Nog een 3e?

ik twijfel ook enorm
mijn man niet die wil heel graag een derde

wij hebben 2 kindjes van 3 en 1 en dan nu nog eentje erbij lijkt mij enorm zwaar
de gebroken nachten, de bv, het gevlieg straks van en naar school brengen met 3 kinderen en ook nog werken

maar ik wil ook weer niet te veel leeftijdsverschil er tussen hebben
maar een 3e betekent voor ons dat we moeten verhuizen en dat staat al op de planning maar duurt nog eventjes.


financieel is het voor ons wel te doen
heb van beide kinderen nog veel kleding liggen ( jongens en meisjes)
speelgoed in overvloed

 

En voel je je zo compleet? Als het bij 2 kinderen zal blijven?
Je redenen van twijfel lijken grotendeels praktisch te zijn.. dus dat is op te lossen natuurlijk.
Maar ik heb dat ook.. zie dan vooral op tegen de beginperiode stel dochter gaat dan net naar school en je hebt snachts een baby die iedereen wakker huilt. Dat zijn dan dingen waar ik over in zit.
Dat op en neer naar school zal wel meevallen, dan zijn ze weer wat ouder en de school waar ze heen gaan heeft een continuerooster. Moet wel zeggen dat ik (nu) niet hoef te werken dus kan me voorstellen dat het anders wel een stuk meer geregel is.

 

Dat vind ik toch wel fijn om te horen.. dat dat gevoel er wel echt kan komen. (Al moet dat bij sommige groeien)
Ik heb echt een wens voor een derde kindje, maar ja dus ook twijfels. En dan ga ik veel nadenken en dan is het wel eens in m'n gedachten opgekomen van zou het dan straks wel goed zijn? Of blijf ik constant verandering willen..afgelopen jaren zijn best hectisch geweest. Samenwonen, jaar later verhuisd naar een koophuis. Jaar later dochter geboren, jaar later zoon geboren. Tussendoor ouders n aantal keer in 't ziekenhuis gelegen.. en nu lijkt alles weer rustiger, komt dat gevoel voor een derde nog meer naar boven.
Herkent iemand dit?

 

Ik moet vanuit ons punt wel weer een beetje lachen om reacties als "Het is krap maar een derde kan net" zeg maar.. Hoe was dat dan gegaan als je zoals bij ons een derde EN een vierde in een keer kreeg? Hier brengt de tweeling echt de grootste kosten met zich mee; andere auto, nieuwe kinderwagen, nieuwe autostoeltjes, extra uitgaven qua babykamer en dubbele uitzet ( Dekentjes, kinderstoelen, kleertjes etc )

 

Toen onze middelste boy bijna 2 werd ging t weer kriebelen en hoe gek t ook misschien mag klinken,mijn gevoel zei me dat er na 3 jongens nog een meisje zou komen... Niet op dat gevoel afgaand uiteraard,maar onze dochter is er wel gekomen😊
Bij ons was t gaan voor een 3e een beslissing waar we wel ff over moesten nadenken,wat als t weer mis gaat?(hebben ons oudste zoontje verloren) wat als t een tweeling word? Én dat zou voor mij de 3e ks worden... Maar de wens voor ons beide was groter dan dat en ze is echt onze kers op de taart! Compleet zal ik me nooit voelen omdat ik altijd één mannetje mis maar oh wat zijn we blij met haar...
Naar school brengen en gebroken nachten etc,daar groei je vanzelf in en mijn ervaring is dat de 3e echt meehobbelt met de rest...ikwens je succes met je beslissing!

 

Daar houden wij wel rekening mee hahaha
Je hoort het stiekem toch best vaak, ah nog eentje er bij en dan ineens een tweeling.
Financieel redden wij het dan ook maar ik zou het wel super super druk krijgen haha

 

Ik ben er zeker van nog een 3e te willen, mijn man twijfelt nog wat. Het zijn voor hem voornamelijk de praktische dingen, zoals slaapkamerverdeling etc, waar hij zenuwachtig van wordt. Ik snap dat wel, maar alle praktische dingen zijn op te lossen. Financieel kan het hier makkelijk.

Het lijkt mij fantastisch om als ervaren ouders (onze andere 2 kinderen zitten allebei al op school) nog 1 keer een liefdesbaby te mogen krijgen.

 

Wij hebben er 3 en mijn ervaring is dat het idd meer geld kost , een groter deel van je budget gaat naar je kinderen. En je moet rekening houden met welke auto, je kunt niet zomaar iedere vakantie boeken (veel accommodaties zijn gericht op gezinnen van 4 personen), en ze moeten straks ook allemaal zwemles, sport, zakgeld, (en ook kleding doorschuiven kent zijn grenzen) etc, etc.

Nibud zegt dat 33% van je besteedbare inkomen naar je kinderen op zal gaan, als je er 3 hebt (ipv 26% bij 2 kinderen).

Maar wanneer is het financieel echt 'te moeilijk'? Dat kun je alleen zelf beslissen, maar ik zou wel kritisch kijken wat je financiële ruimte is. Kun je opvang betalen? Kun je dagelijkse behoeften betalen? Hoe erg moet je daar nu voor 'bikkelen'? Welke concessies zou je eventueel willen doen aan luxe/vakantie e.d. Hoe moeilijk vindt jij het om dingen te moeten 'inleveren' of niet te kunnen vanwege financiën, etc.

Aan de andere kant, je bent soms flexibeler dan je denkt en als het nodig is, kun je soms heel creatief worden.

Het zwaarste vind ik persoonlijk de tijd/energie en de drukte, maar daar kan ik niet objectief over oordelen, omdat mijn oudste zoveel aandacht/zorg nodig heeft. Als hij 'normaal' was geweest, was het wellicht een heel ander verhaal...

 

Persoonlijk zou ik niet voor een kindje gaan als het net kan. Want dan kan het eigenlijk niet want inderdaad het kunnen er 2 zijn, het kan ook een kindje zijn met een beperking waarvoor je ziekenhuis in ziekenhuis uit moet, medicatie etc. Dat soort dingen moeten wel betaald kunnen worden natuurlijk.
Maar goed, ik denk ook dat mensen heel veel kunnen bezuinigen als het moet, auto wegdoen, dure abbo's opzeggen, goedkoper boodschappen doen, tweedehands kopen etc. Alleen ik kan me voorstellen dat je dat niet per se wil doen. Alleen als het moet zeg maar, bijv als het er niet 1 maar 2 zijn.

 

2 jaar geleden wilde ik ook nog graag een 3e. Ook wij komen beide uit een gezin van 3.

Mijn man wilde echt niet en dus was het geen optie. Ook kreeg ik uit mijn omgeving wel vaak het advies om het bij 2 te houden en dat 3 toch echt wel net te druk was.
Iedereen ervaart dat natuurlijk op haar eigen manier.

Nu 2 jaar later heb ik af en toe nog wel het gevoel voor een 3e. Maar dat is wel minder sterk. Ik ben nu ook al bijna 38...en mijn oudste is ook alweer 9. Dus het verschil in leeftijd vind ik hier al wel heel groot.

 

Kache dat lijkt mij ook een van de moeilijkste dingen.. de aandacht verdelen. En gewoon van die kleine praktische dingen vooral van de babytijd waar ik dan n beetje tegen op zou zien.

Eppo ja inderdaad.. je moet het allemaal wel kunnen betalen. Maar dan is er nog wel een verschil tussen de eindjes aan elkaar moeten knopen, het redden zonder grote luxe of een luxe leven. Die keuze en afweging is voor iedereen anders.

Bosi dat lijkt me moeilijk. Dat je dan nog steeds dat gevoel hebt af en toe. Heb je dat gevoel nog vaak?

Hier toen straks nog over gehad maar mijn vriend twijfelt echt heel erg. Hij ziet heel erg op tegen de babytijd en het slechte slapen maar een groot gezin lijkt hem wel heel leuk.
Ik wil hem ook de ruimte geven om zijn beslissing te nemen, ik heb zelf ook mijn twijfels dat maakt het zo lastig. Denk dat dit blijft tot we echt n beslissing hebben genomen.

 

Hier ook een sterke wens voor een 3e. Financieel mogen we niet klagen doordat we beiden werken. Het zijn meer de praktische zaken die mij erg laten twijfelen: babyfase heb ik bij beiden erg negatief ervaren (depressie), slapeloze nachten, aandacht verdelen, sprongen/tandjes/krampjes...

Andere kant: ik zie t niet zitten om weer te lang te wachten omdat ik gewoon weet wat me te wachten staat en ik die eerste 6 maanden dan maar 'gehad' wil hebben. Mijn zwangerschappen waren zeer goed te doen. Zwanger zijn, vond ik prachtig!

Ik start per sept met een nieuwe tijdelijke job (intern, blijf m'n vaste contract behouden). Ik wacht het dus even af tot het nieuwe jaar.. En dan knopen doorhakken.

 

hier is groter wonen toch echt heel nodig hoor..
we hebben een klein huis met maar 2 slaapkamers en die van de oudste is echt mini.
de jongste slaapt dus bij ons op de kamer tot we groter wonen.
verbouwen gaat ook niet.
ik denk dat aandacht hier niet het punt zou zijn..
de oudste heeft niet zoveel meer van mij nodig zodat ik meer aandacht aan de jongste kan geven als zij dat vraagt.
als ze wat ouder worden, worden ze ook zelfstandiger dus ze hebben je dan ook minder nodig.
en ik denk dat het ook wel zo groeit dat elk kind krijgt wat ze nodig hebben in het begin is het even aanpassen voor de oudste kinderen natuurlijk maar ik denk dat er toch wel een goede balans te vinden is..

 

Wij hebben er 3. En denken aan een 4de hihi.
Ik vind het qua kosten niet veel verschil met 2 kinderen. Ik heb wel de overstap gemaakt van overdag werken naar de avonden. Dan heb ik geen kinderdagverblijf nodig. Ik werk gemiddeld 10-15 uur per week. Soms iets meer maar meestal ben ik rond 20 uur savonds weer thuis. Mijn man brengt de kinderen naar bed en dan hebben we samen ook nog even tijd . Niet altijd heel leuk dat ik ze alleen in dr weekenden naar bed kan brengen maar dat bespaart wel een hoop geld.

Verder is het vooral heel erg gezellig met 3 kinderen. De 2 oudste zijn al wat ouder en helpen maar al te graag voor hun kleine zusje.

Qua aanschaf kan je het zo duur maken als je zelf wilt. Wij hebben de meeste dingen via marktplaats gekocht en een hoop gekregen en een hoop hadden we al.

Als we ergens heen gaan zoek ik naar aanbiedingen maar dat deed ik voorheen ook al. Sparen doen we voor alle 3. En nee we zijn niet super rijk maar als ik zo naar mijn kinderen kijk zijn ze gelukkig en komen ze niets te kort. Ze zijj blij met een dagje naar een speeltuin of naar het strandje / natuurbad enz.

 

Haha oh ja dat is inderdaad wel klein dan
Onze kinderen hebben ieder een eigen kamer en wij ook en nu hebben we nog een kleine kamer over. Dus qua ruimte zit het wel goed.
Wat betreft de aandacht, daar heb je wel gelijk in. Waarschijnlijk zal tegen die tijd de oudste al naar school gaan van 8.30 tot 15u en d'r broertje 2 dagdelen naar de psz. Dus in principe moet die verdeling wel te doen zijn.
Ze hebben ook veel aan elkaar natuurlijk

 

Leuk!
Ja het is ook zo.. de financiële verschillen komen meer als ze wat ouder worden denk ik. En daarbij komt ook de manier van leven.. wil je ieder jaar een verre vakantie met het vliegtuig of neem je ook genoegen met een camping. Dagjes weg kan je ook zo duur maken als je zelf wil.
Geld is natuurlijk wel nodig, maar als ik aan mijn jeugd denk, denk ik vooral aan picknicken, dagjes naar het strand, tenten bouwen in de tuin, pannenkoeken bakken etc, zwembad in de tuin, met n bakje chips op de bank, vakanties op de camping (en wij zijn ook verwend, nooit iets tekort gekomen, maar toch zijn dat de dingen die ik me t meest herinner.)

Dus wat dat betreft.. ik vind het wel belangrijk dat je alles goed kunt betalen, maar verder zit ik daar ook niet zo over in.

 

Hier twijfel ik ook nog wel , nu 2 kindjes heel blij mee, en als het hierbij blijft ben ik daar super gelukkig mee!
maar zo'n 3de kleintje lijkt me ook erg leuk, en gezellig, zo'n extra koter aan tafel, nog een extra stemmetje, nog een persoontje om te leren kennen.
alleen zoveel (theoretische) praktische bezwaren. Ik heb nu al geen idee hoe ik straks alles moet gaan regelen als de oudste naar school gaat, met het werken etc.
De kosten van KDV zijn zo hoog, dat zie ik ook wel als nadeel.
Ook de rest van de kosten, idd alles is nog een persoon erbij, onze buren hebben 3 kindjes, en zeker als ze allemaal naar buitenschoolse activiteiten gaan, wat een gedoe zeg, de een naar ballet les, de volgende zwemmen, de derde hockey. etc. met 2 is het allemaal nog iets beter te overzien.
bij ons is het financieel best wel mogelijk, en ook de ruimte in huis is er wel.
Wat verder nog wel een ding is wat mij lastig lijkt is dat straks de jongste weer wat meer kan, en wat zelfstandiger is, en we dan weer een baby hebben, dat heb ik ook erg gehad toen de jongste geboren is, het gevoel dat je weer terug bij af bent, en weer moet wachten totdat zo'n baby weer wat meer kan, voordat je wat vrijer bent om vanalles te kunnen ondernemen. (zonder je halve huis in te moeten pakken, flesjes, pampers, kinderwagen etc.)
En zo twijfelen we verder...hahaha, misschien komt er ooit een mooi wondertje, waar we heel gelukkig mee zijn. en misschien blijft het bij de prachtige mannen die ik nu in mijn leven heb!

 

Ja ik herken je praktische bezwaren.
Nu ook weer.. kinderen zijn allebei hartstikke moe. Oudste dochter doet bijna nooit meer een middagdutje maar heeft het nu eigenlijk nodig maar vertikt het. Zoontje is nog geen 21 maanden en vertikt het ook. Dan merk ik dat het me zo veel energie kost. Die 3 jaar vol gevecht tegen slaap.. zoontje die nog niet doorslaapt. Ik vraag me dan af of ik het wel aan kan.. in de zin van word er dan denk ik geen leukere moeder van

 

Wij hebben er 3 van nu 9, 7 en 3 jaar oud.

Als je twijfelt om de financiën, dan zou ik de pil nog maar niet weggooien. Drie kinderen is mijn optiek inderdaad een stuk duurder dan 2. Heel de samenleving is ingericht op vierpersoonsgezinnen. En als je afwijkt van de standaard, is het duurder.

Je hebt natuurlijk altijd extra kosten voor boodschappen, kleding en niet te vergeten opvang. Maar misschien past het niet in je auto. Als je op vakantie gaat, kun je niet meer toe met de standaard vierpersoonshuisjes (behalve misschien net in het begin), dus duurdere huisjes of hotelkamers. Wij kamperen ook altijd, maar in onze caravan pasten we niet met z'n vijven, dus grotere en duurdere caravan moeten kopen. En nu de kinderen groter worden merk je ook dat je voor steeds meer mensen moet gaan betalen op de campings waar je heen gaat. Kleintjes zijn meestal gratis, maar nu al moeten we regelmatig voor 5 betalen.

Als je boodschappen doet zitten er in de verpakkingen vaak hoeveelheden voor vier personen, dus je komt wat te kort.
Ik heb drie jongens. Handig, denk je, kunnen ze elkaars kleding afdragen. Maar voor de derde heb ik toch heel wat nieuw moeten kopen, wat na 2 kinderen echt niet meer kon. Dus die vlieger ging ook niet op.

Qua drukte vind ik het ook wel merkbaar. De eerste jaren waren echt tropenjaren. Nu gaat het langzamerhand beter, de jongste wordt ook wat zelfstandiger en de oudsten al helemaal. Maar vooral de eerste jaren kwam ik vaak letterlijk 1 hand te kort. Maar dat is persoonlijk, veel mensen kunnen beter tegen die drukte dan ik.