Vanaf vorig jaar zomer de pil laten staan, na 2 maanden er voor gegaan. In totaal 5 miskramen achter de rug, waarvan een tweeling en de laatste miskraam dateert van 26 mei 2010. We hadden 2 goede echos met 7 en 9 weken met hartactie, echter tijdens de 3e echo bleef het angstvallig stil. Kindje was gegroeid maar hartje klopte niet meer. Die avond nog ben ik het zelf geheel verloren, zo compleet als dat een kindje al is (want zo noem ik t al), ongelooflijk voor nacontrole naar het ziekenhuis, maar alles was schoon en leeg. Controle bij verloskundige gehad en bij gynaecoloog. Bloedtesten gedaan / gehad (o.a. B12, stolling, etc). Alles positief, niets wees uit waardoor ik niet zwanger blijven kan. Ik ben 1.74 lang en 98 kg. Aan de zware kant, maar volgens 2 gynaecologen, verloskundige en huisarts geen reden voor overgewicht waardoor t een zwangerschap in de weg zou staan. Daarbij moet ik vertellen dat ik 15 kg zwaarder nog was bij het zwanger raken in 2006 van mn dochtertje, welke gezond ter wereld is gekomen na 39w2d. Onze wens voor een 2e is aanwezig, daar ons meisje bijna 4 jaar is. Het probleem is dat zwanger raken lukt in een vingerknip. Dat zei onze gyn ook. Echter t zwanger blijven niet We hebben na de miskraam in mei 2010 met 11 weken, een 2 a 3 maanden rust opgekregen en mogen niet zwanger raken. Dit voor zowel lichamelijk als geestelijk herstel. Moeilijk is het om te accepteren dat zwanger raken goed lukt, alleen zwanger blijven niet. Een mogelijkheid is dat ik vervroegd in overgang zou kunnen zijn (is erfelijk) aan mijn moeders kant, maar dan vraag ik mij af, waarom zwanger raken dan wel zo goed lukt. Zou u als verloskundige nog tips hebben eventuele oplossingen om te kunnen achterhalen waarom t misgaat telkens? Ik ben zelf wel begonnen met afvallen, tja je denkt aan alles als het niet lukt en minder kgs is daarbij gezonder. Ookal hebben ze gezegd dat t aan t gewicht niet ligt. Zowel in familie, als kennissenkring als op t werk enkele meiden die per ongeluk zwanger zijn geraakt, abortus gepleegd hebben of het wel laten komen, maar er openlijk voor uitkomen dat t niet gepland is. Juist dat is zo moeilijk. Ik weet we hebben een dochtertje en ze is gezond dus mag niet zeuren, maar onze wens voor nog een kindje (liefst meerdere) is zo aanwezig, elke maand is voor mij weer een weggegooide kans. Hoop dat u me begrijpt. Diana
hoi, het is niet raar hoor dat je er zo mee bezig bent, en heel normaal dat je wens hebt voor meer kinderen. Het is ook erg verdrietig en onbegrijpelijk dat je dit zoveel moet meemaken. Alle onderzoeken zijn gedaan. meestal wordt er ook geen oorzaak gevonden. Het enige wat je zelf kunt doen is inderdaad zo gezond mogelijk leven, eten en proberen wat af te vallen. Mirjam