Hallo, Ik wilde graag jullie advies. Ik ben 28 en inmiddels 10 jaar samen met mijn vriend. Al langer heb ik een kinderwens en in de zomer van 2011 besloten we er samen voor te gaan. In het begin is alles nog leuk maar al vrij snel was ik er erg veel (bijna obsessief) mee bezig. In september 2012 vertelde mijn vriend dat hij twijfelde. Twijfelde aan ons, onze kinderwens. Hij wilde dit voorlopig op een laag pitje zetten en aan ons werken. Inmiddels zijn we een half jaartje verder. Tussen ons gaat het een stuk beter maar zodra ik over de kinderwens begin klapt hij toch nog een beetje dicht. Dit vind hij te snel gaan en wil eerst nog aan ons verder werken. Intussen gieren de hormonen door mijn lijf en wil ik niks liever dan er weer voor gaan. We hebben nu een beetje afgesproken dat wanneer het zo goed blijft gaan we er in augustus / september weer aan gaan beginnen. Het liefst wil ik deze bevestiging elke dag van hem. In het begin was zijn reactie nog lief, komt allemaal wel goed. Maar ik merk dat hij zich er nu aan begint te irriteren als ik er steeds over begin. Ik ben gewoon bang dat hij op het laatste moment toch terugtrekt en zegt dat hij nog geen kinderen wil. Ik probeer hier natuurlijk met hem over te praten maar de reactie die ik krijg is dat ik het los moet laten, met ons moet bezig zijn, genieten en dan komt het wel goed. Wat denken jullie? Push ik hem teveel door er bijna dagelijks over te beginnen? Hebben mannen gewoon meer tijd nodig? Bedankt!
Kort gezegd ... Ja! Geef hem de ruimte. Iedere dag dit onderwerp aansnijden gaat alleen maar averechts werken. Dus laten gaan tot juli/augustus.
Als ik je verhaal zo lees jullie zijn al een lange tijd samen je hebt ook de leeftijd voor kids Ik begrijp best dat je duidelijkheid wil en vind ook dat je vriend duidelijkheid moet geven er is al een lange tijd overheen gegaan en nog is er geen duidelijkheid Ik begrijp goed dat je hier iedere keer over begint Als ik in jou schoenen zou staan zou t geduld denk ik wel op raken Ik zou mijn vriend dan om duidelijkheid vragen
We zijn inderdaad al 10 jaar samen. En ook de leeftijd is prima! Ik heb ook duidelijkheid gevraagd en zijn reactie is dat ik het eerst los moet laten, en ervoor moet zorgen dat ik de oude ik weer wordt, werken aan onze relatie en dan komt het wel goed. Als alles zo goed blijft gaan wil hij in augustus opnieuw met me proberen om zwanger te worden. Maar ik ben zo bang dat hij hier straks op terug gaat komen. Maar waarom zou hij erover liegen? Als hij bij me weg zou willen was hij toch al lang gegaan?
Ik ken verder de situatie niet ofzo maar vind het raar klinken dat hij wil wachten het is een soort grijs gebied je wilt graag kids of niet denk ik dan en heb je hem al uitgelegd dat het lastig is er niet mee bezig te zijn dat ons vrouwenlichaam zo niet werkt als die hormonen eenmaal een rol spelen je ze moeilijk uit kunt schakelen en waarom wil hij pas proberen zwanger te raken als jij er niet mee bezig bent dat is toch juist normaal dat je er mee bezig bent
Als je zelf aangeeft dat je er bijna obsessief mee bezig was begrijp ik je vriend heel goed. Als je er nu dagelijks over begint omdat je een bevestiging wil denk ik dat je alleen maar aan hem bevestigd dat er niks is veranderd. Ik zou zelf naar mijn vriend luisteren en het even "los laten" als alles tussen jullie weer helemaal leuk is komt het vanzelf.. Ik begrijp jou ook hoor, maar haal diep adem, heb vertrouwen!!
Ja, dat vind ik dus ook. Blijkbaar hebben jullie in de relatie een redelijke dip gehad, en wil hij die eerst uit de wereld hebben. Op zich vind ik dat een goed uitgangspunt, aan kinderen beginnen terwijl je relatie is niet lekker zit, is ook niet goed. Je moet het echt even loslaten. Zo obsessief iedere dag ernaar vragen wekt alleen maar irritatie op. Dus ja, laat het echt even los.
Ik herken het heel goed, denk ik. Hoewel mijn situatie anders was dan de jouwe, snap ik je wel. Toen ik 31 was, en wij 5 jaar samen waren, wist ik zeker dat ik kinderen wilde. Mijn vriend nog niet. Uiteindelijk heb ik 4 jaar moeten wachten tot het zo ver was - en alsnog heeft hij toen bijna de hele zwangerschap lopen twijfelen of hij het nou echt wel wilde. Uiteindelijk heeft het geen zin om te pushen. Daarmee push je hem alleen maar van je weg. Hij weet dat jij dit liever wilt dan wat dan ook, en denkt echt niet dat dit veranderd is als je er een maand niet over praat. Maar hij wil (denk ik, ik ken hem niet) ook zien dat jullie relatie over meer gaat dan alleen maar het krijgen van een kind. Hoe moeilijk het ook is, ik sluit me helemaal aan bij de andere dames hier. Laat het een beetje los, doe van alles met elkaar waar jullie samen blij van worden. Wees verliefd (of word weer verliefd, als dat gevoel was weggezakt). Dan komt dat moment wel waarop jullie samen voor een kind willen gaan. En als het eenmaal zo ver is, zul je een stevige relatie hard nodig hebben. Of het nou snel lukt om zwanger te worden of niet. Dus zorg dat die relatie goed zit, en dat je ook gewoon van elkaar kan genieten. Veel sterkte ermee, ik weet dondersgoed dat het niet makkelijk is om iets wat je zó graag wilt te laten rusten.
@ Bri: dankjewel voor je reactie. Ik ga echt mijn best doen om het los te laten en genieten van ons samen. Zorgen dat hij weer opnieuw verliefd op me wordt en dan hoop ik dat we er snel samen voor kunnen gaan. Ik weet dat pushen averechts werkt. Soms komt hij zelf al met een leuke babynaam aanzetten dus ik merk echt wel dat hij ermee bezig is.
Dan zou ik er op proberen te vertrouwen dat het goed komt... echt hoor, mannen gaan niet zomaar babynamen verzinnen als ze geen kind willen. Alleen nu nog even niet. En hij wil 'zekerheid' dat hij zijn geweldige vriendin niet hoeft in te ruilen voor een moedertje... (geef hem het vertrouwen dat die erbij komt, niet in plaats van).
Bedankt voor je tip! Ik denk inderdaad dat hij eerst zekerheid wil. En babynamen verzin je inderdaad niet zomaar. Hij zegt ook dat hij verder met me wil alleen moet onze relatie weer worden zoals het was voordat we de volgende stap nemen. Begrijpelijk.
Dat zijn meestal ( bij ons was dit zo) de eerste tekenen dat het bij hem ook begint te kriebelen. Wil je natuurlijk geen valse hoop geven en ben het ook hellemaal eens met de dames die voor mij gereageert hebben. Maar denk wel dat elke man toch weer iets anders in elkaar zit. Kijk elke dag zou ik er ook niet over beginnen maar bij ons merkte ik wel dat het goed was om er af en toe over tehebben. Zo ging bij mijn vriend het idee ook wel beetje bij beetje groeien. Maaaar zoals ik al zei de een is de ander niet. En denk dat dit bij sommige mannen ook averechts kan werken.
Het lijkt mijn man wel waar je het over hebt. Alleen wij hebben geen dip in de relatie, hij wil gewoon wachten (vooral vanwege geld). Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik in januari 2014 wil stoppen met de pil. Dat vond ie goed. Ik ben soms ook bang dat ie tegen die tijd terugkrabbelt maar dat moet ik loslaten. Wanneer hij het ergens niet mee eens is... nouuu dan hoor je hem wel. Elke dag erover beginnen heeft ook hier een averechts effect. Komt denk ik ook omdat hij zoiets heeft van: als je eenmaal zwanger bent dan kunnen we het altijd nog hebben over namen/kamertjes/kleertjes enz. Wat eerder hielp was de dingen waar hij eerder tegenop zag bespreekbaar te maken. Speelt er nog iets anders mee? Bijvoorbeeld bang zijn om nooit meer een avondje uit te kunnen. Zo was mijn man heel bang dat we misschien hele grote financiele tegenvallers krijgen en dat het allemaal niet gaat. Door dat te bespreken en oplossingen aan te dragen (als er nood aan de man is zorg ik dat ik binnen een week bij een callcenter zit, beide ouders willen altijd bijspringen, hij gaat elk jaar ietsje meer verdienen) ziet hij het ook wat positiever in. Verder... tsja... het blijven mannen. Zorg dat je van elkaar geniet en doe nog een paar leuke dingen die je met een klein kind niet zo snel kan doen.Zo willen wij sowieso nog 1x samen op wintersport voordat we ervoor gaan. Hou het leuk samen, niet alleen voor hem, ook voor jezelf!
Inderdaad, mannen vinden al snel dat een vrouw er obsessief mee bezig is, die van mij in ieder geval wel! Als ik het er elke dag over zou hebben zou hij er ook helemaal gek van worden.
Ik snap je punt zeker wel, mijn geduld zou ook opraken na zo een lange tijd. Ik heb een abortus gehad 2 jaar geleden en nog altijd spijt. Ben er ook heel erg obsessief mee bezig geweest maar dat werkt voor je relatie en vooral voor jezelf niet. Laat het inderdaad even rusten en neem de tijd voor jullie. Mijn moeder zei altijd 'luister heel goed naar wat de man zegt'. Als je daar goed naar luistert kun je er al veel antwoorden uit halen. Hoop dat jullie er snel uit zijn!
Zou idd nu loslaten. Het is duidelijk hoe hij erover denkt en geeft je iets om naar uit te kijken. Moeilijk dat snap ik, maar grotere kans dat hij er zelf over gaat beginnen als jij het los laat.
Ja, ik ben het over het algemeen heus met jullie eens. Maar frustraties over dat de vrouw (te) graag wil is misschien logisch, maar hé is het ook niet heel frustrerend om steeds te moeten horen "later"? Dat zou mij wel onzeker maken in ieder geval, als vrouw zijnde. Maar aan de andere kant moet een relatie wel goed zitten, dat vind ik een basisvoorwaarde.
Hey, Ik ken jouw probleem. Ik heb ook een man thuis die "niet die enorme kriebels" zoals hij ze noemt heeft. Er telkens over te praten helpt zeker weten niet. Laat mij dan eens een tip geven: a) Die knop voor een babywens gaat bij een vrouw niet uit! b) Als jij het over baby's wilt hebben, doe dit met een vriendin of op deze site (dat is wat ik doe) Zo lijkt het dat je het niet zoveel meer over baby's praat. c) Als jij behoefte hebt aan baby praat of duidelijkheid bij je partner schrijf het dan op. Alsof je met hem praat, maak voor je zelf een deadline met wanneer je het er met hem over wil hebben. Stop die brieven in een schrift of doos en haal die dan op de deadline naar voren. Lees het na en haal er de belangrijke punten uit. En bespreek deze met je parter. Tot die deadline zoek leuke dingen op om samen te doen.. fietsen wandelen weekendje weg dagje weg ect. Zo krijgt hij het idee dat je niet naar babyboom kijkt of een ander kinder programma maar naar huizen jacht en gtst whaha no big deal laat zien dat je hem ruimte geeft. Uit eindelijk krabbeld hij wel bij. Mijn partner begint nu uit het niets zelf met baby praat. omdat ik hem loslaat en hem zijn gang laat gaan.. Mijn partner is een klusser haha ik verzin nu klussen die hij kan doen om het huis op te knappen haha maar werkelijk maak ik ruimte voor een baby en zorg dat klussen gedaan worden mocht hij de doorslag geven. hopelijk heb je hier een beetje wat aan.
Hoi! Het lijkt mij inderdaad een lastige situatie... Maar ik denk dat hij duidelijk moet zijn wat hij wil. Hij zweeft er een beetje tussenin en geeft jou geen duidelijk antwoord (zo lijkt het tenminste...) Tuurlijk is het goed dat jullie aan je relatie werken etc, maar ik ben van mening dat een kinderwens o.i.d daar ook bij hoort... je werkt nu aan een toekomst samen, maar het onderwerp "kinderen" hangt er een beetje onzeker bij.. Ik wilde heel duidelijk weten of mijn man wel of geen kinderen wilde hebben. En ik wilde dat wij er beiden 100% voor zouden gaan. Ik zou even een paar weekjes wachten, en op een rustig moment toch met hem gaan praten en zeggen dat je duidelijkheid wilt. Het klinkt een beetje hard; maar je gaat niet in iets investeren (relatie) als daar geen kinderen (jou wens/droom!!) uitkomen. (denk ik?). Jij hebt denk ik gewoon duidelijkheid nodig, anders kan je ook niet 100% voor je relatie gaan en die verbeteren.. Het is mijn mening hoor, wil niet rot overkomen, maar misschien helpt het je wel succes ermee!!!!!!!