Ik snap je commentaar, echt waar. Maar wat breng je dit ontzettend naar over, veroordelend zelfs. Jammer.
Sjonge jonge ts wil even haar hart luchten en ja hoor de woorden egoïstisch, overdreven enz moeten weer vallen. Is het nou echt zo moeilijk om te snappen dat iemand gewoon even haar gevoel wil plaatsen. Gewoon op een flink baal moment even ventileren. Nee hoor dames hier vinden het dan weer hartstikke nodig om te bagatelliseren en je gevoel neer te zetten als bot, egoïstisch, enz. Je nog meer een k*t gevoel aan te praten dan dat je al hebt! Deze dames zullen allemaal natuurlijk fluitend hun man verzorgen en geen woord reppen over vermoeidheid enz. Ts ik snap je hoor! Het zou zo lekker zijn om even goed te kunnen ontspannen. Lekker genieten van het kindje in je buik, energie opladen, lekker in alle rust je voorbereiden op je kindje. Nu gaat dat allemaal wat moeilijker, maar neem er toch wel je tijd voor! Nu hij met zijn arm zit, kan hij toch nog wel wat dingen zelf?! Met 1hand kan je echt nog genoeg doen hoor. Beide schouders eronder en niet te veel je uitsloven. Doe wat hij echt niet kan en qua huishouden het hoog nodige. Het hoeft allemaal niet perfect te zijn. Zijn er verder geen mensen die kunnen helpen?
Welke hoogzwangere mama wil niet dat er een beetje voor haar gezorgd wordt? .. Balen dat het er ff niet inzit! Succes jullie beide!
Jeetje - wat vreselijk balen. Ik denk dat je je een beetje moet oppakken en de boel wat positiever gaan inzien. Ik ben het met Mamabri eens dat je alles erg naar jezelf toetrekt, je erg in de slachtofferrol plaats. Maar weet je, het is zoals het is, je veranderd er niets aan en klaar. Ik snap echt wel dat het niet leuk is, zeker als je je erop verheugd hebt, maar kom op ... je hebt er geen reet aan als je je zo onderdompelt in medelijden. Het is een negatieve spiraal, waar je maar moeilijk uitkomt straks. Dus ... baalmomentje gehad life goes on!
+1 en +1 voor mamabri. In elk topic dat ik van je gelezen hebt plaats je, je erg in de slachtofferrol. Het zijn zijn kinderen, laat hem ervoor zorgen. Ze zijn 7 en 3 die kunnen behoorlijk wat zelf. Laat je vriend met ze naar de speeltuin gaan en je kan een uurtje liggen, laat ze hun troep achter zich aan op ruimen, kook gezamenlijk, speel een spelletje met zijn allen of kijk een filmpje, en je hebt een fantastisch weekend. Aangezien hij de komende maanden thuis zit, is het misschien een mooie gelegenheid om met de "niet luisterende, arm uit de kom rukkende" hond op gehoorzaamheidstraining te gaan. Huishouden wat hij ook met 1 arm kan doen, doen jullie gewoon samen even en als je het bijhoud is het zo gepiept. De rest is als ik het goed begreep al klaar dus niks om je druk om te maken. Ik begrip dat het vervelend is, maar dit alles had veel slechter af kunnen lopen. Dus geef je zelf een schop onder de kont en laat je vriend zien dat je er voor hem bent, want ik krijg het gevoel dat jij ook de makkelijkste niet bent. Dus ik hoop dat je baal momentje voorbij is.
Nou ja, je topics lopen iig wel goed altijd Balen meid maar ik lees nergens dat jij werkt? Voldoende rust dus die je nog kunt pakken want straks is dat de eerste 3 jaar wel anders. Daarna ook nog wel maar gaat de kleine gaat meer eigen dingen doen. Goed je dagen en rustmomenten inplannen en verder niet zoveel mokken, ook erg veel verlies van je leuke laatste paar weken. Probeer ook nog even goed van dat gefrummel in je buik te genieten want dat voel en zie je straks ook niet meer. De boel op zijn beloop laten en je vriend helpen waar nodig is en verder aan jezelf denken. Succes
Dat kan, ik ben normaal ook niet echt zo, ik ben normaal gesproken best begrijpend, maar in dit geval..... sorry, dit doet ze voor een (groot) deel zichzelf aan en gaat er vervolgens heel zielig over zitten doen, ik kan daar echt niet tegen, ik krijg simpelweg de kriebels van zulke mensen. Geluk maak je zelf in je leven, wil niet zeggen dat alles dan op rolletjes loopt, maar'de manier waarop je met dingen om gaat, maakt of breekt je, deze TS maakt zelf verkeerde keuzes in mijn ogen, dit is echt zo'n verhaal waarbij ik denk, mmm goede, fijne relatie....Hoe lang blijven die bij elkaar??? En ja, dat klinkt hard, maar zachte heelmeesters maken stinkende wonden, het heeft geen zin om meelevend te doen bij iemand die zich heel zielig vind.
Je kunt toch rusten? Dit is je eerste. Lekker elke middag paar uurtjes met de beentjes omhoog. Smorgens op rustig tempo wat doen. Enne hij kan ook zat hoor. Mijn moeder zit in edn brace met haar werkarm en mag niks daarmee doen nou de andere doet het nog prima. Duurt mss wat langer maar ach. Ons motto niet klagen maar dragen
Enne mijn laatste zwangerschap mocht ik niks meer en ml moest soms toch echt in de kost, ook dan red je het wel met 2 kids. Dus geniet gewoon vd laatste weken
Sterkte jaq 84, Ik begrijp hoe je je voelt hoor, je mag best even klagen. Mijn man heeft altijd wat, en kwam bijv.een paar weken voor mijn laatste bevalling in het ziekenhuis te liggen met pijn in zijn darmen, verstopping. Daar kon hij natuurlijk ook helemaal niets aan doen, maar je hebt op zo'n moment wel zorgen over hoe dat nou moet met je eigen bevalling enz. Mijn man krijgt het zelfs voor elkaar om met vissen een haakje in zijn oog te krijgen met alle zorgen van dien, gelukkig liep het ook weer goed af. Sterkte met de laatste loodjes!
Hier ben ik het totaal niet mee eens. Ik zit nu midden in de gebroken nachten maar het einde van de zwangerschap vond ik loodzwaar, en ik ben maar tot week 35 gekomen . Je bent zwaar, futloos, je slaapt nauwelijks en geen een positie ligt comfortabel, je ingewanden liggen met elkaar in de knoop, je bent kortademig, je loopt en zit totaal niet lekker. Dus nee je bent niet gehandicapt. Maar je functioneren is behoorlijk verminderd. Ik kan nu wel 100 dingen tegelijk. Met mijn dikke buik kon ik niet eens fatsoenlijk de afwas doen.
@ts wat vervelend allemaal voor je. Begrijpelijk dat je even je hart wilt luchten. Bekijk samen met je vriend wat hij kan doen en wat jij kan doen. Misschien zijn er wel mensen in de omgeving die ook wel een handje willen helpen. Beetje jammer dat er hier dames zijn die ts gelijk neersabelen. Over dat ze in een slachtofferrol zit en dat het heel sneu voor haar vriend is. Verder wordt er nog even vermeld dat zwangerschap geen handicap of ziekte is. NEE natuurlijk niet, maar het is wel een enorme aanslag op je lijf. En wat fijn dat er hier vrouwen zijn die toen de kraamhulp weg was, gelijk weer helemaal een huishoudentje konden bestieren alsof er niets was gebeurt. Of die tot de weeen begonnen nog de ramen aan het zemen waren en op handen en de knieën nog onkruid tussen de tegels vandaan haalden. Heel knap hoor! Ja, die vrouwen worden altijd de hemel in geprezen. Maar als je dat fysiek niet kunt, ben je dan ineens minder dan de rest of een enorme klager. De verloskundige adviseert zelfs om het rustig aan te doen. En er is een reden waarom je verlof krijgt 4 weken voor de uitgerekende datum. En ja er zijn nu eenmaal landen waar vrouwen 5 uren achterop een brommertje over onverharde wegen moeten terwijl ze weeën hebben om bij het dichtstbijzijnde ziekenhuis te komen en dat is natuurlijk 100x zo zwaar, maar daarom mag je nog wel even je hart luchten. Zo jammer dat vrouwen elkaar onderling altijd zo naar beneden halen. Steun elkaar een beetje en dat hoeft niet met medelijden. En als jij een van die vrouwen bent die flierefluitend door een zwangerschap en bevalling bent gerold, dat ben je een bofkont, want het kan echt ook anders. @ts veel sterkte! Ga wat vroeger naar bed en doe rustig aan en aai af en toe eens lekker over je buik!
Mee eens. Van wat ik verder aan verhalen heb gelezen is dat TS heel erg aan haar vriend hangt wat betreft hulp. Is er in al die tijd dat je met je vriend bent echt helemaal niemand anders geweest die je ergens mee konden ontlasten?
Persoonlijk heb ik een hekel aan mensen die over anderen hun oordeel klaar hebben zonder dat ze van te voren alles gelezen hebben. Er reageren mensen in het topic die meerdere topics van mij gelezen hebben en dus wel precies weten wat ik hier bedoel. Nee Ik ben niet zielig en zelfmedelijden heb ik ook niet. Dit komt misschien wel zo over als je enkel dit topic leest. Ik heb aardig wat tegenslagen gehad de afgelopen maanden. En nee , Ik ga niet weg bij mijn vriend omdat hij een schuld heeft of lui is/was in het huishouden. JA , Hier kies ik inderdaad zelf voor. Alles is uiteindelijk goed gekomen en ik heb me zoveel ingezet dat ik had gehoopt dat deze laatste tegenslag weg zou blijven. Meer niet.... En dat is inderdaad een gevalletje schouders eronder en verder gaan. Ben ik niet vies van gaat me de laatste maanden/jaren prima af Evenals de opmerking " Schop onder de kont". Heel even mijn ei kwijt en van sommige een fijne reactie terug waar inderdaad "de schop onder de kont" bij komt kijken. Dat waardeer ik en geeft motivatie alles positief te zien. Thnx voor jullie reacties !!
Sja ik weet het niet. Ik krijg naar aanleiding van TS haar topics een beetje een medelijden gevoel met haar vriend Hoe ze soms over hem spreekt, behandeld of tekeer gaat... ik krijg daar echt een beeld bij van een vrouw die met de zweep erover gaat. Om nog maar niet te spreken over de twee stiefkinderen, die er ook niets aan kunnen doen allemaal. Die man wordt bijkans als een kleuter behandeld, althans zo lees ik het. Er zit geen druppel gelijkwaardigheid in. TS is ook geen makkelijke denk ik Maar nog even afgezien daarvan ... geluk maak je zelf, en het helpt totaal niet om constant maar te wijzen naar een ander en dat die ander de oorzaak is van alle ellende. It takes two to tango denk ik altijd maar. En ja, ik klaag ook wel eens, baal ook wel eens ergens van, niets menselijk is mij vreemd hoor ... maar om zo te wentelen in zelfmedelijden is funest. Ik hou ook mijn hart vast als de kleine er is. Niet zozeer wat betreft TS zelf, maar meer wat betreft de relatie. Die is namelijk echt verre van gelijkwaardig.
Als je alle verhalen goed hebt gelezen had er duidelijk geweest dat het geval juist andersom is. Oke momenteel werk ik niet en hang alleen op deze manier aan mijn vriend maar verder is de afgelopen maanden alles op mij gekomen. Het topic : Hoe maak je een vent wijs is een goed voorbeeld en ook hierin kun je lezen dat mijn familie ons met alles geholpen heeft. Het gaat in dit topic niet om "hangen aan" / hulp / hoe zal het gaan na de bevalling. Ik heb even mijn gedachtes opgeschreven en baal enorm van deze tegenslag. Ook voor hem overigens. Maar er is niets aan te doen en we gaan gewoon vrolijk verder
Dankje! Die mensen blijf je houden , ook dat is jammer. Mensen die alleen het slechte in anderen zien maar zelf ...Naja laat ik verstandig mijn mond houden!