Soms vraag ik me af of ik niet een beetje vreemd ben. Om me heen aardig wat mensen die een derde kindje krijgen, of twijfelen of ze "compleet" zijn en bv geen definitieve anticonceptie durven toepassen. Ik heb dit dus totaal niet! Als ik iemand zie met een peuter of dreumes en een bolle buik voel ik medelijden. Als ik al denk aan een derde kind, pfffff! Dat gedoe met een maxicosi, luiers, flessen, zindelijkheidstraining... ben gewoon zo blij dat ik er klaar mee ben. De eerste zwangerschap was een hel, de tweede een onverwacht kado en puur geluk. Ik heb alles intens in me opgenomen en intens genoten van elke fase. Afscheid genomen na elke periode, van die periode waarvan ik wist dat het de laatste keer zou zijn. En het is goed zo. Wie herkent deze gevoelens?
Ik! Met onze 2 kinderen is ons gezin compleet en we willen echt geen 3e. Ik droomde laatst dat ik zwanger was, en ik vond het een nachtmerrie Nee, het is heerlijk dat de kinderen wat zelfstandiger worden, allebei zindelijk zijn, en dat manlief en ik weer hele nachten kunnen slapen. Dat willen we niet opgeven voor nog een kind, hoe verzot we ook zijn op de 2 die we al hebben. Het is wel goed zo
Ik! Maar bij mij komt het echt doordat wij zolang bezig zijn geweest met zwanger worden en blijven dat de zwangerschap van Caylen, onze jongste, echt heel bewust de laatste was. Bovendien was hij ook een heel ontevreden baby die weinig sliep en ook nog eens reflux had. En mijn man die in mijn kraamtijd hernia kreeg, het was echt een heftige tijd. Sinds Caylen kan lopen is het echt een tevreden blij jongetje geworden. Nee, ik heb echt geen kriebels meer! Ik voel eerder opluchting als ik mensen met een baby zie en dat ik niet meer hoef.
Ik herken het ook! Onze zoon was 5,5 toen wij onze 2e kregen. Ik moest echt enorm omschakelen aangezien onze zoon al vrij zelfstandig was en we nu weer een compleet afhankelijke baby hadden. Daarnaast heb ik nog 2 stiefkinderen en om het weekend en de helft van de vakantie's hebben we hier dus 4 kids rondrennen. Ik vind het heerlijk en geniet echt van onze kinderen, maar nog een kindje hoeft van mij echt niet. Ik denk dat ik gillend gek zou worden af en toe .
Derde kindje is zooooooo ontzettend zwaar en slopend, maar toch helemaal geen geen spijt Het zijn de eerste jaren die je een beetje slopen, maar zodra ze op school zitten is alles voorbij. Beter nu wat lijden dan eeuwig spijt hebben dat je toch niet voor die derde bent gegaan, wanneer je je niet compleet voelt met twee. Met dat idee was ik begonnen aan mijn derde en sta nog steeds achter mijn keus.
Hmmm op dit moment is de boel echt compleet. Als ik nu zou dromen over zwanger zijn zou ik zwetend wakker worden. Maar echt definitief zeggen er komt geen derde kan ik niet. Maar sowieso niet voor 2025. Nu is het met 2 kleintjes heel intensief. Ik ben bang dat er een periode komt waar ik er anders over ga denken. Daarom zou ik nog niet voor definitief gaan.
Ik. Had het eigenlijk meteen na geboorte van de derde. Genoten van de kraamtijd, de babytijd, alle stapjes en mijlpalen. Maar ook steeds heel bewust met dat het laatste keer is. Ik ben ook wel eens een paar dagen over tijd geweest. Dat ik echt paniek voelde omdat ik gewoon echt niet meer zwanger wil zijn en nog n kindje erbij wil. Maar ik geniet enorm van de kinderen die ik heb. Koester ieder moment. De jongste is net drie geworden en nog steeds als n vriendin dan weer zwanger is of zo heb ik weer opnieuw dat ik denk, nee, ben blij dat ik daar klaar mee ben.
Ikkkk!!! Ik herken het helemaal wat je schrijft. Vroeger vond ik zwangere vrouwen echt geweldig, was altijd gezond jaloers. Eerste zwangerschap was ook heel fijn. Ik wilde al heel snel weer een tweede. Maar jeee wat vind ik het pittig. En nu, als ik zwangere vrouwen zie denk ik alleen maar" jij liever dan ik" haha. Ons gezin voelt super compleet en ik ben blij dat de jongste nu 2 wordt en het langzaamaan wat makkelijker begint te worden.
Ik zit nog middenin de babytijd met de jongste, maar weet al duidelijk: hier is het goed met twee kinderen, er komt geen derde. Het is nu soms al flink pittig, hoe erg zou dat met drie kinderen zijn? Moet er niet aan denken.
Yup! Elke keer als mijn kinderen op de leeftijd van nu mijn jongste waren kwam was er weer een baby bij. En nu eens niet. Ben echt klaar met baby's.
Herkenbaar hoor. Hier zijn we met 2 kids compleet. Heb genoten van iedere fase en geniet nog steeds volop van alle mijlpalen van m'n 2 en 4 jarige. Maar twee kids uit de luiers, heerlijk! Ik zou het echt niet meer zien zitten om met al die babyspullen te slepen, nachtvoedingen, niet kunnen communiceren. Op een gegeven moment ben je daar klaar mee en ga je vooruit kijken. De volgende stap is voor ons 2 kids op school. Bizar snel gegaan, maar weer een nieuwe fase.
Dat dus, alleen is Finley nog niet zindelijk. Maar hele nachten doorslapen en zelfs uitslapen, wat een genot is dat. Ik geniet daardoor nog meer van de kinderen en heb meer energie overdag. Heb het gevoel dat ik ook weer wat meer vrijheid heb. Kan tegenwoordig zelfs weer rustig een tijdschrift lezen ofzo zonder constant met een van de kinderen bezig te zijn. No way dat ik nog een derde kind zou willen. Mogelijk weer een HG-zwangerschap.Weer die slopende nachten. Ik begrijp bovendien baby's niet zo goed soms als ze huilen. Onze kinderen kunnen nu tenminste goed duidelijk maken wat er is en wat ze willen. Ben ik een stuk geruster onder. Het is helemaal goed zo! En die fase van 2 kids op school. Herkenbaar. Waarschijnlijk ga ik dan wat meer uren werken (werk nu 16 uur en wil maximaal 24 uur werken) waardoor we wat meer inkomen hebben en dus wat meer te besteden. Er moet ook hoognodig een en ander aan ons huis gebeuren waar wij met jonge kids niet aan toe komen. Onder andere schilderwerkzaamheden enzo. Wil ik gaan doen als ook Finley op school zit.
Ik zit nu in de face dat ik echt niet meer moet denken aan luiers, slapen loze nachten, achter aan holle etc. Als ik 2 uurtjes op neefje pas ben ik blij doodop haha. Toen mijn 1e 1 jaar werd had ik erg de drang weer zwanger te worden ( perfecte baby, leerde snel, huilde enkel snachts precies 1 uur. Zindelijk dag en nacht met 23mnd etc en dat wilde ik nog is meemaken) en nog een kind te krijgen. Eenmaal huis gekocht en sleutel bleek ik ook zwanger. Ging allemaal erg snel. Zware zwangerschap zeker in combi met een dreumes. Toen zij 1,5 was kwam ik in het ziekenhuis ( 30 tot 37wk zwangerschap) omdat op het werk mijn water was gebroken. Uiteindelijk verschillen ze 20 mnd. Zoontje was huilbaby en partime werken, Inc dreumes en baby die niet sliep werd ik geleefd. Toch heb ik het overleefd en genoten maar pff het was pittig. ( zelf bleek ik snel werkende schildklier te hebben op dat moment wat ook niet meewerkte en zelfs depri werd) Zoontje heeft nu van alles en nog wat. Echt een zorgen kindje. Dochter is super lief en samen zijn ze de perfecte combi. Ons gezin is zeker compleet. Heb na mijn zoon nooit meer in de face gezeten, zullen we er nog een doen. Ze zijn nu 7 en 8 en het is goed zo. Geniet van deze nieuwe face waarin ik ze zie opbloeien tot jong volwassenen. Buurvrouw krijgt nu een baby van haar nieuwe partner. Haar kinderen zijn 15 en 13. Eerste reactie was dan ook, ohhh erg. Moet wel zorgen dat mijn dagelijks leven bestaat uit zorg voor de jongste. De dagen dat ik vrij heb en geen afspraken zijn voor mijn dochter. Even een op een. Zoonthe volgt vanaf geboorte fysio, vanaf 2 jaar logepedie. Kinderarts en heeft hemdje gehad als baby. Huilde 24/7 tot zijn 2,5 en bleek hij prikkelstoornis TS hebben. Knuffelen was al te veel. Daar konden we rekening mee houden en ging stuk beter. Eenmaal op kinderdagverblijf. School bleek hij anders. Met 5 jaar diagnose autisme. Had geen twijfels. Diagnose erkenning juist. Het klopte precies. Alsof dat niet genoeg is nog astma ( met puffers) en later ook nog diabetes type 1. Nee ik zou niet eens tijd hebben voor een baby. Ben blij dat ik zo nu en dan dagje voor mijn dochter alleen heb
Niks meer in de planning?moet toe geven dat ik AF en toe in je banners keek of er niet weer eentje op komst was
Ik herken t ook! Ik wil echt niet meer! We hadden een moeilijke heftige bevalling, daarna tot precies 12 maanden reflux, hij was altijd 'boos' omdat hij iets niet kon. Achteraf vallen er allemaal dingen op z'n plek, hij heeft een enorme ontwikkelingsvoorsprong en is waarschijnlijk hoogbegaafd. Echt hij is een heel lief kind waar ik zielsveel van hou maar met al zijn honger naar informatie put hij je mentaal soms wel uit. Ik ben juist enorm blij dat alles alleen maar weer makkelijker aan het worden is.
Vind het ook echt prima zo. Twee mooie gezonde kinderen, niks meer te wensen. Baby's blijven heel leuk, vooral bij anderen.
Ik heb dat zelfs nu al, wij willen echt maar 1 kind. Ik vond zwanger zijn maar mwah, de bevalling een hel, huilbaby, pittige fases. Ik ga dat dus mooi echt niet nog een keer doen. Dat stond al niet op de planning, nu al helemaal niet. Hoeveel ik ook van Dafne hou. Als ik nu hoor dat iemand zwanger is, denk ik alleen maar: nou, succes.
Ik herken het. Ik heb 2 kinderen van 2,5 en 1 jaar en ik vind het genoeg. Ik ben echt blij met mijn kinderen maar ik vind het ook veel gedoe. Wij hebben in dit huis ook geen plek voor een 3e en misschien denk ik over 10 jaar heel anders en wil ik er toch nog een kindje bij. Ik ben jong genoeg om over 10 jaar nog een kindje te willen. Maar voor nu is het goed zo en kriebelt er helemaal niks. Ik kan me ook vreselijk irriteren aan mensen die zo drammen over een 3e en dat ik dat nu zeg dat ik geen kind meer wil maar dat als de jongste naar school gaat dat het wel zal gaan kriebelen. Ik word dan zo boos in mezelf, ik wil het niet!
Oh ja. Helemaal klaar mee. Na de eerste 2 voelde het niet compleet. En nu soms overcompleet met 3..... hahaha.... Nee, het is echt goed zo.