er dan op uit dat het vast allemaal wel mee zal vallen en alles van voorbijgaande aard is, alleen die knip waarvan ik nog niet eens weet of ze 'm gaan zetten want voor 't zelfde geld gaat 't allemaal prima maar toch... die knip Heb al tegen mijn man gezegd dat ie ook nog maar moet zeggen dat ze zolang ik niet tot mijn rug toe dreig in te scheuren weg moeten blijven met scharen daar!
Hallo, Ben ook wel een beetje benauwd voor een (te) snelle bevalling. De vorige ging in 2,5 uur en het persen duurde een paar minuten. Toen was de vk nog maar net op tijd, we twijfelden nog of we wel zouden bellen. Ben bang dat het nog sneller gaat, dat ik bv. mijn kinderen niet op tijd ergens heb onder gebracht, dat ik alleen beval, of juist in de Albert Heijn, dat mijn man er niet bij is. Niet extreem bang, maar het speelt regelmatig door mijn hoofd.
hier nog 1tje. Ik hoef nog lang niet te bevallen maar ik knijp hem nu wel al echt! De eerste kwam pas na 24uur op de wereld De tweede was er binnen 1,5uur al! En daar ben ik zo van geschrokken dat ik nu echt bang ben. Ik had meteen een complete weeenstorm ik kon niet op adem komen want de weeen kwamen elke minuut en duurde ook zowat een minuut, plus dat ik bij 6cm al persdrang had die ik dus een eeuwigheid moest wegpuffen (achteraf was het maar eventjes maar het leek een eeuwigheid) Ik ben echt geschrokken na die vlotte bevalling. Tuurlijk je bent er snel vanaf maar op dat moment komt er echt even heeeeel wat op je af. En die ellendige naweeen waren ook niet prettig. Ik heb ook de tip gekregen van de Vk na de bevalling van de tweede. Mocht ik weer zwanger raken, dan moet ik bij de weeen om de 5minuten meteen bellen, dan gaan ze meteen checken. Denk dat het voor jou ook niet verkeerd is om op tijd te bellen. Succes meid!
Hi ik ben in 3 uur bevallen. Op 9 feb. Nu zei de gynaecoloog dat ik bij de volgende bevalling meteen moet bellen met zh. of vk. Bij de eerste wee. Dus gewoon over praten met de vk. En zeggen dat je meteen belt bij de eerste wee. En dat snappen ze echt wel. groetjes
ik ben zo bang voor de bevalling, het is mijn eerste en ik zit er eigenlijk aan de ene kant best tegenop om te bevallen maar aan de andere kant denk ik kom maar op, het moet toch gebeuren, het zou me niks verbazen als ik door de angst al flauwval bij de eerste wee , ben ik de enige?
Mijn eerste bevalling ging super. Ik heb tot 8 cm geen pijn gehad en de laatste 2 cm was er in een half uur weeen,na 2 persween was ze er : totaal ; 3 kwartier! ze was er met 36 weken. Ik teken ervoor mocht het nu ook zo gaan,grote kans dat het nu tegenvalt haha maar zie er helemaal niet tegenop!
Hoi, ik kan me de angst heel goed voorstellen, mijn eerste bevalling was absoluut geen pretje helaas. En ondanks dat ik nu mezelf steeds voorhoud dat het nu alleen maar beter kan gaan, ben ik toch bang. Niet voor de knip, want die heb ik echtniet gevoeld. Ik weet gewoon ineens weer hoe alles ging en ja...dat maakt me bang. Het gekke is dat ik best wel weet dat als de bevalling begint ik echt geen angst meer heb maar me gewoon overgeef aan mijn gevoel, maar ja ..voortijd he..
ik ben totaal niet bang, heb nu precies een jaar geleden een heftige hernia gehad met zoooooveeel pijn.. met spoed operatie. kennisje die laatst hetzelde had, maar al 2 kids heeft, gaf aan dat ze nog liever 10x zou bevallen dan weer kreperen van de hernia/zenuwpijn.. we moeten er toch aan geloven.. en om nu allerlei bomen op de weg te zien.. een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest..
Natuurlijk heeft het inderdaad geen zin om er tegenop te zien, maar ja gevoel laat zich niet lijden. Ik ben blij voor jou dat je er niet tegenop ziet, ik heb zelf wat andere ervaringen ook met de hernia, maar goed, ieder zijn eigen gevoel. Gelukkig maar!
Nee je bent niet de enige... Ik ben er soms zelfs van overtuigd dat ik flauw ga vallen...ik word al onwel bij t zien van de bevalling op tv zonder het zelf mee te maken. Aan de ene kant kan ik niet wachten om mijn kindje te zien en vast te houden maar als ik denk aan wat daarvoor eerst moet gebeuren dan krijg ik rillingen over mijn rug..ben erg bang!
Meiden echt het komt okeeej! Hoe vaak ik het ook nu al zeg tegen iedereen. Ik kan niet wachten tot mijn volgende zwangerschap en bevalling. Tuurlijk is het ff geen pretje maar wat je er voor terug krijgt is zo MOOI! Maar goed dat zei ook iedereen tegen mij voor mijn bevalling en ik zei alleen maar ... ja maar voor dat ik van dat mooie kan genieten moet het er eerst uit! Maar geniet nu allemaal nog ff voor je het weet is het er uit en moet je je kindje delen.... ik zei om 17.00 nog van jeetje dit kan allemaal zo voorbij zijn en om 23.00 s avonds was dat ook het geval..... Meiden kop op! echt je krijgt een oerkracht op het moment van de bevalling en onthou dit! Er komt een moment in de bevalling dat je denkt ik kan het niet meer aan.. nou dan mag je snel gaan persen.. (als je natuurlijk niet al bij 6 cm persweeen heb) maar dat komt minder vaak voor vertelde mijn gyn. Nogmaal suc6 allemaal en kop op!
Oooooooh als ik dit allemaal lees dan denk ik echt; ik ben er nog helemaal niet klaar voor.... hihihi
Ik kijk niet tegen de bevalling op, ik heb ook heel bewust geen "enge" verhalen opgezocht, dus ik ga er vrij blanco in. Ik weet wel wat me te wachten staat, maar ik ga me er verder niet bang over maken. Volgens mij werkt dat alleen maar tegen je als het zover is. Ik heb nog 10 dagen te gaan en zou het liever vanavond dan morgen zien gebeuren. Ben het zwanger zijn behoorlijk zat. Wil weten hoe kindje eruit ziet, haar zien, ruiken, voelen. En ik vind de laatste loodjes gewoon wat zwaar. Kan eigenlijk niet veel meer. Slaap slecht.