Oh het was geen mega grote hond.. het was een keeshond, maar dan vind ik 16 jaar nog best wel oud! Hier is mijn vuilnisbakkie (middelgroot) nu 10 jaar.. maar het is net een pup.. hopelijk mag ze nog heel wat jaartjes hier blijven want het is de beste vriendin van onze dochter
Ze logeerde ivm allergie bij m'n moeder dus ze was 'al' weg voor hem. Als hij nu over haar praat zeg ik dat ze er niet meer is maar wel op foto's ..
Ik heb gestemd tussen 11 en 14. Onze hond is nu 11 word in september 12 en zoals het er nu naar uitziet gaat hij dat niet halen. Hij is gewoon op. Staar, doofheid en inmiddels artrose. Zijn lichaam is op, alleen hebben wij het idee zijn geest nog niet. Hier is het afwachten wat de zware medicijnen doen...
Onze boxer is 10,5 jaar geworden, zij had een tumor bij haar tepel en na 2 x weg snijden kon dit niet meer omdat er geen huid meer over was. De tumor groeide jammer genoeg zo snel dat we haar hebben moeten inslapen, een dag erna beviel ik van onze jongste. Nu hebben we 2 bassets van ruim 2,5 jaar, zij worden ook 10+ hoop ik.
Onze bull terrier is bijna 4 dus hopelijk blijft ze nog een aantal jaartjes bij ons.. Mijn ouders hadden een golden retriever.. ze was 11 toen mn ojders met haar naar de da gingen omdat ze trok met haar achterpoot tijdens het lopen.. bleek dat ze vol zat met kanker.. nooit wat van gemerkt.. ze hebben een uurtje bij haar gezeten om afscheid te nemen en hebben haar laten inslapen..
Ohw, afscheid nemen van beestjes is zooo erg! Ik kan echt janken als ik denk dat ik ooit afscheid moet nemen van mijn honden. Ik denk dat ik erin blijf ... Ik heb voordat ik beviel wat honden in de dagopvang gehad en daar ook van gehouden, want ik houd al snel van beestjes, maar mijn eigen kameraden, pffff! Ben twee katten verloren: 1 aan kattenaids, die was helemaal opgevreten toen hij een paar jaar oud was, heb daar echt zoveel verdriet van gehad en mijn andere kat destijds was in een spouwmuur gevallen en die werd 10 jaar later als een mummy gevonden. Ik heb zitten bleren als een klein kind toen ik hem terugzag!
Uhm... jammer dat we niet meer knopjes kunnen intikken. Eerste reu hebben we met twaalf jaar laten inslapen, hij kon niet meer overeind komen en bevuilde zichzelf... en dat vond hij vre-se-lijk! De stammoeder (van onze kennel) hebben we met krap aan 10, nee ze moest nog 10 worden... 2 maanden voor dr verjaardag moeten laten gaan. Ook ingeslapen. Ze was sinds haar laatste nest continue in de diarre... en dan echt gewoon waterdun. Daardoor raakte ze haar bespiering helemaal kwijt, ze liep op haar voorhand. Daarnaast had ze hoogstwaarschijnlijk een beknelling in haar rug, ze stond regelmatig overkruist, op de bovenkant van haar tenen (doe je armen gekruist en zet dan de knokkels op tafel) En een pupje van 4 maanden oud... darminvaginatie. Darmen schuiven dan inelkaar, alsof je een paar sokken oprolt. Twee operatie ondergaan en na de tweede operatie een darmlekkage.... en dat heeft hij helaas niet overleefd. Oh ja... handig... Allemaal Duitse Herders uit africhtingslijnen, dus geen glijbaantjes.
@Zogelukkig: ik lees jouw verhaal over jullie kat in de spouwmuur met tranen in mijn ogen. Wat verschrikkelijk Ik heb bij mijn ouders twee Duitse herders gehad. De eerste werd 13 en drie kwart jaar oud. De tweede is ruim 16,5 geworden. Beide zijn overleden toen ze het lichamelijk te zwaar kregen, met een injectie door de dierenarts bij ons thuis, omringd door mij en mijn ouders (en broer bij de eerste herder. Ik heb het verlies van onze honden ook altijd als heel zwaar ervaren.
Iets kleiner dan een herder. Bastaardje. 22 jaar geworden. Geen grap. Heeft alleen op zijn 2e een vaccinatie gehad. Altijd een enorm sterke hond geweest. Begon ook pas de laatste twee maanden af te takelen. Daarna ging het snel. Die hond heeft mijn kindertijd, puberteit en een heel stuk volwassenheid meegemaakt Mis hem nog altijd
Ja, naar verhaal hè! Ik lag in het ziekenhuis en was aan mijn galblaas geopereerd en mijn man kwam langs en zei: 'de dierenambulance heeft gebeld of wij een kat kwijt zijn'. Nee, had hij gezegd (wij hebben nog steeds twee katten). Ik ben thuis en bel de dierenambulance en die vrouw zegt: 'er ligt hier een grijze kat met een rood bandje in een doos'. Ik schok me helemaal wild, dat was mijn blauwe rus die 10 jaar geleden niet meer thuis was gekomen! Hij was vlakbij ons oude huis gevonden. Ik heb daar avond aan avond gelopen en heb ook gedacht dat ik hem heb horen mauwen, dat vind ik nog wel het verschrikkelijkste... Hij is uitgedroogd en dus een langzame dood gestorven. Hij is gevonden omdat een andere kat ook in die spouwmuur was gevallen en de buren hebben die horen mauwen, zo vonden ze dus mijn kat. Hij was helemaal intact, zat nog helemaal in zijn vacht, mistte alleen zijn ogen. Maar dat was niet zo heel eng. Heb eerst mijn man laten kijken en toen durfde ik wel. We hebben hem laten cremeren. Als onze honden ooit ingeslapen moeten worden, dan gebeurt dat ook hier thuis. Wij hebben een heel fijne dierenarts, gelukkig.
14 jaar. Hij was op.. Plaste in huis poepte in huis dus werdt ook wel tijd dat hij een spuitje kreeg.
al onze honden worden niet ouder dan 10/11 jaar, wat een hele normale en goed leeftijd is voor raszuivere sint bernards, ligt geloof ik ook aan of je een mixje hebt of raszuiver. onze lobbes is nu goed 9 jaar en hoop dat we nog 2 jaartjes van dr mogen genieten.
Wij hebben een duitse staander gehad (grote hond) die is 13 jaar geworden. Hebben nu een golden retriever die (gelukkig nog leeft) 9 is en een schapendoes (middenmaat, leeft ook nog) van 13 jaar.
zg, heh wat een naar verhaal zeg, ik ben zwaar allergisch voor katten maar vind ze wel altijd zo iief... nou dat is wel fij zo'n diernearts!
Hier 2 grote honden (bernersennen) de 1 was bijna 11. de andere was ruim 11 (misschien 12 weet ik niet meer) ze waren echt helemaal OP. De gene die t eerste ging was volgens de da binnen 2 weken zelf overleden als we nu niks deden. spieren op de kop waren al bijna weg. als je een bastaard heb mag er meestal wel iets bij de leeftijd bij. en t zjn gemiddelden he.